Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa

Nie żałuję, że sięgnęłam po kolejną książkę Murakamiego. Byłam zachwycona poprzednimi i podobnie zauroczyłam się Tzukuru. Świetnie napisana, jak zwykle bardzo filozoficzna i poruszająca zakamarki serca, które przypominają sobie jak czuć prosto i czysto. Świetna, naprawdę świetna... Mogłabym zaczytywać się tylko w takiej literaturze.

Bardzo głęboka i poważna książka, która świetnie nadaje się na zimowy, nostalgiczny i refleksyjny wieczór. Porusza do głębi, wzrusza bardzo mocno i pozwala zrozumieć kilka praw, które rządzą naszym życiem. A przy tym wszystkim jest bardzo optymistyczna i pozytywnie nastraja na kolejne dni. Takiej książki łatwo się nie zapomina i... dobrze :). Polecam!

Strasznie dobra książka. Powinno być tkaich więcej i na pewno wrócę jeszcze do tego autora skoro tak dobrze pisze. Dużo filozoficznych przemyśleń, wywołuje dużo emocji i zmienia patrzenie na wszystko. Ja się poczułam zainspirowana i do tego jeszcze tak ładnie opisana japonia. Jakbym się przeniosła! Ciesze się, ze na nia trafiłam polecam wszystkim!

Nie czytam raczej takich historii, ale tę książkę ukradłem akurat mojej dziewczynie i muszę z niemałym zaskoczeniem przyznać, że przykuła mnie do fotela na długie godziny. Zaczytywałem się raczej w książkach z kręgu kryminałów i thrillerów, bo to jakoś od zawsze najbardziej mnie fascynowało, ale po lekturze Tazakiego czuję się jakiś nieswój. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Naprawdę naprawdę ogromne. Historia o gościu, który niby tylko wraca do domu żeby uporać się z przyszłością nabiera nagle zupełnie innego znaczenia i przechodzi do innego wymiaru. We mnie wywołało to chęć pogodzenia się, ale... ze sobą. Strasznie wpływa na psychikę i emocje i uwierzcie - bardzo dużo myśli się o swojej kondycji i formie swojego życia. Momencie w którym się aktualnie jest. To nie jest więc prosta książka, bo zostawia coś pomiędzy bałaganem, a wyrzutami sumienia w głowie, ale warto - może to będzie jakaś motywacja dla kogoś z Was żeby coś ze swoim życiem zrobić. Dla mnie taka była. Powodzenia! :)

Jeśli ktoś kocha literaturę, która nie jest prosta i pozostawia w czytelniku wiele pytań bez odpowiedzi, które nie pozwalają zapomnieć o książce zaraz po jej zamknięciu to z pełnym przekonaniem mogę polecić "Bezbarwanego Tsukuru Tazakiego i lata jego pielgrzymki". Nowa powieść Harukiego Murakamiego pojawiła się na polskim rynku wydawniczym stosunkowo niedawno, a już zaskarbiła sobie rzesze fanów zarówno tych, którzy od dawna zaczytują się w literaturze tego pisarza, jak i tych, którzy pierwszy raz mieli z nim do czynienia dzięki tej książce. Nic dziwnego, bo statystyki mówią swoje - w Japonii ta książka sprzedaje się w zawrotnym tempie.
Fabuła powieści opiera się na próbie poradzenia sobie z przeszłością głównego bohatera. Tytułowy Tazaki jest już dorosłym mężczyzną, który wiedzie poukładane życie jako architekt dworców mieszkający w dużym mieście. Demony przeszłości już dawno i skutecznie uśpił w sobie, aż do momentu, gdy zbieg okoliczności i zrządzenie losu budzą w nim stare wspomnienia. Dotyczą one przyjaciół bohatera, którzy pewnego dnia pozbawili go jakiejkolwiek możliwości kontaktu ze sobą. Tsukuru postanawia powrócić do swoich rodzinnych stron i zrozumieć powody odtrącenia.
Książka Murakamiego podobnie jak jego poprzednie powieści, jest pełna niejasności i głębokich refleksji. Powrót głównego bohatera do Nagoi to tak naprawdę życiowa podróż w głąb samego siebie, której celem jest wewnętrzna zgoda oraz pozbycie się wszechogarniającej obojętności wobec świata wywołanej przez utratę przyjaciół ze szkoły średniej. Przesycony ogromnym smutkiem Tazaki próbuje nie tylko rozwiązać niewyjaśnione sprawy z przeszłości, ale przede wszystkim walczy ze sobą i poszukuje swojej własnej drogi ku odkryciu dawno zakopanego "ja". Pojawiają się także kobiety, najczęściej trochę mistyczne, które są swoistą iskrą wywołującą zmiany i z którymi główny bohater (jak zwykle u Murakamiego) przeżywa bardzo namiętne chwile.
Książka nie jest prosta w odbiorze. Odradzam wszystkim, którzy poszukują raczej lekkiej literatury, bo w tym wypadku lekko nie będzie. Murakami wymaga od czytelnika bardzo dużej uwagi i otwartej głowy, która pozwoli sobie na głębokie refleksje nad wszystkim tym, co niematerialne i abstrakcyjne. W treści przemycane są ogromne pokłady treści filozoficznych, które poruszają trudną tematykę istoty życia i śmierci, podążania własną drogą i pozostawania w szczerej zgodzie z samym sobą. Książka na długo jeszcze po lekturze pozostawia pewne niejasne uczucie niepokoju i smutku, ale są to raczej w tym wypadku emocje motywujące i inspirujące.
To wszystko okraszone zostało dodatkowo fantastycznie ujętą scenerią Japonii i typowo wschodniej symboliki pojawia się tutaj naprawdę dużo. Do tego muzyka. Wydawałoby się, że literatura nie ma z nią wiele wspólnego, jednak autor potrafi zaznaczyć jej obecność w powieści na tyle mocno, że prawie udaje się usłyszeć ją podczas lektury.
Bardzo mocno, bardzo głęboko, bardzo refleksyjnie i bardzo, bardzo dobrze.

Nie do końca wiem czego mogę się spodziewać po Murakamim tym razem, ale mam ogromną nadzieję, że nie zawiedzie mnie tak jak nie zawiódł poprzednio. Czytałem jak na razie jego dwie powieści ? kronikę ptaka nakręcacza oraz na południe od granicy, na zachód od słońca i muszę przyznać, że pisarz potrafi inspirować i motywować do działania. Wszystkie historie osadzone są w kulturze japońskiej i doskonale udziela się tamtejszy nastrój, stan ducha i filozofia wschodu. Książki Murakamiego motywują do pracy nad sobą i skupienia się na tym, co w życiu najważniejsze ? emocjach, uczuciach i chwilach. Nie mogę doczekać się końca października, kiedy Tzukuru Tazaki trafi już na półki. Poza tym do kupna zachęcają statystyki ? słyszałem, że w ciągu doby w Japonii sprzedali aż pół miliona książek!