Youniwers

Początek książki jest ciężki. Pierwsze rozdziały, swoim stylem przypominają tanią powieść dla nastolatków. Między zdaniami nieustannie pląta się banał i grafomaństwo a sama historia jest mętna i drętwa. W momencie gdy człowiek ma ochotę rzucić książką, nagle wszystko zaczyna się zmieniać i nabierać jakiegoś sensu. Historia pomimo kilku mankamentów i potknięć edytorskich, bije na głowę wszystkie inne z jakimi się ostatnio spotkałem (a czytam sporo). Wraz z każdą stroną na powierzchnię wychodzą kolejne znaczenia i sensy(Aris- główny bohater wymiata, dosłownie!) Z tandetnego buntownika typu Neo (Matrix) przekształca się wręcz w jakiegoś biblijno-mitycznego proroka, szukającego swej wolności w nakazach i nieustannym ograniczaniu siebie. W opisywanej historii z każdą stroną pojawia się coraz więcej interpretacyjnych szufladek i zakamarków. Perspektywy i płaszczyzny zmieniają się jak w kalejdoskopie. Trzeba dużo uwagi aby wyłapać wszystkie literackie smaczki. Początkowa nieudolność zostaje z czasem zrehabilitowana i nabiera głębszego sensu. Książka ma swój klimat. Czasem mroczny, momentami wręcz zabawny. Jest dość gęsta semantycznie, dlatego polecam ją czytać uważnie i najlepiej nocą. Pozdrawiam autora i życzę powodzenia.

Nie będę polecał tej książki każdemu, bo nie jest to banalne czytadło na wolny wieczór czy książka do poduszki. Za to polecę ją z całego serca wszystkim tym, którzy lubią literackie wyzwania wymagające odrobiny skupienia, czasu i refleksji. Jedna z lepszych powieści, jakie czytałem w ciągu ostatnich kilku lat. I nie przesadzam. Polecam zdecydowanie.