YOUTUBERZY I POEZJA
Nie śledzę YouTube na tyle, aby znać konta vlogerów, booktuberów itd., więc o tym, że Arkusz poetycki napisała Youtuberka dowiedziałam się stosunkowo późno. Czy to dobrze? Pewnie tak, bo przy tej całej gamie "literackich kwiatuszków" blogerów, vlogerów, celebrytów, po ten tomik nawet bym nie sięgnęła, zrażona tym, na co marnowano już papier. Czy żałuję więc, że dałam szansę twórczości Billie Sparrow? Ani trochę.
Jak się okazuje, wiersze zawarte w tym tomiku pełne są emocji, a wiele tematów pobudza nas samych do przemyśleń. Spośród słów wyłania się słodko-gorzki obraz naszej nowoczesnej codzienności, którą opanowały lajki, obserwacje, popularność i moda. W odstawkę poszły uczucia, które utrzymać w dobrej kondycji jest coraz ciężej. A twarz, którą widzimy w lustrze, coraz rzadziej jest tą, którą rozpoznajemy.
Trzeba przyznać, że format tomiku jest już dosyć powszechny - krótkie teksty i grafiki, wszystko utrzymane w stylistyce Tumblra. Jednak autorce udało się wybronić i pokazać przez swój tomik cząstkę siebie. Nie były to puste frazesy, które dobrano, aby ładnie pasowały do obrazków, a faktyczne odczucia młodej kobiety, która obnaża nieprawidłowości, jakie dostrzega w otaczającym ją świecie.
STRUKTURA
Arkusz poetycki składa się z pięciu części o nazwach: Pokolenie, Tożsamość, Uniesienia, W(y)rażenia, Marność. Wiersze w każdej z nich skupiają się na innej problematyce. Przyznam, że do mnie najbardziej trafiły utwory z Pokolenia, gdyż w podobny sposób patrzę na niektóre kwestie dotyczące XXI wieku i naszej codzienności. Były też teksty w poszczególnych częściach, które zupełnie do mnie nie trafiły, jednak tak to z poezją bywa - nie wszystko jest dla każdego.
Przechodząc do konstrukcji wierszy - Arkusz poetycki to nowoczesne podejście do poezji, a więc białe wiersze, często bardzo krótkie, w formie luźnych notatek zrobionych na rogu zeszytu. Nie zafunduję Wam tutaj analizy środków stylistycznych, ani tym bardziej interpretacji poszczególnych utworów, bo w moim odczuciu psuje to cały odbiór poezji. A nie jestem szkołą, która takimi zabawami zniechęca do sztuki, narzucając swoje "jedyne właściwe, zgodne z kluczem" interpretacje. Napiszę więc, że chociaż wiele z utworów jest bardzo prostych do zrozumienia i jasnego zinterpretowania, to jednak znajdują się też takie utwory, które każdy może zrozumieć po swojemu i ma dowolność interpretacji. Kto wie, może dopasujesz jakiś wiersz do swojej obecnej sytuacji i poczujesz, że ktoś wyraził słowami wszystko, co dzieje się w Twoim sercu?
Na koniec kilka kwestii technicznych, lub raczej estetycznych. Tomik wydany jest w twardej oprawie i utrzymany w kolorystyce: biel, czerń, róż (wpadający nieco w fiolet). Teksty są urozmaicone rysunkami, grafikami, stylizowaniem stron na kartki z zeszytu w kratkę. Bywają też całkowicie minimalistyczne strony, na których wyróżniają się jedynie czarne litery. Wszystko opracowane jest z dużą dozą poczucia estetyki, dzięki czemu tomik aż chce się otworzyć i poprzeglądać.
PODSUMOWUJĄC
Arkusz poetycki to zbiór nowoczesnych, ale nie pozbawionych emocji wierszy, które poruszają tematy bliskie niemal każdemu młodemu człowiekowi. Warto zatrzymać się na chwilę i pomyśleć nad tym, co autorka chciała nam przez nie przekazać. Oczywiście, nie jest to tomik dla wszystkich, bo i nie do każdego trafia taka forma poezji, czy też poezja w ogóle, jednak uważam, że warto spróbować. A piękne wydanie sprawi, że jeszcze milej będzie zapoznawać się z poszczególnymi tekstami! Ja jestem na tak! ;-)
książka 
