Nora czyli Dom Lalki / Peer Gynt (skóropodobna)

Dom lalki to wielki dramat skandynawskiego dramaturga, Henryka Ibsena. To tekst, który na swój sztandar wzięły ówczesne feministki. To utwór, który ściągnął na autora złe spojrzenia współczesnych mu mizoginów. Dlaczego? A dlatego, że Ibsen odważył się po raz pierwszy chyba dać głos kobiecie. Pozwolił mówić swojej bohaterce, tytułowej Norze. Ba, nie tylko pozwolił jej powiedzieć o tym, czego pragnie, on pozwolił jej, wyobraźcie to sobie, pozwolił odejść od męża, porzucić dziecko! A to był koniec wieku XIX, nic nie było takie proste, jak dzisiaj. Kobieta o to był człowiek niższej kategorii, quasi-byt jak to wdzięcznie określił Otto Weininger.
Ibsen pozwolił swojej Norze kochać i mówić o swoich uczuciach. Pozwolił jej wymagać od męża zrozumienia, Nora chciała bowiem, by maż nie tylko traktował ją jak lalkę, ale jak człowieka, równego sobie, jak małżonkę, z którą można dzielić smutki i radości. Nora odchodzi, bo to mężczyzna nie dojrzał. Nie zrozumiał zachodzących w społeczeństwie przemian, do których kobieta zdążyła się już przystosować. Wielki dramat Ibsena jest wielki, bo jest uniwersalny. Do dzisiaj czyta się go, no i oczywiście ogląda, z prawdziwa przyjemnością. Bohaterowie Ibsena nie zbledli. Nadal poruszają. A poruszone w dramacie problemy dalej absorbują. Poleca. Światowej literatury dobrze jest zasmakować.