Majowie reaktywacja

Książka ciekawa, napisana stylem kronikarskim, ukazująca codzienne życie Majów w ich rodzinnej wiosce. Autor spisuje rozmowy z przedstawicielami społeczności, opisuje przygotowywania do świąt oraz przebieg tych uroczystości. Z reguły nie analizuje motywów postępowania swoich bohaterów, nie krytykuje ani nie ocenia. Pozostawia to wnikliwości czytelnika. Gdy mówi o zagrożeniach, jakie czyhają na Majów, wyraźnie je akcentuje, podkreśla wpływ ekspansywnej gospodarki białego człowieka na życie plemion. Można w książce zaobserwować ciekawe przemieszanie religii, Majowie nie zapomnieli o starożytnych duchach, czy też Mistycznych Przodkach, a jednocześnie, w ich wsi stoi chrześcijański kościół i bardzo silny jest kult świętych. Jednym z warunków pobytu w wiosce był absolutny zakaz robienia zdjęć. Z tego względu autor pokusił się o opisanie fotografii, które by zrobił, gdyby mógł. Zabieg ciekawy, ale raczej niepotrzebny, ponieważ opisuje epizody już wcześniej w tekście przedstawione, a zatem nieinteresujące dla osoby czytającej całość książki. Starania autora, aby posługiwać się językiem poetyckim, nie zawsze kończą się sukcesem, np. „Groziło im, że bez scalającego strumienia rodzimej kultury rozluźni się ich etniczna zawartość i byle dziejowy podmuch rozproszy Majów...” Pomimo takich potknięć, książkę warto przeczytać, zwłaszcza osoby o zacięciu etnograficznym powinny odczuć dużą satysfakcję z lektury.