Assassin`s Creed: Odyssey

Akt Oskarżenia
Oskarżony: recenzowana powieść i wszelkie podmioty sprawcze odpowiedzialne za jego powstanie,
Oskarżyciel: recenzent Specchio
Po pierwsze, oskarżam autora, Gordona Dohertyego o masakryczne skrócenie historii z growego pierwowzoru do minimum, co dało nam nie wciągającą powieść, a streszczenie fabuły gry. Oskarżam o sztywne i nieciekawe prowadzenie fabuły. Oskarżam o drętwość dialogów i brak dynamiki w scenach walki. Oskarżam o stworzenie recenzowanego dzieła na kolanie, dwie doby przed premierą.

Po drugie, oskarżam osobę tłumaczącą o nieumiejętne korzystanie z walorów pięknego naszego języka polskiego. Tłumaczenie tylko pogarsza sprawę i tak słabej książki.

Po trzecie, oskarżam Wydawnictwo Insignis o wypuszczenie na polski rynek produktu niedopracowanego i nieciekawego. Oskarżam Ubisoft o dopuszczenie takiego produktu na ich licencji do obiegu.

Oskarżam wreszcie jakichkolwiek testerów przedpremierowych o nieistnienie, czego dowodem powyższe wywody.

Wreszcie oskarżam samą książkę, będącą nieudaną, żałosną parodią świetnej gry o męki śmiertelnej nudy, na które cierpiałem przy lekturze.

Assassins Creed: Odyssey: Oficjalna powieść gry jest, niestety, powieścią nudną, niedopracowaną, której wystawiam nie ocenę, nie recenzję, a akt oskarżenia.

Grecja, V wek przed naszą erą. Kasandra przez dwadzieścia lat usiłowała zapomnieć o swoim upokorzeniu: jej ojciec Nikolaos strącił ją w przepaść po tym, jak próbując ratować brata, przeciwstawiła się woli bogów. Gdy cudem przeżyła, musiała uciekać ze Sparty.

Na spokojnej nadmorskiej prowincji, którą Kasandra- obecnie najemniczka - uczyniła swoim domem, pojawia się tajemniczy przybysz. Obiecuje jej niewyobrażalne bogactwa, które na zawsze odmienią jej życie. Żeby je zdobyć, Kasandra musi wyruszyć przez Morze Śródziemne i rzucić się w wir wojny Aten ze Spartą. Jej zadaniem będzie zgładzenie Wilka, jak nazywają Nikolaosa ze Sparty... ojca, któremu nigdy nie wybaczyła.

Od dziecka uwielbiałam tematy związane ze starożytnością a już zwłaszcza upodobałam sobie Spartę oraz jej wojowników. Gordon Doherty napisał niesamowitą opowieść, która porywa od pierwszej strony. Postać Kasandry jest pełnokrwista, silna i nie irytująca o dziwo. Zwykle bohaterki są strasznie rozmemłane i nijakie lub bardzo przesadzone. Jednak tutaj wszystko było dobrze wyważone. Pomimo iż sama główna tematyka, czyli zemsta za wyrządzone, niesłusznie, krzywdy i dylemat czy przyłączać się do wroga, wypełniając przy tym zadanie zabicia swojego ojca czy też dać temu spokój, jest powtarzalnym i bardzo "przemielonym" tematem, to autor zrobił z niego wciągającą historię. Aż mam ochotę zagrać w tę grę, na podstawie której została napisana ta powieść. Mogę się nawet pokusić o opinię, że jest to jedna z lepszych powieści z uniwersum Assassins Creed, jakie czytałam.

Jeśli jesteście fanami starożytności, honorowych wojowników, brudnych interesów i intryg wojennych, to ta książka będzie dla was niezwykłą przygodą.