Doskonała

?Ironia sprawiedliwości jest taka, że uczucia, które ją poprzedzają, i te, które z niej powstają, nigdy nie są w pełni uczciwe i zrównoważone. Nawet sama sprawiedliwość nie jest idealna.?

Celestine mieszka w społeczeństwie, które ma obsesję na punkcie doskonałości. A ona sama nie jest doskonała, dlatego otrzymała tak zwaną Skazę. Przez nią, jej życie zmieniło się nie do poznania. Jedyną osobą, której tak naprawdę może zaufać jest Carrick. I tylko z nim, dziewczyna jest w stanie stawić czoła temu, co nadchodzi?

Dystopijny świat, rządzony przez bezlitosnych przywódców jest czymś, z czym w literaturze, zwłaszcza młodzieżowej, spotykam się co raz częściej. Pamiętam, że gdy czytałam ?Skazę? przypominała mi ona nieco pierwszy tom ?Niezgodnej? Veroniki Roth. Jednak było coś w tej powieści, co sprawiło, że bardzo polubiłam główną bohaterkę i z zapartym tchem śledziłam jej losy. Jej wzloty i upadki. W ?Doskonałej? z kolei, niby widzimy tę samą bohaterkę, jednak jest dojrzalsza, silniejsza, bardziej zdeterminowana. Trochę naiwna i niezdecydowana, lecz nadal dążąca do osiągnięcia celu. Cecelia Ahern opowiada nam historię o młodzieńczej miłości, która została wystawiona na ciężką próbę. A także uświadamia nas, że realne życie dużo nie różni się od historii opisywanych w powieściach dystopijnych. My też podążamy za ludźmi, którzy mówią nam jak mamy żyć i co dla nas jest najlepsze, choć bardzo często sobie nie zdajemy z tego sprawy.

Autorka w bardzo trafny sposób komentuje rzeczywistość a także daje nam nadzieję na to, że nawet jednostka jest w stanie coś zmienić w naszym świecie. Nie mogę powiedzieć, by ta powieść była super oryginalna, bo już wielokrotnie ten temat został poruszony, aczkolwiek, podobało mi się zarówno przedstawienie świata jak i sami bohaterowie, którzy sprawiali, że była to dla mnie bardzo przyjemna lektura.

Czy poleciłabym tę książkę? Owszem, jeśli lubicie młodzieżową dystopię, podobną do serii ?Niezgodna? czy ?Igrzyska Śmierci?. Choć tutaj, będziecie mile zaskoczeni przez to, w jaki sposób autorka bawi się z czytelnikiem i jak sprawia, że pochłania kolejne strony z zainteresowaniem. A prowadzenie narracji w pierwszej osobie, sprawia, że powieść czyta się jak dziennik.

Pomimo, iż autorka specjalizuje się głównie w powieściach romantycznych i obyczajowych, to uważam, że w gatunku młodzieżowym poradziła sobie świetnie.

? Aby ktoś mógł wygrać, ktoś musi przegrać. A żeby ta osoba mogła wygrać, najpierw musi coś stracić.?

Ciężko zaakceptować blizny na swoim ciele. Ciężko patrzeć każdego dnia na swoje skazy, ale czymś znacznie gorszym są zniesmaczone spojrzenia innych ludzi, zwłaszcza tych, którzy jeszcze niedawno byli Twoimi przyjaciółmi. Celestine została naznaczona piętnem aż sześciokrotnie za skazy na swoim charakterze. Dorobne przewinienia, których nigdy nie powinna żałować zostały wypalone na zawsze na jej skórze, a ona sama stała się społecznym wyrzutkiem. Trybunał, który skazał ją na taki los sam w sobie ma wiele skaz o czym Celestine szybko się przekonała. Nieoczekiwanie liczne piętna dziewczyny stają się nie symbolem moralnego zepsucia, a niesprawiedliwości i okrucieństwa Trybunału. Dziewczyna nieco wbrew sobie zostaje wciągnięta w intrygę dążącą do obalenia tyrana, a sama staje się symbolem rodzącej się rewolucji.

Pierwsza cześć mogła się niektórym czytelnikom wydać nieco przydługim i zbyt monotonnym wstępem do serii, ale drugi tom na szczęście to rekompensuje. Kiedy Celestine staje się ściganym przez rząd zbiegiem, akcja nagle nabiera rumieńców. Znika gdzieś zrozpaczona i skrzywdzona dziewczyna, a pojawia się wojowniczka gotowa knuć, spiskować i mimo strachu i niepewności, wiele poświęcić dla wolności- swojej i innych Naznaczonych. Autorce udało się utrzymać niezłe tempo i kilkukrotnie zaskoczyć czytelnika zwrotami akcji. Poczułam wreszcie, że moja ?królowa subtelnych obyczajówek? zaczyna czuć się pewnej na nieznanym dystopijnym lądzie.

