Jezioro marzeń

Lisa Kleypas to bestsellerowa amerykańska pisarka, laureatka nagrody RITA, autorka licznych współczesnych i historycznych romansów, ciesząca się niesłabnącą popularnością ? coraz większą także i w Polsce.
Mimo jej wielkiej sławy, poznałam ją dopiero za sprawą Jeziora marzeń ? drugiej części cyklu o Zatoce Friday, niezwykle ciepłej (mimo wielu trudnych charakterów) historii miłosnej, niewolnej od trudnych wyborów i dylematów ? jak to w życiu.

Alex Nolan, to zgorzkniały mężczyzna, cechujący się ogromnym cynizmem. Jego osobowość w dużej mierze ukształtowała się po trudnych życiowych doświadczeniach, których dopełnieniem był rozwód, prowadzący go na skraj bankructwa i alkoholizmu. Mężczyzna topi swoje smutki w whisky, nie znajdując ukojenia w niczym innym. Mimo swojego młodego wieku, ma wrażenie, że jest już człowiekiem straconym, nie zasługującym na żadne dobro.

W tym trudnym czasie, na jego drodze pojawia się Zoe Hoffman ? niebywale atrakcyjna kobieta, proponująca mu pomoc przy renowacji domku jej babci. Rozgoryczony mężczyzna wcale nie jest tą wizją ucieszony, czując jednak trudne do odparcia przyciąganie bohaterki, ostateczne przystaje na jej ofertę. Iskrzenie między tą parą młodych ludzi staje się jedynie kwestią czasu.
Niestety, słynący z pesymizmu Alex, nie chce się zaangażować ? nauczony doświadczeniem jest przekonany o tym, że kolejny związek może przynieść jedynie ból oraz rozczarowanie. Ma także świadomość własnych nałogów i słabością, mających moc destrukcyjną.
Zoe jest jednak uparta ? nie pozwala mężczyźnie o sobie zapomnieć i robi wszystko, by przekonać go do ryzyka: wbrew rozsądkowi, za to w zgodzie z podpowiedziami serca. Złość Alexa potęguje niezwykła serdeczność kobiety ? niezrażonej nawet jego opryskliwym zachowaniem i odpowiedziami.
Jak potoczą się losy tych dwojga? Czy pogodna i ciepła bohaterka, zdoła pocieszyć zgryźliwego i zrezygnowanego Alexa?

Choć romanse nie są typem książek, po które sięgam bardzo często ? lubię od czasu do czasu zatopić się w historiach miłosnych, doskonałych lekarstwach na niedoskonałą rzeczywistość.
Kleypas, mimo moich początkowych obaw, przeniosła mnie w emocjonującą, skrzącą magnetyzmem rzeczywistość dwójki bohaterów, od początku budzących sympatię, choć nierzadko także i denerwujących ? raz bzdurną zawziętością, w innym miejscu naiwnością i wyolbrzymioną dziecięcą ufnością.
Zestawienie dwójki młodych ludzi po przejściach, o całkowicie innym sposobie postrzegania świata, siebie i innych było świetnym zagraniem ? dzięki temu zabiegowi, powieść nie ma prawa się znudzić ? ciągle bowiem dochodzi w niej do starć między bohaterami, próbującymi się dotrzeć, raz po raz miotając się między tym, co dyktuje serce, a tym, co podpowiada rozum.
Ciekawym pomysłem było także wprowadzenie przez autorkę postaci z innego wymiaru ? ducha, nierozerwalnie związanego z Aleksem, którego ten początkowo traktował jako skutek uboczny nadmiernego alkoholizowana się. To jednak on okaże się dla bohatera nieocenionym drogowskazem.
Polecam tę książkę wszystkim tym, którzy pragną się zrelaksować i poczytać nadzwyczaj pogodną historię dwójki młodych ludzi, których los nie oszczędzał.
To nadzieja dla wszystkich sfrustrowanych i balsam dla cierpiących dusz.

"Jezioro marzeń" to druga książka o Zatoce Friday. Pierwsza "Ścieżka słońca" zachwyciła mnie, a wiedząc, że nie jest to ostatnia mieszkańcach tej zatoki z niecierpliwością czekałam na kontynuację. I oto, gdy tylko otrzymałam książkę od wydawnictwa Prószyński i S-ka poleżała chwilkę na biurku, popatrzyłam się trochę na nią i zabrałam się za czytanie.
Pierwsza moja myśl: to będzie kontynuacja historii Lucy i Sama bohaterów "Ścieżki słońca"- i pewnym sensie tak było, ale poświęcono im mało miejsca. W "Jeziorze marzeń" głównymi bohaterami uczyniono Alexa, brata Sama i Zoe- koleżanki Lucy. Pierwsze strony nie podobały mi się, nie spodobał mi się styl: najpierw prowadzenie akcji tak, jakby nie było pierwszego tomu, a później wspominanie niektórych wydarzeń, o których już była mowa. Nowością jest występowanie... ducha. Tak, dobrze widzicie, Alex jako jedyny widział ducha, rozmawiał z nim i pomagał mu w odkryciu przeszłości.
A teraz co nieco o fabule. Alex to alkoholik, rozwodnik, generalnie mężczyzna, któremu nie można ufać i raczej nie powinno się zakochiwać. Zoe to miła kobieta, również rozwódka, z tym, że rozwód nastąpił z winy męża, który okazał się homoseksualny i po prostu związał się mężczyzną. Skrzywdził ją nie tylko mąż, ale też mąż, ale też ojciec, który porzucił ją u babci i mamił obietnicami zabrania do siebie.
Zoe sprowadza się do Zatoki Friday by opiekować się babcią, która zachorowała, a która w dzieciństwie dała Zoe wiele miłości. Choroba szybko postępuje, nasza bohaterka postanowiła więc dostosować dom do potrzeb staruszki. W ten sposób poznaje Alexa. Oboje próbują nie dopuścić do miłości, ale jak wiadomo uczucie czasem jest silniejsze. Czy będą razem?
Myślałam, że wątek ducha mi się nie spodoba bo cenię sobie jednak jakąś namiastkę realizmu w książkach. Tak było, ale tylko na początku bo w miarę czytania otrzymujemy smutną i klimatyczną historię miłosną.

