Lekarz wojenny

David Nott to bohater. Mimo, że nie łopocze za nim peleryna, ani jego piersi nie zdobi wielka litera S, to ze skalpelem w dłoni, od ponad 20 lat ratuje życie ludzkie w krajach zaangażowanych w konflikty zbrojne, czy dotkniętych kataklizmami. Jego supermoc to empatia wspierana przez adrenalinę i niesamowitą determinację.

Syria, Bośnia, Afganistan, Irak, Libia, kraje afrykańskie, strefa Gazy ? pojawia się wszędzie tam, gdzie w danym momencie jest najbardziej potrzebny, gdzie bezbronni cywile wymagają opieki. Ale to z Syrią i z Aleppo najbardziej związał się emocjonalnie.

W książce można zauważyć podział na dwie części, które rozdziela jego pobyt w Aleppo. W pierwszej opisuje swoje dzieciństwo, karierę i trudne misje w różnych krajach świata. Pisze o tym co nim kierowało, że zaangażował się w wolontariat, w którym ciągle narażał życie. Przyznaje, że to nie tylko chęć niesienia pomocy najbardziej jej potrzebującym, ale i ta adrenalina, od której można się uzależnić, to życie na krawędzi, poczucie, że naprawdę się żyje pchały go w strefę wojny. W drugiej śledzimy jego pobyt w Aleppo, powrót do tego piekła, a później próbę ratowania ludzi uwięzionych w otoczonym mieście. To jego nieustępliwość zwróciła uwagę opinii publicznej Zachodu na wojnę w Syrii i doprowadziła do ewakuacji z okupowanego i bombardowanego Aleppo personelu medycznego i dziesiątek tysięcy ludzi.

To trudna książka, ale też i ważna. Pełna bolesnych emocji i niewyobrażalnego okrucieństwa wojny. Niektóre, szczególnie drastyczne opisy ofiar wojny wywołują łzy i rodzą naturalny sprzeciw wobec bestialskim aktom agresji skierowanym przeciwko cywilom.

To też książka dająca nadzieję, że dopóki istnieją tacy ludzie jak David Nott, pełni poświęcenia, zaangażowania i odwagi, świat ma szansę stać się lepszym miejscem dla nas wszystkich. W chwili, gdy to piszę w wielu miejscach na świecie w bezsensownych konfliktach tracą życie kobiety i dzieci. Nie bądźmy obojętni na krzywdę ludzką, płacz i śmierć niewinnych, tylko w ten sposób nie zatracimy naszego człowieczeństwa.

Medycyna na wojnie.

Książka ta jest tak niezwykła, jak niezwykły jest jej autor i jednocześnie główny bohater. David Nott, o nim bowiem mowa, to człowiek wielu profesji i zainteresowań, z których jedna jest wszakże najważniejsza - jest nią niesienie pomocy innym. Nott jest walijskim chirurgiem (a także pilotem), który od ponad ćwierćwiecza niesie pomoc ofiarom konfliktów zbrojnych pracując - i nie ma w tym wiele przesady - niejednokrotnie na pierwszej linii frontu. Niniejsza książka jest zbiorem jego wspomnień.

Konflikty, w środku których działał Nott, układają się w chronologię wojen XXI wieku: Afganistan, Sierra Leone, Liberia, Darfur, Kongo, Irak, Jemen, Libia, Gaza i Syria. Jednak historia jego angażowania się w pomoc ofiarom konfliktów zbrojnych sięga dalej, bowiem aż do 1993 roku. Do pracy w tym charakterze Notta zainspirowała opowieść wojenna jego dziadka, który w trakcie działań wojennych napatrzył się na wiele okrucieństw i śmierci.

Walijskie media ochrzciły Notta przydomkiem "Indiana Jones chirurgii". Przydomek po części nobilitujący, a po części dość wiernie oddający to, co autor robi na co dzień. Walka o ludzkie życie wśród świstu kul i wśród huku wybuchających bomb jest zadaniem niebezpiecznym, stresującym i wymagającym niebagatelnych zdolności. A także odporności psychicznej - w pobliżu lub tuż za linią frontu można zobaczyć ludzi okaleczonych w sposób, który trudno sobie wyobrazić... Nott stara się im wszystkim pomóc, co czyni z niego - i w tym nie ma już przesady żadnej - prawdziwego bohatera.

Niniejsza książka niezależnie od zawartych w niej treści jest ważnym przesłaniem na temat wartości ludzkiego życia, a także pokoju. Ludzkie życie zawsze warto i trzeba ratować. W warunkach prowadzonych działań wojennych jest to szczególnie trudne, a przytoczone w kolejnych rozdziałach przykłady pokazują i bezlitośnie obnażają bezsens wojny i wszystkich związanych z nią okrucieństw. Warto o tym poczytać i raz jeszcze przypomnieć sobie, że wojna zawsze i wszędzie jest bezmyślnym złem, które niesie ze sobą ogrom niepotrzebnych cierpień i śmierci.

Polecam.

...

Od ponad dwudziestu pięciu lat, profesor David Nott, który na co dzień pracuje w londyńskich szpitalach jako chirurg naczyniowy i ogólny, co jakiś czas bierze urlop i wyrusza jako wolontariusz w najbardziej niebezpieczne miejsca na świecie, by pomagać tym, którzy cierpią na skutek działań zbrojnych. Przeprowadzał ratujące życie operacje w spartańskich warunkach w takich miejscach jak Sarajewo czy Aleppo.

Jednak profesor Nott, dzielnie stawia czoła wszelkim przeciwnościom, o czym pisze też w swojej książce. Jest to jeden z tych reportaży, które w pewnym sensie są mi bliskie. Sama mam przyjaciół oraz rodzinę, którzy są lekarzami i ich praca zawsze była dla mnie inspirująca. Sądzę, że ta książka jest bardzo dobrą lekturą dla każdego. Opowiada ona historię okrucieństwa, wojen, spartańskich warunków pracy, często niewdzięczności i nadziei. Mnie ten reportaż poruszył dogłębnie. Jest to jedna z tych pozycji, do które trzeba przeczytać.