Błędy

Trudno byłoby w prosty sposób streścić fabułę Błędów. Nie chcę spoilerować, i napisze tylko, że autor od razu rzuca nas na głębokie wody i że mamy tutaj grupkę młodych bohaterów z poznańskiego osiedla, którzy wplątują się w niezłe tarapaty związane z siłami nieczystymi. Autor bardzo dobrze prowadzi fabułę, nie pozwalając czytelnikowi nudzić się ani na chwilę. Co prawda czasami pojawiają się jakieś drobne błędy kompozycyjne, ale są one na tyle rzadkie, że nie wpływają znacząco na odbiór całości (np. w pewnym momencie poczułem się, jakbym oglądał Oszukać przeznaczenie wystarczyło zgadywać, kto zaraz dostanie kopa od losu). Niezbyt trafiło do mnie zakończenie nazbyt optymistyczne. Mimo wszystko książkę czyta się szybko, z przyjemnością oczekując na nowe zwroty akcji.
Najważniejszym czynnikiem, wpływającym na odbiór 'Błędów', jest klimat. Został on świetnie wykreowany autor użył do tego zaskakujących narzędzi. Przede wszystkim makabreskę, która zdaje się być zwykłym elementem stylu pisarza. Czasami jest troszeczkę zbyt krwawo, ale nie niszczy to świetnie zastosowanej stylizacji. Do tego szara codzienność i dekadencja wyglądające zza każdego rogu. Bohaterowie to kilku nastolatków, którym wydaje się, że skończenie osiemnastki bezsprzecznie przesądza o dorosłości. Wszyscy ćpają na umór, każdego dnia piją tanie trunki i ostro imprezują, tracąc wszystkie pieniądze. Pojawiają się też koksiarze, którzy idealnie pasują do obrazu zniszczonego osiedla. Właśnie osiedle. Atmosfera blokowiska, w którym szerzy się zepsucie, a najbardziej deficytowym towarem jest nadzieja, autor wykreował z ogromny zrozumieniem. Ten niesamowity melanż makabry i "osiedlowości" wyszedł autorowi świetnie i mam nadzieję, że pisarz dalej będzie tworzył w podobnym klimacie.