"Są kobiety, Filipie, w zasadzie dobre, które nie z własnej winy sprowadzają na innych nieszczęście. Czegokolwiek się tkną, zamieniają to w tragedię. Nie wiem dlaczego Ci to mówię, ale czuję że muszę." Czy właśnie do takich kobiet należy Rachela, tytułowa bohaterka znakomitej powieści Daphne du Maurier "Moja kuzynka Rachela"? Kobieta, której imię brzmi słodko i pięknie, ale pozostając na języku zaczyna działać niczym niespieszna, acz śmiertelna trucizna, zatruwając serce i umysł, doprowadzając do zguby.
Narratorem powieści Daphne du Maurier jest Filip Ashley, osierocony jako dziecko i adoptowany przez swojego starszego kuzyna, Ambrożego, który zostaje jego opiekunem i mentorem. Ich dom to prawdziwy męski bastion, który na wszelkie możliwe sposoby, jak dotąd skutecznie broni się przed płcią przeciwną, zatrudniając tylko męską służbę. Ze względu na podupadające zdrowie Ambroży wyjeżdża do Florencji, gdzie poznaje Rachelę, młodą wdowę i daleką kuzynkę Filipa. Chłopak z zaskoczeniem przyjmuje wiadomość od swojego opiekuna, że Ambroży, który nigdy nie darzył kobiet szczególnym zaufaniem, ożenił się. Kilka miesięcy po ślubie Ambroży umiera w tajemniczych okolicznościach. Filip jest przekonany, że za śmierć kuzyna odpowiedzialna jest jego żona i poprzysięga zemstę. Wszystko zmienia się jednak, kiedy odziana we wdowią czerń Rachela staje u bram posiadłości Ashleyów. Z miejsca kradnie serca wszystkich jej mieszkańców, w tym Filipa, który szybko zapomina o zemście, szaleńczo zakochując się w kuzynce.
Filip zostaje uwięziony w pajęczynie z utkanej z koronki żałobnego welonu czarnej wdowy, którą jest Rachela. Młody chłopak, który nie ma żadnego doświadczenia z kobietami, wydaje się być dla Racheli wyjątkowo łatwym łupem. Czy młoda wdowa rzeczywiście przyczyniła się do śmierci swojego pierwszego męża, potem do śmierci Ambrożego, a teraz niczym śmiertelnie niebezpieczna czarna wdowa, tka swoją sieć i cierpliwie czeka na swoją następną ofiarę, Filipa? Czy być może sama stała się ofiarą swojego uroku i wybujałych męskich fantazji?
Przez całą powieść "Mojej kuzynki Racheli" czytelnik wciąż zadaje sobie pytanie, czy Rachela jest cyniczną i wyrachowaną wdową czy jednak jest niewinna? Sama autorka nie ułatwia postawienia jednoznacznego wyroku. Daphne du Maurier wybrała znakomity punkt widzenia, by przedstawić historię Filipa i Racheli. W jaki sposób mamy określić motywy, jak ocenić działania, gdy nasz narrator jest kompletnie niewiarygodny, beznadziejnie zakochany i niezdolny do racjonalnego i logicznego myślenia. Mamy dziesiątki powodów, by wątpić zarówno w jej winę jak i niewinność. Kim naprawdę jest jest ta niezwykła kobieta z południa? W czyją prawdę wierzyć?
Angielska autorka tka swoją historię z niebywałą precyzją, groza pośród zapierającego dech w piersiach angielskiego krajobrazu, piękna domu i otaczającego go pachnącego ogrodu jest praktycznie niedostrzegalna. Niepokój snuje się delikatnie na drugim planie wśród mrocznych korytarzy posiadłości Ashleyów, oświetlonego jedynie świecami buduaru Racheli, złowrogich nasion złotokapu, rozklekotanego mostku nad wodnym ogrodem. "Moja kuzynka Rachela" uwodzi swoim klimatem, wysmakowanym językiem, napięciem, intrygami i subtelnym humorem.
Daphne du Maurier stworzyła niesamowity, niejednoznaczny, pełen tajemnic thriller psychologiczny o paranoi, podejrzeniach, oszustwach i toksycznej męskiej zazdrości. "Moja kuzynka Rachela" to także opowieść o sile kobiet, o władzy nad mężczyznami i męskim lęku przed tym co może się stać, gdy kobieta zdobędzie władzę nad nim i jego majątkiem.
Mistrzostwo niedopowiedzeń, dwuznaczności i niejasności. Cudowna powieść.
książka 
