Kilka sekund od śmierci

"Niebezpieczeństwo miało pewną szczególną jakość, było namacalne."

Thriller dla młodzieży, napisany w ciekawych barwach, frapującym klimacie, łagodnej i lekkiej formie. Wiele się w nim dzieje, mnóstwo sekretów, kłamstw, mrocznych wydarzeń, niejednoznacznych postaci, nagłych zwrotów akcji. Czyta się szybko, z zaangażowaniem, ale też świadomością, iż jest to swobodna i niezobowiązująca lektura, dobra na zapełnienie miłego wieczoru z książką. Sympatycznie poznaje się perypetie młodych bohaterów związane ze specyficznymi rodzinnymi relacjami, ale także z niepokojącymi i niebezpiecznymi znajomościami.

Mickey Bolitar próbuje rozszyfrować tajemnice wokół śmierci ojca w wypadku samochodowym, a te zamiast okazywać się jaśniejsze i prostsze, przyjmują jeszcze bardziej ciemne i pogmatwane oblicze. Naprawianie relacji z wujkiem Myronem także wymaga sporej aktywności i otwartej postawy. Ciekawie rozwijany jest wątek związany ze sportową karierą nastolatka, w której nie wszystko przychodzi łatwo i gładko. Obserwujemy prowadzenie gry przetrwania w społeczności szkolnej, nieuniknione konfrontacje z rówieśnikami, zacieśnianie przyjaźni Mickeya z Emą, Arthurem i Rachel. Mocnym akcentem są odwołania do tragicznych wydarzeń w hitlerowskich obozach koncentracyjnych podczas drugiej wojny światowej. A do tego intrygująco rozwijające się dramatyczne incydenty przytrafiające się Rachel.

Ukrywająca się w mroku nieprzenikniona organizacja, zamieszana w wypadki przydarzające się Mickeyowi. Niejasne okoliczności morderstwa, napaści, podpalenia, kradzieże. Problemy, kłopoty, pułapki, przesłuchania i nieprzyjemności, nakręcanie spirali podejrzeń, posądzeń, insynuacji i strachu. Z jednej strony młodzi bohaterowie powieści, a zatem i nieco nierozważne postawy, dość łatwe poddawanie się manipulacjom, a z drugiej przypisywanie im zawyżonych umiejętności i sprawności w stosunku do wieku. Podobnie jak w pierwszym tomie "Schronienie" pojawia się sporo pogodnego humoru w przybliżanej historii. Komu tak naprawdę może ufać Mickey, a kogo powinien unikać jak ognia? Dlaczego tak trudno dotrzeć do wszystkich ogniw łańcucha prawdy?

bookendorfina.pl

Niektórzy kochają gdy niebezpieczeństwo idzie za nimi krok w krok, ale zdecydowana większość woli święty spokój i unika zagrożenia jak tylko może. Jednak są i tacy ludzie, którzy nawet gdy chcą uniknąć wszelkiego ryzyka ono i tak towarzyszy im jak cień, ściągając różnorodne groźne ?wypadki?. Co zrobić gdy los właśnie nas obdarował takim ?prezentem?? Może po prostu spróbować go zaakceptować?

Podobno człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach, a co w sytuacji gdy nie uważa się swojego postępowania za odpowiednie? Mickey Bolitar nawet gdyby chciał to nie byłby w stanie zapomnieć o kilku ostatnich dniach. ?Pamiątki? po pierwszym śledztwie ma dość bolesne, na razie nie zamierza angażować się w nic co znowu ściągnęłoby na niego kłopoty. Ale od reguły są pewne wyjątki, jak na przykład osoba Nietoperzycy i organizacja Abeona. Nie ma w planach na przykład ściągnięcia na siebie uwagi komendanta Taylora, pożaru i dochodzenia w sprawie śmierci. Niestety okazuje się, że znalazł się ponownie w samym centrum wydarzeń i wraz z przyjaciółmi ma do rozwiązania nie lada kryminalną zagadkę, na dodatek związaną z kimś kto stał się mu bliski. Na tym nie koniec niespodzianek, spokojne Kasselton kryje w sobie wiele tajemnic i niektóre z nich Mickey poznaje, lecz prawda wcale nie jest prosta i bezbolesna. Czy kłamstwo da się usprawiedliwić?

