Mężczyzna w białych butach

Niepozorna książka o pięknej okładce i niewinnym tytule, zwracającym uwagę na kolor butów, zelektryzowała mnie do tego stopnia, że momentami musiałam przerwać lekturę i odpocząć od nadmiaru emocji... Te wydarzenia nie są bowiem kolejną fikcją literacką z świetną akcją i dobrze zarysowaną fabułą. Tu fabułę stworzyło życie mordercy, śmierć dzieci i ciężka praca policjantów.

Po Poznaniu, blisko szkoły, kręci się człowiek w białych butach i ciemnej czapce z daszkiem ? niepozorny, ale śmiertelnie niebezpieczny. Zaczepia samotnych chłopców idących do szkoły i dopytuje o rodziców. Twierdzi, że musi wziąć z ich domu dokumenty - dziecko może pomóc i wpuścić go dosłownie na moment. Niestety - część z dzieci ugina się pod prośbami i prowadzi do domu, by pomóc sympatycznemu nieznajomemu... To dobro już nigdy do nich nie wraca, a rodzice znajdują jedynie zwłoki zgwałconych i uduszonych dzieci.

Najbardziej przeraża mnie to, że książkę napisano na faktach. Nie mogę tutaj zatem oceniać akcji, postaci czy fabuły. Mogę za to pochwalić autorów za umiejętne budowanie napięcia, dzięki czemu książkę czyta się niemalże jednym tchem, robiąc przerwy tylko dla dobra psychiki. Przeszkadzał mi tylko suchy, nieco policyjny język, ale czegóż innego mogłam się spodziewać po książce dokumentalnej? Bardzo zadbano tu jednak o szczegóły, dołączono skrawki gazet, zacytowano wypowiedzi gwałciciela, a nawet dodano jego zdjęcie, zrobione na komisariacie. W ten prosty i nieco przerażający sposób mogliśmy go bardzo dobrze poznać? Również ze względu na to, że część rozdziałów jest napisanych z jego perspektywy.

Najgorsze jest jednak to, że sama nie wiem, jak bym zareagowała za młodu, a przecież od 9 roku życia chodziłam z własnym kluczem... Przeczytajcie, poczujcie tę książkę, przeżycie to razem z rodzicami - jest tego warta. Jestem pewna, że sprowokuje ona wielu rodziców do poważnej rozmowy z dziećmi o obcych, którym nie można ufać.