Biblia Pierwszego Kościoła

Pisząc recenzję książki, z reguły autor odnosi się do jej treści: ona jest bowiem wyznacznikiem dla potencjalnego czytelnika, czy warto poświecić czas na jej przyswojenie. W tym jednak przypadku jest to po prostu niewykonalne - co jest chyba zrozumiałe: jak recenzować treść Biblii? Można jedynie posłużyć się stwierdzeniem ks. prof. Waldemara Chrostowskiego zawartym we wstępie: to "monumentalne dzieło ks. prof. Remigiusza Popowskiego SDB". Monumentalne z dwóch względów: jest to pierwsze polskie tłumaczenie Septuaginty, a jednocześnie jest to tekst, którym posługiwali się pierwsi chrześcijanie. Stąd podtytuł "Biblia pierwszego Kościoła". Dla współcześnie żyjącego chrześcijanina jest to więc niepowtarzalna okazja zanurzyć się w głębi dziejów i jak gdyby stanąć obok pierwszych wyznawców Chrystusa i słuchać razem z nimi słów Pism.
Druga część recenzji dotyczyć będzie formy. I muszę stwierdzić, że nie przypominam sobie, żebym miał kiedykolwiek w ręce tak piękne edytorsko dzieło. Zdjęcia zamieszczone na stronie sklepu tego po prostu nie są w stanie oddać. Oprawa książki, choć nie jest to skóra, jest przyjemna w dotyku; tytuł, podtytuł, logo, a także cytat z tyłu książki - wytłaczany. Całość dopełniają złocone brzegi stron, kremowy kolor papieru i dostosowane kolorystyczne wstążki - zakładki. Kolejna niespodzianka to kolor czcionki: czarną został wydrukowany tekst podstawowy, granatową - teksty deuterokanoniczne, natomiast czerwoną wyróżniono słowa Jezusa.
Wszystko to sprawia, że -należą się wielkie wyrazy uznania, a starochrześcijański znak FOS-DZOE (Światło-Życie) wytłoczony na okładce stanie się zachętą, by Biblia nie była tylko ozdobą półki, a codzienną lekturą.