Wysadzić Rosję

Kim był Aleksander Litwinienko nie trzeba przypominać. Ale jak to się stało, że ten pracownik KGB i FSB z 20 letnim stażem przeszedł taką przemianę, że z narażeniem życia opuścił Rosję, uzyskał azyl w Londynie i opublikował książkę, która sprawiła że na Kremlu wydano na niego wyrok śmierci ?
W 1998r. Litwinienko otrzymał rozkaz zamordowania bogatego i wpływowego Borysa Bierezowskiego. Tego rozkazu Litwinienko nie wykonał. Ostrzegł Bierezowskiego przed planowanym zamachem a sam wystąpił przed kamerami telewizyjnymi, oskarżając generałów FSB o łamanie prawa. Za to trafił do więzienia a po jego opuszczeniu zdecydował się na ucieczkę z Rosji. Tragiczny finał tych zmagań o życie nadszedł 23 Listopada 2006 roku. Litwinienko zmarł otruty polonem przez swojego dawnego kolegę ze służby.
Wysadzić Rosję, to plon ustaleń jaki zebrali Litwinienko i rosyjski historyk Jurij Felsztinski. Tutaj pada odpowiedź na pytanie kto tak naprawdę i dlaczego doszedł do władzy w wyborach prezydenckich z 2000r. Już w 1999r Litwinienko trafnie przewidział przyszłe wypadki: „jeśli Putin dojdzie do władzy, zaczną się czystki. Ludzie będą ginąć albo trafiać do więzień.” Anna Politowska i sam Litwinienko potwierdzili prawdziwość tych słów.
Osią książki są dramatyczne zamachy na budynki mieszkalne w Moskwie, Wołgodońsku i Bujnaksku. Rosja obarczyła odpowiedzialnością Czeczenów, co stało się cassus belli dla rozpętania ludobójczej drugiej wojny czeczeńskiej i w konsekwencji doprowadziło do zwycięstwa Putina w wyborach prezydenckich. Zamachów nie zorganizowali Czeczeńcy. Za śmierć 300 osób odpowiedzialne są rosyjskie służby specjalne FSB.
Na poparcie tej wstrząsającej i wydawałoby się oburzającej tezy-rosyjskie służby specjalne pozbawiły życia 300 niewinnych obywateli dla realizacji swoich celów- autorzy przytaczają mocne dowody. Komu we Wrześniu 1999r. mogło zależeć na walących się blokach w Rosji? Czeczenom, którzy dobrze pamiętali koszmar wojny z lat 1994-96, którzy próbowali budować swoją państwowość, których prezydent Asłan Maschadow robił wszystko, żeby utrzymać pokój ?, czy też może rosyjskim służbom zagrożonym demokratyzacją Rosji, jej upodabnianiem się do zachodnich standardów?. To właśnie okres prezydentury Władimira Putina(pracownika KGB, późniejszego szefa FSB) jest odejściem od demokracji. Właśnie z jego powodu Rosja „wróciła w koleiny ZSRR”
W Riazaniu ujęto zamachowców próbujących 22 Września 1999r wysadzić blok mieszkalny. Okazało się, że są nimi pracownicy FSB. Służby 2 dni później ogłosiły, że cała akcja to ćwiczenia mające zbadać czujność mieszkańców a worki z materiałem wybuchowym tak naprawdę zawierały cukier. Problem w tym, że o rzekomych ćwiczeniach nic nie wiedziały władze lokalne( a jest to prawny wymóg) a analiza wykonana na miejscu przez milicyjnych specjalistów stwierdziła obecność heksogenu, silnego materiału wybuchowego. Co więcej przez długi czas FSB prowadziła śledztwo z artykułu 205(terroryzm), co jest absurdem samym w sobie (FSB prowadziła postępowanie karne w sprawie ćwiczeń, które sama zorganizowała).
W tej najistotniejszej sekwencji książki widać pióro Felsztinskiego. Nie ma tutaj materiałów czy wiedzy, która mogła być znana tylko Litwinience. Felsztinski jako historyk skrupulatnie pozbierał wszystkie relacje, dokumenty, nagrania telewizyjne i oficjalne oświadczenia. Razem dotarli też do osób bezpośrednio zaangażowanych (często nieświadomie) w przygotowanie zamachów. Konkluzja jest jedna- Rosję wysadzali Rosjanie, a konkretnie rosyjskie służby specjalne.
Inne segmenty książki obejmują opis codziennego funkcjonowania FSB. Tutaj widać już wiedzę którą mógł dysponować tylko Litwinienko. Porwania, zabójstwa na zlecenie, „krycie” rozmaitych grup przestępczych, wymuszenia na biznesmenach, oto zajęcia jakim oddają się rosyjskie służby specjalne.Typowy przykład. Andriej Moriew żołnierz jednostki specjalnej został w 1996 roku oskarżony o przestępstwa kryminalne. W zamian za darowanie wyroku został zwerbowany przez pułkownika FSB. Stworzył 12 osobową grupę podobnych mu ludzi, którzy na zlecenie FSB dokonywali egzekucji. Zajmowali się też przerzutem broni z Czeczenii. Towarzysze Moriewa jako niewygodni zostali wyeliminowani, jemu udało się uniknąć śmierci. Teraz nieustannie się ukrywa. Podobny charakter miały porwania dokonywane w Czeczenii. Kreowały one wizerunek Czeczenów jako odcinających głowy terrorystów, destabilizowały sytuację wrepublice, a działo się to za wiedzą i inspiracją Moskwy.
Epilog „Wysadzić Rosję” to „dekret prezydencki” rozwiązujący wFSB. „Jesteśmy pewni, że pewnego dnia, w niedalekiej przyszłości, taki dekret zostanie ogłoszony”. Jeden z autorów tej „niedalekiej przyszłości” nie doczekał, mimo że miał 45 lat.
Wysadzić Rosję można by czytać jako powieść sensacyjną, political fiction, gdyby nie fakt, że jest oparta na twardych dowodach a jeden z jej autorów przez jej publikację stracił życie. Informacja na okładce „książka zakazana na terenie Rosji” nie jest tanią reklamą, mającą wzbudzić zainteresowanie. Cały nakład tej książki został na terenie Federacji rosyjskiej skonfiskowany. Od czasów „Gułagu” Aleksandra Sołżenicyna po raz pierwszy zakazano w Rosji publikacji książki. Wysadzić Rosję jest też ostrzeżeniem. Oto powraca stare imperium, stare metody sprawowania władzy. Siły, które do niedawna kotłowały się pod powierzchnią, teraz sprawują w Rosji władzę. A na ich czele człowiek, który wywołał okrutną wojnę, nazywając Czeczenów „terrorystami”, „bandytami”. My w Polsce skądś już to znamy.

Z oczywistych powodów książka w Rosji zakazana. O kulisach zamachów w Czeczenii, o przejęciu tam władzy przez dawne KGB, o morderstwach i tym, kto to wszystko finansował. Autor umarł najprawdopodobniej otruty polonem, najprawdopodobniej z rozkazu Putina. Sięgnąłem po to w kontekście ostatnich wydarzeń na Krymie - otwiera oczy.