Tematy medyczne obok politycznych i religijnych cieszą się w Polsce niesłabnącą popularnością. Osobiście zaliczam się do tej grupy społecznej, która interesuje się medycyną co zatem idzie lubi o niej czytać. Kiedy zorientowałem się, że "Doktorzy" autorstwa Ericha Segala mogą pochwalić się wieloma pozytywnymi opiniami postanowiłem ją przeczytać, i nie żałuję. Książka po raz pierwszy została wydana pod koniec lat 80-ch ale pisana jest z perspektywy lat 40,50,60 i 70-ch. Tak duży zakres czasu sprawia, że w książce przewija się wiele interesujących wątków, chociażby opis końca II wojny światowej, wojna w Wietnamie czy walka Afroamerykanów o równouprawnienie. Na tym tle osadzone są losy kilku bohaterów, absolwentów medycyny na Uniwersytecie Harvarda. Główni bohaterowie to Laura i Barney, dwójka osób, która zna się od dzieciństwa co za tym idzie może wzajemnie na siebie liczyć, bez względu na okoliczności. Spotykały ich liczne sukcesy zawodowe i nie mniej liczne zawody miłosne. Byli sobie bardzo bliscy ale przez około 30 lat łączyła ich tylko przyjaźń, wiedzieli, że mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji nawet najtrudniejszej. Byli niczym elektrony krążące wokół jądra po różnych orbitalach aż w końcu ich drogi się przecięły w jednym punkcie i zostali małżeństwem. Erich Segal stworzył wielowątkową książkę, która zawiera w sobie tyle pasjonujących wątków, tyle bogatych charakterologicznie postaci, które kierują się niejednokrotnie skrajnie różnymi motywacjami, przeżywają sukcesy i porażki w wielu zakątkach świata od Niemiec po Wietnam i Kanadę. Uważam, że w "Doktorach" każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Książka pokazuje, że lekarze to także ludzie mający swoje troski, problemy z pacjentami odbijają się na ich prywatnym życiu, szalenie pragną miłości i akceptacji drugiego człowieka, często podejmując przy tym nonszalanckie decyzje.
