Ida sierpniowa

W książkach Małgorzaty Musierowicz doceniam wyjątkowo poza ciepłym optymizmem i zachętą, by robić swoje i starać się na swoim poletku zmieniać świat na lepsze, jej styl kronikarski. W ,,Idzie sierpniowej'' sportretowany jest sierpień roku 1979, razem z jego specyficznym kolorytem. Rokiem szkolnym zaczynającym się jeszcze przed wrześniem. Brakiem wody (racjonowanej tylko rano i wieczorem przez wodociągi), mimo wyjątkowo deszczowego lata. Brakiem towarów w sklepach. Brakiem telefonów na nowych osiedlach. Tak, czas ten był specyficzny. Zauważmy taki smaczny opisik: ,,Przy Dąbrowskiego, na rogu, mieścił się w podziemiach rozległy sklep ,,Delikatesów''. Od kilku lat, co prawda, tytuł ,,Delikatesy'' zdjęto cichcem ze sklepowego szyldu, co było najzupełniej zrozumiałe dla każdego, kto musiał zaopatrywać się w tej placówce. Ale - choć pozbawiona treści i legalności - nazwa pachnąca dobrobytem utrzymywała się wciąż w świadomości nie tracących nadziei klientów.'' Po prostu perełka, choć zupełnie nie zauważalna przy pierwszym czytaniu i prawdopodobnie zupełnie niezrozumiała dla dzisiejszych nastoletnich czytelniczek. Chciałabym jednak jeszcze raz zwrócić uwagę na ostatnie słowa cytowanego fragmentu. Właśnie w książkach Małgorzaty Musierowicz bohaterowie nie tracą nadziei, a nawet potrafią przekazać tę ufność nam, ufność, że jest jeszcze na świecie trochę dobra i choć czasy nie są lekkie, to warto jednak ciągle dążyć do lepszego świata. Cytując Idę: ,,W KAŻDYCH WARUNKACH MOŻNA DOKONAĆ RZECZY POŻYTECZNYCH''!

"Ida Sierpniowa” to kolejna książka z cyklu „Jeżycjada” Małgorzaty Musierowicz. Tym razem jednak akcja toczy się wokół piętnastoletniej Idy Borejko, która ma na głowie nie mało problemów związanych z samodzielnym utrzymywaniem siebie. Podobnie jak „Kwiat Kalafiora” jest to lektura, którą czytając, wspaniale wykorzystujemy czas.
Problemy Idy zaczynają się, gdy dziewczyna nie wytrzymując napięcia związanego z pobytem na niezbyt udanych wakacjach, ucieka do domu. Dopiero gdy odzywa się jej żołądek, zaczyna żałować tego, co zrobiła. Aby nie umrzeć z głodu Ida zatrudnia się jako dama do towarzystwa u pewnego starszego człowieka – pana Karola. Z nową pracą wiąże się wiele tajemniczych sytuacji, takich jak dziwne jęki dochodzące z jednego z pokoi, natrętna dziewczyna, która nachodzi pana Karolka czy dwoje smarkaczy męczących jego psa.
Moim zdaniem „Ida Sierpniowa” jest szczególnie interesującą książką, należącą do cyklu o nazwie „Jeżycjada”. Gdy zaczęłam ją czytać, ani na chwilę nie mogłam się oderwać, ponieważ ciągle interesowały mnie dziwne i tajemnicze sytuacje, które po kolei się wyjaśniały. Cały czas byłam ciekawa jak zakończy się sprawa Krzysia – chłopaka zamkniętego na własne życzenie w pokoju. Szczególnie interesująco została tu także przedstawiona postać głównej bohaterki, Idy, która według niektórych postaci jest zakompleksioną hipochondryczką myślącą tylko o sobie. Moim zdaniem jest ona zwyczajną nastolatką, która ma na głowie kilka zmartwień, jednak przesadnie je traktuje. W „Idzie Sierpniowej” jest także wiele wątków miłosnych, dlatego powinna się ona spodobać również romantykom. Po przeczytaniu kilku recenzji tej książki mogę z całą pewnością stwierdzić, że podobała się ona nie tylko mnie, ale również wielu innym osobom.
Myślę, że „Ida Sierpniowa” nie jest wyłącznie zwykłym „czytadłem”, ale lekturą naprawdę wartościową. Serdecznie zapraszam wszystkich do jej przeczytania i życzę, aby spodobała się ona wam tak samo jak mi.

"Ida Sierpniowa” to kolejna książka z cyklu „Jeżycjada” Małgorzaty Musierowicz. Tym razem jednak akcja toczy się wokół piętnastoletniej Idy Borejko, która ma na głowie nie mało problemów związanych z samodzielnym utrzymywaniem siebie. Podobnie jak „Kwiat Kalafiora” jest to lektura, którą czytając, wspaniale wykorzystujemy czas.
Problemy Idy zaczynają się, gdy dziewczyna nie wytrzymując napięcia związanego z pobytem na niezbyt udanych wakacjach, ucieka do domu. Dopiero gdy odzywa się jej żołądek, zaczyna żałować tego, co zrobiła. Aby nie umrzeć z głodu Ida zatrudnia się jako dama do towarzystwa u pewnego starszego człowieka – pana Karola. Z nową pracą wiąże się wiele tajemniczych sytuacji, takich jak dziwne jęki dochodzące z jednego z pokoi, natrętna dziewczyna, która nachodzi pana Karolka czy dwoje smarkaczy męczących jego psa.
Moim zdaniem „Ida Sierpniowa” jest szczególnie interesującą książką, należącą do cyklu o nazwie „Jeżycjada”. Gdy zaczęłam ją czytać, ani na chwilę nie mogłam się oderwać, ponieważ ciągle interesowały mnie dziwne i tajemnicze sytuacje, które po kolei się wyjaśniały. Cały czas byłam ciekawa jak zakończy się sprawa Krzysia – chłopaka zamkniętego na własne życzenie w pokoju. Szczególnie interesująco została tu także przedstawiona postać głównej bohaterki, Idy, która według niektórych postaci jest zakompleksioną hipochondryczką myślącą tylko o sobie. Moim zdaniem jest ona zwyczajną nastolatką, która ma na głowie kilka zmartwień, jednak przesadnie je traktuje. W „Idzie Sierpniowej” jest także wiele wątków miłosnych, dlatego powinna się ona spodobać również romantykom. Po przeczytaniu kilku recenzji tej książki mogę z całą pewnością stwierdzić, że podobała się ona nie tylko mnie, ale również wielu innym osobom.
Myślę, że „Ida Sierpniowa” nie jest wyłącznie zwykłym „czytadłem”, ale lekturą naprawdę wartościową. Serdecznie zapraszam wszystkich do jej przeczytania i życzę, aby spodobała się ona wam tak samo jak mi.