W książkach Cecelii zawsze uwielbiałam wątki romantyczne. Są bardzo subtelne i powolne, ale jednocześnie pełne napięcia i niesamowitej chemii. Tym razem, chyba po raz pierwszy, czuję się autentycznie rozczarowana. Mam wrażenie, że uczucie Celestine do pewnego buntownika było jałowe, pozbawione chemii i spowodowane jedynie potrzebą bycia akceptowaną. Nie kupuję tego i nie czuję się przekonana, zwłaszcza, że aktorka zdecydowała się przekreślić inny romans, o wiele trudniejszy, ale mam wrażenie, bardziej szczery i ciekawszy dla czytelnika.

W porównaniu z innymi dystopiami seria ?Skaza? wypada może nie tyle blado, co? delikatnie. Trybunał jest oczywiście okrutny i zły, ale poznałam już o wiele brutalniejszych tyranów. Wypalanie skaz i upodlenie człowieka, to najcięższe przejawy okrucieństwa w tej powieści. Nie ma tu krwawych tortur, zabijania się nawzajem, a sama rewolucja skupia się raczej na spiskach i intrygach niż walce samej w sobie. Ta subtelność może nieco zbić z tropu, zwłaszcza zwolenników mroczniejszych dystopii, ale fanów Cecelii raczej nie powinna zdziwić. Choć autorka pisze niezwykłe opowieści , to mam wrażenie, że są jedynie piękną wizualną powłoką, pod którą zawsze kryje się ukryty morał i sens jaki chce przekazać czytelnikowi. Nie zawsze są to wyniosłe głębokie myśli, najczęściej to proste i szczere prawdy, o których na co dzień zapominamy.

Tak jest też w przypadku ?Doskonałej?. Mam wrażenie, że autorka nie chciała by przesadnie szybka akcja i brutalne sceny przysłoniły sens całej historii. A opowiada ona o niedoskonałości. O skazach jakie ma każdy z nas. To co dla jednej osoby jest wadą, dla drugiej jest już zaletą, a drobne przewinienia powinny nas uczyć, a nie przekreślać całe dalsze życie.

O CZYM? ?Doskonała? okazała się dobrą kontynuacją, uzupełniającą pierwszy tom i dopełniającą całą opowieść. Pokazała, że Cecelia daje sobie radę w innym gatunku i bez względu na to, o czym pisze potrafi zachować swoją unikalność i szczerość. Nie skupia się na tym jak ?powinna? wyglądać jej opowieść, lecz na tym jak ona sama chce, żeby wyglądała. Dystopijną dylogią idzie nieco pod prąd i jedynie czasami stąpa po wydeptanych przez innych autorów ścieżkach. Doceniam jej upór i chęć opowiedzenia zupełnie innej niż dotychczas historii. Nie znaczy to jednak, że ta seria w pełni mnie satysfakcjonuje. Choć podobał mi się morał nie do końca przekonała mnie wizja przyszłości. Wszystko potoczyło się trochę za szybko, a zakończenie nie dało w pełni satysfakcjonujących rozwiązań i odpowiedzi. Cieszę się, że miałam okazję poznać inne oblicze jednej z moich ulubionych pisarek, ale zdecydowanie bardziej wolą ją w subtelnej obyczajowej scenerii.

Młodzi, waleczni, zdeterminowani, jednak niedoskonali. Niosący bagaż lęku i niepewności, z którym próbują się uporać. Główni bohaterowie powieści, Celestine i Carrick to przedstawiciele sprzeciwiających się władzy buntowników brnących w niebezpieczeństwo, by uzyskać sprawiedliwość i wolność. W ich tle ci będący marionetkami w rękach władzy i ci bezlitośni, którzy bez skrupułów wykorzystują swoją dominację. Apatyczne społeczeństwo zbyt przestraszone, by wzniecić rewoltę. Ci, którym ufa się niewłaściwie, ale i ci, którzy potrafią pozytywnie zaskoczyć. W tym tkwi urok powieści, że nie wszystkich da się od razu rozgryźć.

Wspominałam już o tym w recenzji poprzedniej części, wspomnę i teraz. Dytopiczne środowisko, z bezlitosnym Trybunałem i karą w postaci wypalanej na ciele skazy wypadło wiarygodnie oraz intrygująco. Rzeczywistość naznaczona procentem stworzonego na potrzeby książki, nieznanego w codziennym życiu świata, nie tak bardzo odbiega od tej, w którym sami funkcjonujemy. I właśnie ta refleksja wypływająca z treści w trakcie poznawania tej historii, nurtuje i zarazem przeraża najbardziej. Bo sami obsesyjnie dążymy do doskonałości, w szczególności w cudzych błędach dostrzegając słabości. A przecież takowe popełniamy wszyscy. Bo te powieściowe skazy są jak niewidzialne łatki, które przyklejamy ludziom przy okazji różnego rodzaju wpadek po to, by zawsze móc je przywołać szkalując i wyśmiewając.

