Trauma

Sięgając po Traumę, która powstała we współpracy ojca z synem, Michaela Palmera i Davida Palmera, miałam za sobą już dwa thrillery medyczne w wykonaniu samego Michaela. Jednym z nich był Odporny, który naprawdę mi się podobał, a drugim Siostrzyczki, które raczej były taką lekką, niezobowiązującą lekturą. Przyznam szczerze, że to właśnie Siostrzyczki były moim pierwszym spotkaniem z twórczością tego autora, które wspominam dobrze, aczkolwiek nie była to książka na tak wysokim poziomie, jakbym oczekiwała. Nie dałam się jednak temu zrazić i sięgnęłam po kolejną powieść Palmera, a potem po następną. I jestem w stanie stwierdzić, że póki co, każda kolejna wypada lepiej od poprzedniej. Chociaż pomiędzy Traumą a Odpornym nie ma zbyt wielkiej różnicy, są utrzymane na bardzo równym poziomie.
Główną bohaterką powieści jest doktor Carrie Bryant, rezydentka na oddziale neurochirurgii uznanego bostońskiego szpitala. Któregoś dnia, w wyniku niesamowitych emocji i zmęczenia po pierwszej operacji, którą przeprowadziła sama, popełnia znaczący błąd podczas asystowania innemu lekarzowi. Postanawia zrezygnować z pracy w szpitalu, jednak nie jest w stanie się odnaleźć nic nie robiąc. Szybko pojawia się jednak okazja powrotu na salę operacyjną, ale w innym miejscu. Carrie trafia do ośrodka zdrowia dla weteranów wojennych, gdzie wdrażany jest proces walki z zespołem stresu pourazowego. Okazuje się jednak, że trafiła do niesamowicie skorumpowanego świata, w którym tak naprawdę nie chodzi o dobro drugiego człowieka.
Zawsze sobie powtarzałam, że gdybym jednak wybrała medycynę na swój kierunek rozwoju i kariery, to zdecydowałabym się zostać neurochirurgiem. Choć wiąże się to z niesamowitą odpowiedzialnością, to jest jednak równie fascynujące. Mózg to po prostu niewyobrażalnie intrygujący organ, który kieruje całym naszym ciałem. Czasami niezależnie od nas. I niestety, również on pada ofiarą wielu chorób, z których część można wyleczyć operacyjnie. A co z zespołem stresu pourazowego? To nie jest guz, który po prostu można wyciąć w trakcie operacji. Jednakże program wdrażany w ośrodku, do którego trafia Carrie, polega na odpowiedniej stymulacji mózgu, aby walczyć nawet z takimi problemami natury psychicznej. Jedna operacja i po strachu! Nie potrzebujemy terapii ani leków. Ale co z potencjalnymi powikłaniami?
Carrie Bryant trafiła do miejsca, w którym tajemnica goni tajemnicę. Nagle znikają pacjenci, w systemie nie ma informacji o przeprowadzonych operacjach, a przełożona ośrodka każe jej trzymać się z daleka od wszystkich chorych. Nawet od tych, których osobiście operowała. Choć wydaje się to normalne, że lekarz chce kontrolować stan zdrowia tych, za których czuje się odpowiedzialny, to Carrie zostaje od tego odsunięta. Jednakże młoda kobieta zaczyna dostrzegać, że w ośrodku dzieje się coś złego. Wraz z pomocą dziennikarza postanawia rozpocząć śledztwo i odkryć prawdę, choć może przypłacić za to życiem. To takie połączenie sensacji i thrillera medycznego, gdzie może nie do końca mamy do czynienia z czymś w stylu wyścigu z czasem, ale po prostu z niesamowitą determinacją rozwikłania tajemnicy, która spowija ośrodek weteranów.
Akcja jest bardzo dobrze poprowadzona, a wszelkie wątki poboczne, takie jak chociażby życie osobiste Carrie czy Davida (dziennikarza), są idealnie wplecione w fabułę i co ciekawe, stanowią jej nieodzowny element. Brat głównej bohaterki również jest weteranem wojennym, a lekarka w swojej nowej pracy dostrzega nadzieję na to, żeby mu pomóc. Dopóki nie zauważa tego, co się tam tak naprawdę dzieje. W napięciu trzyma nas nie tylko ciekawość, ale również samo tempo akcji. Biegnie niczym sinusoida, raz przyspiesza, raz pozwala nam odetchnąć, ale zdecydowanie nie ma tutaj czasu na znużenie. Wszelkie elementy i terminy medyczne ponownie zostały bardzo dobrze przedstawione i wyjaśnione, w sposób niewymuszony, a bardzo subtelny i wynikający z ogółu rozgrywających się wydarzeń.
Trauma przypadła mi do gustu, bowiem niesie ze sobą intrygującą tematykę, która zawsze mnie fascynowała. Ojciec z synem znakomicie opisali przebiegi operacji, dzień z życia neurochirurga, nie zapominając przy tym o wielu podstawowych elementach, które czasami są w takich powieściach pomijane. To pełnowymiarowa lektura, która zdecydowanie wciąga i fascynuje. Złożona, dobrze napisana, z dbałością o szczegóły, lekko nieprzewidywalna i trzymająca w napięciu. Wszystkie zawarte w niej elementy idealnie ze sobą współgrają, w wyniku czego otrzymujemy naprawdę dobry i konkretny thriller medyczny, który szczerze polecam.

