Czarnogóra to nie jedyny w Europie fiord. Ale jedyny ciepły. Bo do takich z pewnością nie możemy zaliczyć tych, które ujrzeć możemy w mroźnej Norwegii. Tymczasem Boka Kotorska (czyli Zatoka Kotorska) to fiord z krwi i kości, czy raczej z gór i wody, a do tego zatopiony w gorącym słońcu, które intensywnie praży nad czarnogórskim niebem. I do tejże właśnie Czarnogóry pragnie nas zabrać ilustrowany przewodnik Pascala markowany logiem "Itaki". Czy podróż ze wspomnianą książką będzie podróżą udaną? Jeśli za udaną podróż uznamy tę, w której poznamy bogactwo historyczne i kulturowe odwiedzanych miejsc - to owszem, będzie udana, gdyż Pascalowa "Czarnogóra" bogata jest we wszelkiego rodzaju opisy i historie. To przewodnik, który pod tym względem prezentuje się okazale - nie zanudza nadmiernością opisów, ale też wydaje się każdy temat wyczerpywać w stopniu satysfakcjonującym turystę. Pośród treści docenimy z pewnością również praktyczne informacje, które mogą okazać się niezbędne w planowaniu samej podróży, czy też w jej odbywaniu - adresy i cennik miejsc noclegowych, polecane restauracje, ceny biletów wstępów do muzeów i zabytków, porady praktyczne, informacje o dojazdach itp... Tutaj przewodnik nie zawodzi, spełnia wymagania nawet najbardziej wymagających i wybrednych użytkowników. Jeśli dodać do tego sporą liczbę ładnych zdjęć ilustrujących opisywane miejsca i osoby, do tego wszystko skomponowane w sposób niezwykle czytelny i estetyczny, wówczas możemy odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z przewodnikiem idealnym. Ale tak niestety nie jest. W moim mniemaniu zawodzi on na innej linii, przede wszystkim pod względem "wbudowanego" w przewodnik słownika, czy raczej rozmówek polsko-czarnogórskich. Oczywiście rozmówki te nie są mocno rozbudowane, są skromne, ale takie właśnie mają być - mają służyć jedynie pomocą, a nie uczyć nas całego języka. Mimo to wydają mi się one dość wybrakowane. Autor umieścił w owych rozmówkach zwroty zupełnie zbędne, niepotrzebne, ani to w podróży po Czarnogórze, ani w zwiedzaniu jej poszczególnych miejsc. Brakuje mi natomiast wielu innych zwrotów, które z pewnością doceniłby niejeden podróżnik, szczególnie ten pytający o drogę, czy autostopowicz. Nie ma tu podstawowych pojęć, które ułatwią porozumienie się z ewentualnym taksówkarzem, czy autobusiarzem, być może autor liczył, że podróżnik trafi na samych anglojęzycznych Czarnogórców, ale niestety realia są zgoła inne, ja np. byłem obsługiwany przez hotelarza, który poza swoim rodzimym językiem nie znał żadnego... Jest to największa bolączka wspomnianego przewodnika, co prawda nie jest to jego część główna, w końcu to książkowy przewodnik po danym kraju, a nie nauka języka, ale z pewnością dobrze dobrane rozmówki ułatwiają poruszanie się po zupełnie obcym nam kraju. A temu właśnie ma służyć. Biorąc jednak pod uwagę moje doświadczenia z przewodnikami innych wydawnictw muszę powiedzieć, że ten Pascalowy jest najlepszy w swojej kategorii. Nie ma sobie równych. Choć w skali pięciostopniowej zasługuje w mojej ocenie na czwórkę, to jednak przoduje na rynku i będę go polecał każdemu, kto zechce wybrać się do Czarnogóry - jedynego ciepłego fiordu w Europie. Dlatego, drogi podróżniku, jeśli planujesz się tam wkrótce (albo może i za rok) wybrać, nie pozostaje Ci nic innego, jak chwycić "Czarnogórę" z logiem Itaki i Pascala na czele, i ruszyć w świat daleki i szeroki. Bo ten świat jest wart Twojego wysiłku i pieniędzy. Piękny, nieznany Tobie świat...
książka 