Nie zadziałała tutaj klątwa drugiego tomu. ?Doskonała? utrzymuje poziom Skazy pod każdym względem. Akcja wydaje się w miarę dynamiczna i choć nie trzyma w ekstremalnym napięciu, absolutnie nie nudzi. Czytelnik przemieszcza się wraz z bohaterami po kryjówkach, pośród ludzi życzliwych, ale i trafia w sam środek zła. Jest tutaj i miłość, choć nieprzyćmiewająca głównego wątku, jakim jest walka z okrutnym systemem. Podobało mi się, bo po książce tego gatunku nie spodziewałabym się akcentu prawdy i tylu wrażeń. Polecam ? w szczególności młodzieży.

Niedaleka przyszłość jest przerażająca. Ludzkość pragnie być doskonała. Każdy, kto odbiega od tej wizji zostaje naznaczony piętnem, by wszyscy mogli zobaczyć jego skażony charakter. Prawda jest jednak inna, ponieważ kara jest nieadekwatna do popełnionych czynów, a często zostają ukarani niewinni ludzie. Represję, szykanowanie oraz jawna dyskryminacja naznaczonych jest na porządku dziennym. ?Doskonała? to porywająca kontynuacja ?Skazy?! Celestine ma coś, co może odmienić ten świat, lecz jest ścigana i może liczyć tylko na Carricka. Dajcie się porwać tej książce i poznajcie siłę miłości, lojalności i człowieczeństwa, które nie jest wcale tak oczywiste jak nam się wydaję.

Celestine to przesympatyczna dziewczyna, niezwykle prawdziwa i potrafiąca zaskarbić sympatię otoczenia. Z jednej strony nieśmiała i niezdecydowana, a z drugiej odważna. W pierwszej części było to bardzo widoczne, jednak cała sytuacja związana z aresztowaniem bohaterki jest szokująca i prawdziwa do bólu. Nie wierze w bohaterki, które od pierwszej strony są herosami, to sytuacja je kształtuje i zmienia charaktery. Tak jest w tym przypadku i jest to pięknie pokazane.

Ponieważ wątek miłosny jest, co niezmiernie mnie cieszy, to nie on dominuje. Głównie skupiamy się na sprawie naznaczonych, jednak Carrick to osoba ciekawa i pociągająca. Owszem, popełnia błędy, jednak każdy to robi, a on ma szczytne ideały i wile mogę mu wybaczyć. Jeden z moich ulubionych męskich bohaterów.

Pierwsza część była wprowadzeniem, a ten tom od pierwszej strony zaskakuję tempem akcji. Bohaterowie mają wiele do zrobienia i gnają na złamanie karku pod presją pościgu i niebezpieczeństwem, które nieustannie nad nimi wisi. To, że wiele się dzieje w tej powieści, to za mało powiedziane. Nieoczekiwane zwroty akcji, liczne intrygi i miłosne uniesienia przyprawiają o zawroty głowy. Autorka jest cenioną powieściopisarką lubującą się w obyczajówkach, a jej umiejętność operowania emocjami jest tu widoczna. Duży nacisk kładzie na rodzinę i relację między Celestine a Carrickiiem, co wypadło naprawdę dobrze. Dziewczyna nigdy nie miała doskonałego kontaktu z rodziną i wszystkie sprzeczki, czy też próby nawiązania porozumienia są niezwykle absorbujące.


Fabuła jest sztampowa i niczym mnie szczególne nie zaskoczyła, może tylko mały niuansik na zakończenie wzbudził mój szczególny podziw. Zarówno świat przedstawiony oraz rozwój wypadków toczy się utartym szlakiem. Ogromna ilość zbiegów okoliczności również nie jest problematyczna. Wymieniam tę minusy, ponieważ rzucają się w oczy, jednak dla tej książki, która jest lepsza do pierwszego tomu, zarwałam noc. Zrobiłam to z prawdziwą rozkoszą, bo pokochałam bohaterów, a uczucia między Celestiną a Carrckiem mocno mnie fascynowały. Autorka nie robiła zbędnych zawirowań i głupich nieporozumień względem tej pary. Skupiła się na ważniejszych rzeczach, a uczucia łączące tę dwójkę rozwijały się na moich oczach.


?Doskonała? to cudowna kontynuacja, co prawda niepozbawiona wad, lecz całość w odbiorze jest tak przyjemna, że można wiele wybaczyć autorce. Chaotyczny finał, który rozgrywa się w zawrotnym tempie w pełni mnie nie usatysfakcjonowała, bo choć historia wygląda na zakończoną, to ja mam ochotę na więcej! Powieść, która zapowiadała się obiecująco, przerodziła się w bardzo dobrą książkę, którą polecam z czystym sumieniem. 7/10!!! Autorka powinna pisać więcej książek dla młodzieży, bo ta odsłona jej twórczości całkowici zdobyła moje serce!