Mapa czasu

To pierwsza z trzech części cyklu. Fabuła osadzona jest w wiktoriańskim Londynie. "Mapa czasu" splata wiele wątków, w których sceptyczny H.G. Wells ma za zadanie zbadać rzekome incydenty podróży w czasie... Co się stanie, jeśli zmienimy historię?

To opowieść podzielona na trzy bardzo różne, ale ściśle splecionych części, które są w istocie historią o podróży w czasie w teraźniejszości, w przeszłość i w przyszłość licząc od czasów wiktoriańskich. Na pierwszy rzut oka części te są tylko bardzo luźno splecione. Jednak w miarę zagłębiania się w lekturze dostrzegałam coraz więcej wspólnych cech.

Przez około 2/3 książki, autor bawi się z ideą podróżowania w czasie, tworzy niezwykłe scenariusze. Ostateczna i najbardziej zapierająca dech w piersiach to część ostatnia powieści gdzie wszystkie wątki się scalają.

Spotkałam tu zarówno postaci prawdziwe i wyimaginowane. Autor wykreował bohaterów w taki sposób, że czułam jakbym ich znała, była wewnątrz ich umysłów, jakbym współuczestniczyła w ich przygodach. Stworzył bohaterów trójwymiarowych i niezwykle wiarygodnych. Niekiedy ich decyzje są głupie lub wręcz naganne. Współczułam tym niedoskonałym ludziom, gdy starali się osiągnąć swoje cele. Sam H.G. Wells jest ciekawą tu przedstawiony. Jednocześnie szlachetny i niecny, uwikłany w opisane historie z poczucia obowiązku i błagań swojej żony.

Innym ciekawym elementem jest narrator. Wszechwiedzący i wszechobecny. Momentami czułam się niepewnie. Niedopowiedzenia, lawirowanie pomiędzy prawdą a kłamstwem, rzeczywistością a wyobraźnią. Wszystko staje się jasne dopiero pod koniec powieści.

"Mapa czasu" jest jedną z najpiękniejszych opowieści o podróży w czasie. Wszechświaty równoległe, luki w kontinuum czasu, alternatywne historie. Nie ma sposobu, aby ją zaszufladkować. Łączy w sobie historię, tajemnicę, romans, przygodę i wątki fantastyczne.

To ekscytująca, twórcza, wyjątkowa, zabawna, interesująca, unikalna historia. Obfituje w wiele zwrotów akcji a co więcej Palma jest fantastycznym gawędziarzem. Ponadto autor zawarł w książce wiele dowcipnych komentarzy dotyczących społeczeństwa i ludzkości.

To powieść, która bada temat podróży w czasie i skłania do refleksji: czy należy podjąć wyzwanie i zmienić przeszłość? Co się stanie jeśli ją zmienimy? Co jest ważniejsze prawda czy szczęście? Co jest największą siłą we wszechświecie? Wszystkie pytania i odpowiedzi są niezwykle tajemnicze. Polecam.

Motyw podróży w czasie ostatnio bardzo często pojawia się w literaturze, jednak powieść Felixa Palmy niewiele ma wspólnego z głupiutkimi nastolatkami. Mapa czasu to powieść znacznie bardziej dojrzała, wielopłaszczyznowa, ale jednocześnie w pełni dopracowana.

Istotnym elementem jest tutaj narracja, ponieważ to właśnie narrator, zwracając się bezpośrednio do czytelników, opowiada historię XIX ? wiecznego Londynu i trójki ludzi, których nie łączy nic, poza pragnieniem podróżowania w czasie. Na kartach Mapy Czasu poznamy Andrewsa, dobrze urodzonego młodzieńca, który niefortunnie zakochał się w prostytutce z Whitechapel. Kiedy jego ukochana ginie z rąk Kuby Rozpruwacza, Andrew marzy tylko o tym, aby cofnąć czas i ocalić Marie Kelly. Zakochana nastolatka również się pojawi ? obiektem jej westchnień zostanie dzielny żołnierz z dalekiej przyszłości ? roku 2000. I wreszcie ? chyba najmocniejszy punkt tej powieści ? H. G. Wells, słynny angielski powieściopisarz, który niewątpliwie był inspiracją dla Palmy. Wells, jako jeden z bohaterów, również doświadczy świata przyszłości, za sprawą pewnych listów?

Doskonale odmalowany obraz Anglii u schyłku XIX wieku ? okresu tak ogromnego rozkwitu przemysłu, że nawet skonstruowanie wehikułu czasu nikogo nie było w stanie zadziwić. Co prawda firma Podróże w czasie Murraya oferuje jedynie wycieczkę do roku 2000 i tylko na trzy krótkie godziny, ale spragniona wrażeń londyńska elita z ochotą przystaje na ten warunek. Autor zderzył ze sobą realizm i świat fantastyczny, jednak zrobił to w sposób, który pozwala traktować tę historię jako zupełnie prawdopodobną. Trochę bawi się z czytelnikiem, zwodzi go, by za chwilę bez pardonu przywrócić do rzeczywistości. Sam pomysł na fabułę Mapy czasu jest niezwykle oryginalny, bo ten motyw podróżowania w czwartym wymiarze nie jest tak oczywisty, jak można byłoby się spodziewać. Bardzo chciałabym zdradzić tutaj na czym polega owy suspens, ale pozbawiłabym potencjalnego czytelnika całej przyjemności czytania. Palma wplótł w treść postaci, które rzeczywiście mają swoje miejsce w historii, jak choćby wspomniani już H.G. Wells czy słynny morderca Kuba Rozpruwacz.

Koncepcja autora jest szalenie interesująca, ale ciężko wyzbyć się wrażenia, że niektóre momenty są przegadane i bardzo się dłużą. Nie można odmówić mu pomysłowości w kreowaniu poszczególnych postaci, widać też błyskotliwy humor, który uosabia narrator, ale jednak momentami coś zgrzyta, jakaś scena wydaje się trwać dłużej niż powinna i właśnie te fragmenty trochę popsuły mi odbiór całości. Ta misternie napisana powieść, gdzie wszystko zdaje się do siebie pasować, potrafi znużyć swoją powagą i nieco patetycznym tonem, przełamanym od czasu do czasu inteligentnym dowcipem. Mimo to, Mapa czasu to naprawdę dobra powieść, zaskakująca i oryginalna zarazem, chociaż autor wykorzystuje znany już motyw podróżowania w czasie. Robi to jednak w sposób nowatorski, doskonale wpisujący się w możliwości ówczesnej epoki.