W ciemnym, mrocznym lesie

O rany julek, kurczaki pieczone, motyla noga i co tam komu jeszcze przyjdzie do głowy! Co za książka! Siedziałam i gryzłam paznokcie podczas lektury, a wieczorami odkładałam książkę i w całym domu zaciągałam żaluzję, bo jakoś tak nieswojo mi się robiło. No, warto przeczytać, naprawdę warto. Chyba, że nie lubicie mrocznych thrillerów, gęstej atmosfery i niezapowiedzianych zwrotów akcji...
Zaczyna się niemrawo. Przyznam się nawet, że początek mnie trochę zmierził. No bo jak to? Miał być lekki horrorek, a tu samotna dwudziestosześciolatka dostaje zaproszenie na wieczór panieński od koleżanki z dawnych lat. Wspominki i odczucia głównej bohaterki raczej pachniały obyczajówką niż mocną sensacją. Na szczęście krótko. Już po kilkunastu stronach wiedziałam, że się nie rozczaruję.
Wieczór panieński odbywał się w domu ciotki na odludziu. Sześć osób. Każda inna, każda dziwna, każda kryjąca mroczne tajemnice. Wszystkie, pozornie lekkie zabawy towarzyszące imprezie, w tym przypadku mają złowieszczy klimat. Ciągłe aluzje do zdarzeń z przeszłości, niespodziewane przykrości i nieskończona walka z nieprzyjemną atmosferą panującą pomiędzy uczestnikami wieczoru panieńskiego powodują, że czytelnik czeka aż wszystko pęknie. I rzeczywiście - pęka w najmniej spodziewanym momencie i w najmniej spodziewany sposób. Każdy się spodziewa, że stanie się coś złego, ale że aż tak? I że ofiarą będzie... ? Od momentu morderstwa wszystko przewraca się do góry nogami. Każdy podejrzewa każdego, a możliwe rozwiązania zagadki morderstwa budzą grozę. Nora niewiele pamięta z tego co się wydarzyło i przez to sama trafia do kręgu osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa. Musi walczyć z ułomnością własnej pamięci, aby obronić się przed zarzutami i przypomnieć sobie, co się właściwie stało. Kiedy udaje jej się to, ogarnia ją przerażenie...
Świetna książka. Nastrój, jaki panuje podczas wydarzeń powodował, że ciarki szły mi po plecach jak nigdy. Rzadko kiedy autorowi powieści udaje się wprowadzić czytelnika w stan strachu i grozy. Prędzej zdarza się to podczas prelekcji filmu, ale to przecież zrozumiałe. W filmie mamy muzykę, obraz i wiele innych instrumentów wspomagających nastrój. W książce mamy tylko literki i wyobraźnię. Jak wielkim wirtuozem pióra trzeba być, aby zbudować taki nastrój, że czytelnik boi się otworzyć wieczorem szafę... Rewelacja.
Świetny jest również pomysł na fabułę. To właśnie tu jest cały smaczek. Podczas pierwszej części książki czekamy na rozwój wydarzeń i właściwie nie wiemy, do czego to wszystko zmierza. Kulminacyjny moment przewraca cały misternie utkany obraz do góry nogami i ponownie czytelnik musi sobie wszystko w głowie poukładać. Tyle tylko, że to, co było białe, to teraz jest czarne, a czarne mieni się kolorami tęczy. Rewelacja.

Główną bohaterką i jednocześnie narratorką książki jest Leonora ( znana także jako Nora, Lee, Leo ), która pewnego dnia otrzymuje dziwną wiadomość z zaproszeniem na wieczór panieński przyjaciółki sprzed lat. Mimo, że nie ma ochoty na wyjazd i spotkanie z dawnymi znajomymi - postanawia pojechać do tajemniczego domu na odludziu. Miejsce, w którym odbywa się impreza to szklany dom stojący całkowicie w odosobnieniu pośród gęstwiny lasu. Poznajemy tam Flo - organizatorkę wieczoru, Ninę, Melanie, Toma i Clare - przyszłą pannę młodą. Zabawa rozkręca się na dobre, ale nadal wyczuwa się lekki dystans uczestników do siebie. Z czasem fabuła powieści przenosi się do szpitalnej sali gdzie po wypadku trafiła Nora. Niestety kobieta nic nie pamięta, a stawka jest bardzo wysoka - okazuje się, że w szklanym domu ktoś zginął, a policja szuka mordercy.
Ze spotkania z twórczością autorki jestem zadowolona i polecam powieść "W ciemnym, mrocznym lesie".

W ciemnym mrocznym lesie to thriller, który czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Jest to dobra lektura na długi wieczór z ciepłą herbatą. Autorka stopniowo odkrywa przed nami tajemnice z przeszłości, w tym tę, która zmusiła Norę do opuszczenia rodzinnego miasteczka. Dowiadujemy się także, jakie relacje łączyły ją z Clare. Również współczesne wydarzenia są przerywane migawkami, mającymi na celu zaintrygowanie czytelnika, tym co wydarzyło się w domu. Taka konstrukcja fabuły wzbudza niepewność i jednocześnie zainteresowanie tym, co mogło doprowadzić do tragedii i kto stał się ofiarą wypadków, które śledzimy razem z główną bohaterką.
...