Lisa Kleypas to bestsellerowa amerykańska pisarka, laureatka nagrody RITA, autorka licznych współczesnych i historycznych romansów. Jakiś czas temu poznałam jej twórczość, dzięki powieści ?Ścieżka słońca?, pierwszej części cyklu o Zatoce Friday, która wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, dlatego nie mogłam odmówić sobie przyjemności przeczytania ?Jeziora marzeń?, drugiego tomu w/w serii. Czy kontynuacja okazała się lepsza od pierwowzoru? Zaraz się tego dowiemy, najpierw pokrótce przedstawię fabułę. Alex Nolan to cyniczny, zgorzkniały mężczyzna. Życie nigdy go nie rozpieszczało. Czarę goryczy dopełnił rozwód, który doprowadził go na skraj finansowego bankructwa. Teraz żyje we własnym piekle zwalczając demony za pomocą whisky. Z każdym dniem coraz bardziej wpada w spiralę alkoholizmu. Na dodatek od pewnego czasu nawiedza go pewien tajemniczy duch. A może to zwykłe, pijackie urojenia? Tymczasem na drodze Alexa pojawia się atrakcyjna Zoe Hoffman, która proponuje pracę przy renowacji domku jej babci Emmy. Mężczyzna niezbyt chętnie odnosi się do tej oferty, lecz w końcu zgadza się ją przyjąć. Wkrótce między nim a Zoe zaczyna iskrzyć. Niestety Nolan boi się zaangażować, ponieważ dotychczas wszystkie jego związki przynosiły tylko ból, cierpienie i rozczarowanie. Serce jednak nie sługa. Jak potoczą się losy tych dwojga? Czy mają szansę na prawdziwą miłość? I kim jest zjawa towarzysząca Aleksowi? Intuicyjnie czułam, że kolejny raz dostanę ciekawą, emocjonującą, romantyczną historie miłosną z elementami paranormalnymi. Nie zawiodłam się. ,,Jezioro marzeń?? podobnie jak poprzednia część serii w pełni mnie usatysfakcjonowało. To niezwykle słodko-gorzka, subtelna, wzruszająca opowieść o dwóch zagubionych, samotnych osobach, które odnalazły miłość z niewielką pomocą pewnego ducha. Przyznam, że główni bohaterowie od samego początku zaskarbili sobie moją sympatię. Zoe jest ciepłą, serdeczną, wrażliwą kobietą, jednocześnie wspaniałym kucharzem. W swoim życiu przeszła wiele. Jako dziecko została porzucona przez matkę, następnie przez ojca i jedynie babcia opiekowała się nią kochając bezwarunkowo. Niestety zła passa nie minęła. Jej były mąż zostawił ją na innego mężczyzny. Czy może być gorsze upokorzenie? Pomimo tego Hoffman zawsze z wiarą i optymizmem patrzy na świat. Jest gotowa wiele zaryzykować, by osiągnąć upragnione szczęście. Z kolei Alex stanowi jej całkowite przeciwieństwo. Zachowuje się jak egoistyczny bufon, lecz pod maską zimnego cynizmu tak naprawdę kryje się wrażliwy człowiek, który po prostu potrzebuje właściwej kobiety, żeby mogła zburzyć jego obronny mur. Z ogromną ckliwością obserwowałam romans tych dwojga. Ich związek rozwijał się niczym pączek róży. Szczególnie z zachwytem patrzyłam na kulinarne zdolności Zoe, która w myśl zasady: przez żołądek do serca próbowała uwieść Aleksa. Ja również wszystkimi zmysłami odbierałam jej niezwykłe, aromatyczne potrawy. Niesamowite doznania. Niezwykle ciekawym elementem powieści jest postać ducha związanego ściśle z Aleksem. Dlaczego tylko Nolan jest w stanie go zobaczyć i z nim porozmawiać? Okazuje się, że ci dwaj panowie mają ze sobą wiele wspólnego i tylko dzięki wzajemnej interakcji mogą znaleźć rozwiązanie dla swoich problemów. Ten nadprzyrodzony wątek ogromnie mi się spodobał. Jest niezwykły w każdym calu i stanowi najlepszy dowód na to, że prawdziwa miłość jest w stanie pokonać nawet śmierć. Żal mi było kończyć ,,Jezioro marzeń??. Ciągle wracam do niego myślami. Przypomina mi trochę mój ulubiony film ,,Uwierz w ducha??, gdzie panuje swoisty urok, czar i podniosła atmosfera. Lubię takie fascynujące połączenie współczesnego romansu z elementami realizmu magicznego. Mam nadzieję, że wam również przypadnie do gustu tak, jak mnie. To naprawdę emocjonująca, dobrze napisana powieść, w której znajdziemy między innymi dojrzałą, ciekawą fabułę, płynną narracje, charakterystycznych bohaterów, wartką akcje, humor, smakowite potrawy, niewyjaśnione tajemnice oraz cudowną magię. Polecam gorąco nie tylko wielbicielom Kleypas, lecz każdemu, kto ma ochotę na pogodną, relaksującą lekturę.