Immortaliści

Wiedza... niechciana (?).

A może jednak wiedza chciana, wręcz pożądana? Hm... Ciężko powiedzieć, bardzo trudno bowiem orzec, co jest lepsze: nie wiedzieć o swojej przyszłości nic, czy też wiedzieć o niej to, co dla każdego najtrudniejsze - czyli mieć wiedzę o tym, kiedy się umrze... Co może się dziać z człowiekiem, czy taka wiedza może zmienić całe życie i uczynić z niego... cień egzystencji?

Szalenie ważne pytania, będące wprawdzie na co dzień czystą abstrakcją, a jednak... zajmujące ludzkość od zawsze. Pomysł na książkę zatem gotowy, a w wykonaniu Chloe Benjamin bardzo fajnie wykorzystany. Fajnie... Czy jednak rzeczywiście "fajnie"? W odniesieniu do głównych bohaterów może być to słowo co najmniej dyskusyjne, gdyby bowiem ich zapytać, to nie wiem czy wszyscy - razem i każdy z osobna - byliby zachwyceni tym, co przed nimi.

Skoro o bohaterach mowa, to jest nimi czwórka rodzeństwa Goldów. To żyjący w diasporze nowojorscy Żydzi, który to fakt zapewne nie był bez znaczenia dla autorki jeśli chodzi o społeczne tło opowieści, funkcjonowanie bowiem w tego rodzaju wspólnocie bardzo zwiększa - zwłaszcza u młodych - pociąg do odmiany, ucieczki... do zrobienia wszystkiego inaczej.

Ale do rzeczy. Rzecz zaś dzieje się w Nowym Jorku w 1969 roku, który obiega wieść o cygańskiej wróżbitce potrafiącej - rzekomo - przepowiedzieć dzień śmierci każdego człowieka. Rodzeństwo, przekornie, odszukuje kobietę. I poznaje to, czego każdy z czwórki braci i sióstr był żądny... Co dalej? Dalej mamy losy każdego z osobna, bardzo od siebie odmienne, a jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że połączone przez widmowe fatum wiszące nad każdym z Goldów... Fatum "wiedzy", cały czas siedzącej w głowie świadomości o istnieniu epizodu z cygańską przepowiednią. Jakie ma to przełożenie na ich życie? Czy teoretyczna chociażby świadomość momentu, w którym ma przyjść kres, może przełożyć się na życiowe szaleństwa, na swoiste carpe diem, czy raczej skłoni ku szukaniu stabilizacji, bezpieczeństwa, a może... do poszukiwań recepty na nieśmiertelność - a wszystko przez strach?

Ciekawe pytania... Czytelnik nie ma też - tak do końca - pewności, na ile to co się dzieje w książce jest kwestią indywidualizmu bohaterów, ich chęci wyrwania się na świat ze społeczności w jakiej wzrastali, a na ile jest to właśnie owo fatum pewnej przepowiedni... Tak czy inaczej - książka wciąga (!). I czyta się ją z autentycznym pragnieniem, aby pędzić do końca tej historii i poznać zakończenie.

Polecam!

Z góry wszystkich bardzo przepraszam za moje braki w literaturze, które powstały na przestrzeni kilku tygodni. Powoli wracam już, więc będę mogła częściej dodawać ciekawe książki. Dziś przedstawię wam jedną z nowości czytelniczych która bryluje na rynku od kilku tygodni. IMMORTALIŚCI to bardzo ciekawa powieść przygodowa która wymusza na nas zastanowienia się nad sensem swego własnego życia.


Jak głosi tekst na okładce "Jak przeżyłbyś swoje życie, gdybyś wiedział, kiedy umrzesz?" Takie pytanie zada sobie każdy, kto zdecyduje się sięgnąć po tę pozycję. Odpowiedzi na nie będziecie musieli poszukać we własnym życiu, pragnieniach i oczekiwaniach.


Opowieść tę tworzą cztery główne postacie, rodzeństwo Goldów, których poza więzami krwi nie wiele łączy. Pewnego dnia jako dzieci wymykają się z domu do tajemniczej Cyganki, która specjalizuje się w przepowiadaniu daty śmierci. Początkowo nie biorą sobie do serca jej przepowiedni, ale z biegiem lat wiedza ta coraz bardziej im doskwiera, a swoje życie zaczynają od tego uwarunkowywać. Pierwsza część tej opowieści poświęcona jest Simonowi, który w wieku szesnastu lat ucieka z domu by poszukać swego szczęścia w miłości. Jako nowo ujawniony gej w San Francisco znajdzie swoje miejsce, ale jego orientacja seksualna niestety doprowadzi go do upadku i śmierci. Autorka pokazała w bardzo ciekawy sposób społeczność tej mniejszości oraz początki zarażenia wirusem HiV.


Kolejną postacią jest Klara, która od zawsze marzyła by zostać magikiem. Pragnęła czegoś wyjątkowego i bajecznego. Niestety gdy dorasta zaczyna przytłaczać ją proza życia codziennego z którym nie potrafi sobie poradzić. Po przeczytaniu historii jej życia odnoszę wrażenie że poznana w dzieciństwie data w nieznaczny sposób przyczyniła się do jej upadku i poddania się swoim lękom i demonom.


Trzecim z rodzeństwa jest Daniel, reprezentujący najbardziej ułożoną i jednoznaczną osobowość. Jako wojskowy lekarz deklaruje proste i jasne wartości. Jego postać jak i cała historia jego życia najmniej do mnie przemówiły, może dlatego że on najbardziej utożsamia się z byciem niewolnikiem własnych ideologii. Żyje w zakłamaniu, gdyż nawet przed samym sobą nie przyznaje się do swego zagubienia. oczywiście umiera w dzień wskazanym przez Cygankę, choć po przeczytaniu odniesiecie wrażenie że tak naprawdę na własne życzenie.