Zawsze kiedy w magazynach wnętrzarskich oglądałam projekty domów z przeszklonymi ścianami, myślałam sobie, że to musi być przerażające, mieszkać w domu, w którym ktoś obcy może bez najmniejszego problemu podglądać cię z zewnątrz, a ty nie będziesz mieć o tym zielonego pojęcia. Nora, główna bohaterka powieści Ruth Ware "W ciemnym mrocznym lesie" pomyślała podobnie, kiedy trafiła na wieczór panieński swojej byłej przyjaciółki do ekskluzywnej, "szklanej" posiadłości w środku lasu.

Dla Nory cała ta impreza już od samego początku była co najmniej dziwna, a dziewczyna nie do końca wiedziała, dlaczego właściwie została na nią zaproszona. Ona i Clare, czyli przyszła panna młoda, przez ostatnie dziesięć lat nie zamieniły ze sobą ani jednego słowa, a jednak Clare zdecydowała, że chce, by Nora była obecna na jej przyjęciu. Tak też się stało i nie muszę chyba dodawać, że nie był to najlepszy pomysł?

Ware wykreowała w swojej powieści mroczny (dom położony w środku lasu, bardzo brrr!) klimat, który sprawia, że powieść jest od samego początku zdecydowanie niepokojąca i daje pewne wyobrażenie o tym, że nie mamy co liczyć na delikatne obchodzenie się z naszymi nerwami. Niby banalna rzecz - wieczór panieński w gronie nowopoznanych osób i litry alkoholu. Powinno skończyć się świetną zabawą, a jednak nikomu nie jest do końca komfortowo. Zwłaszcza że mamy tu kilkoro bohaterów, po których nie wiadomo, czego możemy się spodziewać. Jest Flo, przewrażliwiona organizatorka całego przedsięwzięcia, która niezwykle nerwowo reaguje na wszystkie zachowania odstające od jej wyobrażenia idealnego wieczoru panieńskiego swojej przyjaciółki. Jest Tom, homoseksualny dramaturg, jedyny mężczyzna w tym damskim gronie, który jest niezwykle ciekawy szczegółów przyjaźni Nory, Clare i Niny. Wreszcie ona, bohaterka całego zamieszania - Clare. Piękna, kochana i spokojna... czyżby tylko pozornie?

Lubię książki z nieoczywistą fabułą, w których do końca nie mogę być pewna, co się wydarzy. Historie z cyklu: kto zabił?, i te domysły, tropy podrzucane przez autora, delikatne aluzje i mylące wskazówki. U Ware tych wskazówek jest mnóstwo, a każda z nich z powodzeniem wyprowadzała mnie w pole, co jednocześnie budziło moją frustrację, ale i narastającą fascynację. To dobra powieść na porę taką jak ta, na zimny wieczór spędzony pod ciepłym kocem, z kubkiem ciepłego napoju w dłoni i kawałkiem domowego ciasta. W ciemnym mrocznym lesie trzyma w napięciu i nie puszcza ani na chwilę, a wreszcie zaskakuje tak, że szczęka opada. Świetna!

"Biegnę przez las zalany księżycową poświatą. Gałęzie czepiają się mojego ubrania, stopy grzęzną w paprociach uginających się pod ciężarem śniegu... Wszystko mnie boli. Ale nie mogę się zatrzymać."

Ciekawy pomysł na fabułę, mroczna zagęszczająca się atmosfera, mieszanka sprzecznych uczuć towarzysząca relacjom osób przebywających w domu położonym na odludziu, nawiązanie do strachu wynikającego z pozostawania w zamkniętym pomieszczeniu. W ciągu trzech dni dochodzi do wielu niepokojących incydentów, niefortunnych czynów, złowieszczych rozmów, a ich uczestnicy intuicyjnie odbierają czyhające trudno definiowalne niebezpieczeństwo. Mieszanka ludzi ściśle uwikłanych w tajemnicze przeszłe zdarzenia, nierozliczone sprawy, nękające wyrzuty sumienia, zacienione wzajemne powiązania. Thriller dobrze skonstruowany, potrafiący podsycić nastrój niepokoju i niedopowiedzenia. Czyta się szybko i z zaangażowaniem, choć scenariusz zdarzeń mógłby być mniej przewidywalny. Podobały mi się kolejne odsłony prawdy, będącej niby na wyciągnięcie ręki, a jednak długo niepozwalającej zbliżyć się do siebie. Powieściowe postaci opowiadają indywidualne historie, mącące i gmatwające wysuwane przez czytelnika przypuszczenia, w zasadzie każdy z bohaterów może okazać się mordercą, skrywającym się pod pozorami troski, uprzejmości i serdeczności.