Druga odsłona perypetii bratanka Myrona Bolitara jest jeszcze ciekawsza niż premierowy tom. Harlan Coben ma interesujący pomysł na nowego bohatera, z nastoletniego Mickey`a nie robi na siłę dorosłego, wprost przeciwnie pozostawia mu swobodę bycia młodym. Jednak to tylko pierwsza warstwa pod nią kryje się postać, która weszła przypadkowo w świat gdzie oczywistość ma wiele twarzy i czasem bywa dotkliwie bolesna, a jakby tego było mało wiele w niej sekretów. ?Kilka sekund od śmierci? rozpoczyna się kilka dni potem kiedy pierwsza sprawa, w jaką zaangażował się młodszy Bolitar, dobiegła końca. Sińce nie zdążyły jeszcze przestać go boleć kiedy angażuje się w kolejny temat i znowu daje o sobie znać jego dopiero co odkryte zamiłowanie do wkładania palców między drzwi vel pojawiania się tam gdzie nie powinien się znaleźć. Autor przygotował dla czytelników nową zagadkę kryminalną, lecz nie zapomniał o wątkach z pierwszej części. Jedno z drugim łączy się płynnie, kolejne znaki zapytania pojawiają się i dają pole do popisu do przypuszczeń co do dalszego rozwoju historii o Bolitarze Juniorze. Co jeszcze czeka tego bohatera i jaką rolę odegra Abeona? To tylko jeden z wielu obszarów, które Harlan Coben otoczył mgłą sekretów i niedomówień. Fabuła ma u swych podstaw splecenie przeszłości, wydawałoby się całkowicie niezwiązanej z główną postacią, oraz teraźniejszością, w której jest on w samym centrum uwagi. Sensacyjny motyw nie jest ozdobnikiem, ?Kilka sekund od śmierci? to jak najbardziej pełnowymiarowy kryminał, śledztwa w nim prowadzone okazują się mieć niespodziewane rozwiązania. Pozostaje pytanie czym zaskoczy trzecia część przygód Mickey`a Bolitara, to co już zostało zasygnalizowane intryguje i może mieć wiele zakończeń.

Ta książka wpadła mi w ręce przypadkiem i dopiero po jej lekturze dowiedziałam się, że jest to kontynuacja pierwszej części. Ale może najpierw o tej, czyli "Kilka sekund od śmierci". Generalnie nie często zdarza mi się czytać takie thrillery, bo wolę trochę bardziej babskie klimaty, ale ten wyjątkowo mnie zaciekawił. Może dlatego, że mimo całego napięcia i grozy, która jest budowana zresztą całkiem zacnie, autor dodaje do tego trochę smaczków, które rozładowują napięcie. Podobało mi się to, że głównymi bohaterami są nastolatkowie, których zwyczajne szkolne życie jest całkiem zręcznie połączone z historami wyjętymi z typowej literatury tego gatunku. I co więcej - całość bardzo przyjemnie się czyta, bo styl pisarski Cobena jest naprawdę dobry. Cóż mogę powiedzieć? Apetyt rośnie w miarę jedzenia i na pewno zajrzę do pierwszej części. Mam nadzieję, że nie zawiodę się mimo lektury nie po kolei. Za to "Kilka sekund" bardzo polecam.

Już jakiś czas temu poznałem książki Cobena i muszę przyznać, że to jedne z lepszych thrillerów, jakie miałem okazję czytać. Pierwsza część o Mickeym Bolitarze wciągnąła mnie bez pamięci, toteż bardzo ucieszyłem się, gdy w ręce wpadł mi drugi tom i tytuł okazał się serią. W tej części główny bohater nie tylko tkwi wciąż w starych sprawach, ale jest dodatkowo posądzony o podpalenia, a ostatecznie morderstwo. Cała fabuła naprawdę trzyma w napięciu, a każda kolejna strona wydaje się być coraz bardziej nieprawdopodobna. Polecam zdecydowanie!