Ostatnią, zarazem najstarszą z rodzeństwa jest Varya która również żyje w więzieniu narzuconym przez siebie samą. Nie pozwala się dotykać i sama rzadko odwzajemnia dotyk. Żyje w obsesji znalezienia leku na długowieczność chcąc pomóc rodzeństwu dożyć starości. Wszędzie widzi bakterie i zarazki. Pewnego dnia zostaje postawiona nieoczekiwanie pod drzwiami i musi się zmierzyć nie tylko ze swoją przeszłością, ale przede wszystkim z lękami.


Cztery różne osoby i cztery różne opowiadania, oraz cztery różne daty śmierci. Kiedyś odpowiedziałabym bez wahania, że chciałabym poznać własną datę śmierci by moc żyć pełniej i więcej rzeczy doświadczyć. Po przeczytaniu tej książki nie jestem jednak pewna czy jest to dobry pomysł. Przykład naszych bohaterów pokazuje że na początku informację tę bagatelizowali, jednak jest to nierealne gdyż krok po kroku ta data wbija się w naszą podświadomość, czy chcemy tego czy nie. Nie sposób jest przestać o niej zapomnieć, nie sposób realizować własnych celów i czegokolwiek planować. Dla wielu osób poznanie własnej daty śmierci jest równoznaczne ze śmiercią psychiczną, gdyż wszystko nagle traci dla nich sens.


Polecam każdemu tę powieść gdyż jest to naprawdę dobry kawał literatury. Zapada głęboko w pamięć długo po przeczytania i przede wszystkim zmusza nas do zadania sobie własnych pytań.

Początek był trudny, odrzucała mnie zwłaszcza biografia Simona swoim fizjologicznym aspektem (ale może właśnie taka jest młodość?), za to później robiło się coraz ciekawiej. Książka stawia pytania. Intrygujące. Czy to my kreujemy świat, czy też to on na nas wpływa? I nie daje jednej odpowiedzi. Daje ich co najmniej kilka. A jeśli czytelnikowi mało, to może sobie wymyślić własną.
No, bo czy zgadzacie się z takim zdaniem: ?Wiara w to, że myśl może zmienić rzeczywistość, nie zawsze wydaje jej się czymś absurdalnym?? Tak? Nie? Poczytajcie, zastanówcie się, zwłaszcza jeśli pytanie was zafrapowało. Polecam.

Pierwszy raz spotkałam się z czwórką głównych bohaterów wśród rodzeństwa, których łączy tak silna więź rodzinna.

Autorka książki pt. Immortaliści Pani Chloe Benjamin podjęła, właściwie odważną tematykę o nieśmiertelności czerpiąc, inspirację i informację do niej zaczerpnęła od innych osób z różnych dziedzin wiedzy, dzięki którym mogła podzielić się z Czytelnikami z ich udziałem w tle.

Rodzeństwo miało okazję przekonać wcześniej o tym, kiedy ich życie się zakończy. Poznali tę tajemnicę dzięki kobiecie, która miała umiejętności do przewidzenia i ujawnienia daty śmierci. Często we wspólnych rozmowach wracali to tego wybryku, o którym nikt nie wiedział tylko oni.

Książka ta składa się z 36 rozdziałów.

Opis przedstawionych losów rodzeństwa wzbudza zainteresowanie po głębszym zapoznaniu się z nimi. W trakcie czytania książki wsłuchiwałam się w słowa piosenki zespołu Evanescence - My Immortal, które pomogły mi zgłębić dokładnie tytuł książki nawiązujący do jej treści.

Poruszane są tutaj trudne sprawy odnoszące się do religii oraz nieakceptowane w społeczeństwie inna orientacja. W odpowiedni sposób zostały dialogi dostosowane do bohaterów, którzy do końca umieli zachować kamienną twarz.

Nie ukrywam, że w trakcie czytania pojawią się sytuacje zabawne, które dla wielu młodych osób będą wyjaśnionymi zjawiskami problematycznymi z odpowiednim podejściem.

Simona życie było krótkie, ale warte poznania i jego prawdziwej tożsamości. Miał cel, nie marzył o tym, aby zaspokoić potrzeby rodziców, lecz o sobie, gdyż znał wiek swojej śmierci. Pomimo swojego upartego charakteru, miał skrytą wrażliwość, którą poznała Klara. Do końca był wytrwały i potrafił się dzielić swoją miłością jednakowo w stosunku do mężczyzn, ale skrycie do rodziny. Jego śmierć pozostawiła smutek.

Refleksja nad tym, czy życie nasze jest, spełnione tworzy jedną wielką zagadkę dla nas samych.

Pozytywnym aspektem tej niezwykłej powieści jest to, że Simon, Daniel, Klara, Varya poznali już wcześniej wiek swojej śmierci, ale my każdego dnia jako Czytelnicy nie myślimy o tym, co było, gdybyśmy wiedzieli, że mamy mało czasu, ale na szczęście na ogół kochamy, życie nie myśląc, w trakcie jego trwania o śmierci.

W trakcie poznawania każdego z bohaterów uświadamiamy sobie, że należy, a nawet trzeba akceptować inne osoby posiadające swoje wady i zalety.

Moja refleksja dotycząca życia jest następująca:

Uśmiechaj się każdego dnia, chętnie pomagaj ludziom potrzebującym pomocy, pracuj tak, abyś poczuł się spełnionym z wykonywanej pracy, zlikwiduj negatywne emocje, ale nie zapominaj pomyśleć o sobie w tym ziemskim pełnym niespodzianek życiu, które bywa zaskakujące w niemalże nieoczekiwanym momencie.

To książka, którą warto przeczytać.