Nieoczekiwane zaproszenie przez dawną przyjaciółkę na wieczór panieński odbywający się w domu na wsi niesie obietnicę dobrej i relaksującej zabawy. Nic nie zapowiada, że malownicze miejsce okaże się zwodnicze, spokój iluzoryczny, a towarzystwo wyjątkowo zagadkowe. Zmyślnie i podstępnie stworzona pułapka, w którą wciągnięto kilka osób. Szklane ściany nowoczesnego domu, przez które widać wszystko to, co dzieje się wewnątrz niego, wydają się być symbolem odsłonięcia dawnych sekretów, niepozamykanych spraw sprzed dziesięciu lat, wkradania się przez mrok nocy niechcianych emocji w życie gości przyszłej panny młodej. Dlaczego komuś tak bardzo zależy, aby na przyjęciu pojawiły się określone postaci, choć nie można mówić o ich utraconych kiedyś bezpowrotnie bliskich związkach? Jaka mroczna intryga kryje się za działaniami niezwykle sprytnej i niebezpiecznej osoby? Z jakimi wyzwaniami przyjdzie zmierzyć się Norze, która wprawdzie jest pisarką kryminałów i ma zmysł do wymyślania złożonych zbrodni, to jednak tym razem rzeczywistość może okazać się bardziej pogmatwana od literackiej fikcji. Propozycja na udany wieczór czytelniczy z dreszczykiem emocji i mocnych wrażeń.

bookendorfina

Nora nie jest osobą wyjątkowo towarzyską, a jej codzienność zamyka się w kręgach najbliższej rodziny, niewielkiego mieszkania oraz komputera, na którym na bieżąco tworzy swoje powieści. W momencie, w którym otrzymuje tajemniczego maila od dawnej znajomej, jej życie nieodwracalnie się zmienia - pomimo, że jeszcze o tym nie wie. Postanawia wziąć udział w wieczorze panieńskim dawnej koleżanki, nie wiedząc nawet, kto jest przyszłym panem młodym. Gdy Nora dowiaduje się, z kim Clare bierze ślub, przygnębiająca i tajemnicza przeszłość wraca do niej, a bohaterka za wszelką cenę nie chce dopuścić do tego, aby prawda wyszła na jaw. Kiedyś między nią a panem młodym istniała więź, która nagle się przerwała. Tylko oni znają prawdę, nikt więcej nie może znać dokładnych faktów. Weekend na wsi toczy się dość wolno, bohaterki miewają gorsze i lepsze chwile, a niektóre gry planszowe mogą okazać się prorocze i niebezpieczne. Ostatnia noc spędzona w szklanym domku zostanie zapamiętana na zawsze. Nie wszyscy wyjdą z niego cali.

W powieści "W ciemnym, mrocznym lesie" od samego początku można wyczuć niepowtarzalną atmosferę, która obecna jest aż do samego końca wydarzeń. Czytelnik czuje, że sedno owej historii jest ukryte i przeplata się między codziennością bohaterów. Każdy z nich jest zupełnie inny, niektórzy skrywają osobiste problemy, inni natomiast są wyjątkowo otwarci i chwilami podejrzani. Tak naprawdę nie wiadomo komu Nora może zaufać, a kto jedynie zgrywa jej serdeczną przyjaciółkę. Ciągle coś jest nie tak, jak powinno być, a klimat panujący w szklanym domu w lesie bywa podejrzany i przerażający. Początkowo wydarzenia wydają się płynąć w sposób lekki, bezpośredni i niemalże sielankowy, jednak gdy następuje szybkie rozwinięcie akcji, zdajemy sobie sprawę, że niektóre sytuacje były zaplanowane niemalże z zimną krwią. Nikt nie może czuć się pewnie ani bezpiecznie.

Tak jak wcześniej wspomniałam, klimat panujący w książce jest rewelacyjny. Przedstawiona akcja niesamowicie wciąga i pochłania czytelnika na długie godziny. Bohaterowie nie są płascy, ich charaktery są dość wyraźnie zarysowane dzięki czemu każdy z nich jest zupełnie inny i odgrywa swoją niepowtarzalną i bardzo znaczącą rolę. Wszystko wydaje się dokładnie zaplanowanym przedstawieniem, z którego nie każdy ma wyjść cało. W tle obecna jest pewna tajemnica, która przewija się przez większość powieści i dopiero na samym końcu zostaje do końca rozwiązana. Jak się jednak okazuje, nie dla każdego jest to szczęśliwe zakończenie. W powieści można odleźć także wiele wątków psychologicznych, w których bohaterowie i ich niepospolite charaktery mają duże znaczenie.

Całość bardzo mi się podobała i z czystym sercem mogę ją polecić. Chwile, które przy niej spędziłam, były niepowtarzalne, pełne emocji i napięcia, a także sięgające w głąb mojego umysłu, który sam próbował rozwikłać tajemnicę przeplatającą się przez strony powieści. Styl pisania autorki był lekki, przez co nawet najbardziej zagmatwana sytuacja nie wydawała się trudna w zrozumieniu. Książkę czytało mi się dość szybko, a akcja nie zwalniała ani na chwilę. Trzy dni spędzone w szklanym domu wydawały się wręcz snem z tragicznymi skutkami w realnym życiu bohaterów. Świetna i trzymają w napięciu powieść.