Atlas nieba (twarda)

"Atlas nieba" zabrał mnie w prawdziwą podróż, dzięki czemu mogłam umieścić wszystkie fakty dotyczące kosmosu, astronomii, filozofii kosmologicznej, astrofizyki zarówno w czasie jak i w przestrzeni, co pozwoliło mi docenić je we właściwy sposób i znacznie lepiej zapamiętać. Taka synteza informacji jest dla czytelnika dużo lepsza niż leksykony czy zbiory ciekawostek, w gruncie rzeczy przyjemniejsza, bo mniej chaotyczna, a przy tym zdecydowanie bardziej efektywna. :)

Całość tworzy naprawdę coś unikatowego - wartościowego nie tylko treścią, ale także przepiękną oprawą graficzną dzięki czemu autor podsuwa nam pod nos jeszcze więcej materiału, abyśmy jeszcze lepiej wszystko zrozumieli. Jestem zachwycona! :)

Jak myślicie co możemy znaleźć w atlasie? Parę map? Nieco grafik? Omówienia miejsc, do których zamierzacie się kiedyś wybrać? Tak, ale to co tutaj dostajecie, to nie suche fakty, a fascynującą podróż po kosmosie. Tym znanym i i nie znanym. Ten album to ?Atlas nieba?. Najwspanialsze mapy, mity i odkrycia we wszechświecie.


O albumie możemy przeczytać, że:
Oto niebo w postaci, w jakiej nigdy przedtem go nie przedstawiano: królestwo gwiazd i planet, lecz również bogów, demonów, płanetników, podniebnych żeglarzy, średniowiecznych kosmitów, mitycznych stworzeń i grasujących duchów.
Po ogromnym światowym sukcesie Atlasu lądów niebyłych (REBIS 2017) i Złotego atlasu (REBIS 2018) nadszedł czas na najpiękniejsze opowieści i mapy, jakie powstały z dążenia ludzkości do poznania firmamentu niebieskiego.

Jeśli atlas kojarzy Wam się tylko ze szkolnymi mapami, chyb musicie nadrobić nieco zaległości z literatury. Najczęściej jednak podobne dodatki są ściśle powiązane z konkretnym cyklem, jeśli można to tak nazwać. Tutaj mamy do czynienia z mapami, które przedstawiają niebo jakiego nie znacie. Bowiem są tutaj nie tylko znane obszary, ale i takie których ludzie się domyślali, albo widzieli tam gdzie ich nie było. Niemniej to doskonały przykład wciągającej lektury, świetnie wydanej, na dokładkę. Całość czyta się niczym najlepszą powieść, pobudzającą wyobraźnię dodatkowo.

W ostatnich paru latach miałem okazję czytać wiele książek popularnonaukowych, w tym kilka o kosmosie. Zawsze jednak były to tytuły przedstawiające aktualny stan wiedzy oraz jakie wyzwania i ograniczenia stoją przed nami. W Atlasie nieba, Brooke-Hitching zabiera czytelnika w niezwykłą podróż od pierwszych obserwacji nieba sprzed tysięcy lat, przez kolejne odkrycia, aż po współczesne badania kosmosu. Autor przedstawia również jak dokonywano kolejnych odkryć, udoskonalano teleskopy i opracowywano nowe metody badań kosmosu. To także opowieść o wielu niezwykłych ludziach, których pasja i chęć poznania kosmosu, spowodowały liczne i często doniosłe odkrycia. Brooke-Hitching snuje opowieść językiem bardzo przystępnym i bez zbędnego wchodzenia w skomplikowane szczegóły, ale nie brak tutaj naukowej rzetelności. Jest to niewątpliwie dużym atutem tej książki, dzięki czemu każdy wyniesie z jej lektury wiele nowych informacji.

W książce mamy wiele ciekawostek, niekiedy śmiesznych, niekiedy intrygujących, a a innym razem wręcz zaskakujących i to nie tylko na temat kosmosu. Oto kilka z nich. Pitagors miał awersję do fasoli i zakazał swoim uczniom spożywania tego warzywa z obawy, że wynikające z tego oddawanie gazów to utrata kawałków duszy. Ta fobia kosztowała go zresztą życie... Już w IX wieku syryjski astronom Al-Battani wyliczył długość roku słonecznego i pomylił się zaledwie o 2 minuty i 22 sekundy. Mit o morzu ponad niebem, wynikający z wersetu w Księdze Rodzaju, krążył w Anglii jeszcze w XVI wieku. Na początku XX wieku drobna literówka zaowocowała wzmożonymi badaniami nad Marsem, z czego najsłynniejszy jest pod tym względem jest Percival Lowell, który stworzył nawet dokładne mapy tego globu, sugerujące istnienie życia na tej planecie. Po wielu latach okazało się, że astronom źle ustawił swój teleskop i widział nie powierzchnię Marsa, ale własne naczynia krwionośne w oku.

Atlas nieba został wydany w identycznym stylu, co dwie poprzednie książki autora. Twarda oprawa, mnóstwo map, rycin oraz zdjęć, które niesamowicie uatrakcyjniają lekturę i pozwalają lepiej uzmysłowić sobie jak wielki skok dokonał się w obserwacjach nieba. Sama lektura książki nie zajmuje specjalnie dużo czasu, ale oglądanie, analizowanie i podziwianie wszystkich zamieszczonych tutaj rysunków już tak.

Atlas nieba jest już trzecią książką Edwarda Brooke-Hitchinga, tym razem poświęconą temu, jak zmieniała się nasza wiedza o komosie w przeciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Wspaniała opowieść, pełna anegdot, życiorysów astronomów i ciekawostek, a to wszystko w bogato ilustrowanej oprawie. Polecam!

Dawno nie widziałam tak przepięknie i rzetelnie wydanego atlasu nieba. Jestem zauroczona. "Atlas Nieba" autorstwa Edwarda Brooke - Hitchinga to podróż po firmamencie niebieskim począwszy od prehistorii, poprzez niebo starożytne, średniowieczne, aż po czasy nowożytne i nam współczesne. Czytając to wydanie wierzyć mi się niejednokrotnie nie chciało, jak daleko posunięta była w czasach starożytnych nauka, która pozwalała na stworzenie map nieba.

Autor Edward Brooke - Hitching to gwarant dobrze napisanej książki, zawierającej mnóstwo rycin, które jak mniemam niełatwo było zebrać w tak fantastyczny zbiór. Jedno z moich ulubionych wydawnictw zabrało się za wydanie "Atlasu Nieba", mianowicie Rebis. Twarda oprawa, jak już wspomniałam mnóstwo rycin, ciekawych opisów. Myślę, że to idealny pomysł na prezent, może z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia? Taki atlas powinien znaleźć się w każdym domu.

Gorąco polecam. Dowiedziałam się z niego wielu bardzo ciekawych rzeczy. Po raz pierwszy niebo widzę zupełnie inaczej, pełne bogów i demonów, a także mitycznych stworzeń.