www.bookeaterreality.blogspot.com

"Oczekuje się od nas doskonałości, tylko że żaden człowiek nie jest nieomylny... Błędy się zdarzają. To sposób, w jaki radzimy sobie z przeciwnościami, określa nasz charakter."

Podobała mi się ta przygoda czytelnicza, przedstawione wydarzenia brzmiały niezwykle realistycznie, z dużym prawdopodobieństwem, przy zaistnieniu odpowiedniej mieszanki osób, nastawionych na określony sukces, mogłyby wydarzyć się naprawdę. Bardzo ciekawie zapleciona intryga, wiele barwnych nici przeplata się wzajemnie, klimat thrillera, ale wzbogacony elementami sensacji. Wartka akcja, dużo się dzieje, kilka zaskakujących akcentów, choć niektóre kierunki scenariusza zdarzeń są przewidywalne, jednak skupiamy uwagę na sposobie przemierzania kolejnych etapów odkrywania prawdy. Tym bardziej angażujemy się w wyjaśnianie złożonych tajemnic, im mocniej zagęszcza się atmosfera grozy i niepokoju wokół głównej bohaterki. Podoba mi się sukcesywne narastanie napięcia w fabule.

Po tego typu historie sięgam z wielkim zainteresowaniem i przyjemnością, gwarancja mocnych wrażeń, satysfakcjonującej rozrywki, frapującego spotkania z książką. Trzeba przyznać, że przygotowano dla czytelnika sporo niewiadomych do odtajnienia, sekretów do wyciągnięcia na światło dzienne, ukazania skali i źródeł zadziwiających incydentów mających miejsce w lekarskim środowisku. Mnóstwo odniesień do terminologii medycznej, nazw chorób, przypadłości, badań, operacji, farmakologii, jednak wszystko klarownie wyjaśnione, przejrzyście podane, w taki sposób, że pozostaje tylko cieszyć się wytworzonym przez autorów specyficznym klimatem powieści. Brakowało mi jedynie bardziej wiarygodnej kreacji kluczowej postaci, czasem nie do końca trafiały do przekonania wzorce zachowań, jakby niewspółmierne do wyjątkowo wymagającego zawodu i renomy profesjonalisty, lecz tłumaczyłam to ogromnym stresem, w którym przyszło jej żyć.

Carrie Bryant, neurochirurg, popełnia tragiczny błąd podczas operacji. Wyrzuty sumienia, niepewność co do własnych umiejętności, poczucie konieczności zachowania się zgodnie z etycznymi normami, skłaniają ją do rezygnacji z posady w prestiżowym bostońskim szpitalu. Wraca do rodzinnego domu i stara się pomóc bratu uwolnić się od zespołu stresu pourazowego nabytego podczas wojennej służby. W ośrodku medycznym dla weteranów podejmuje nową pracę. Jej nieprzeciętne zdolności chirurgiczne zostają wykorzystane przy przeprowadzaniu wyjątkowo skomplikowanych i wymagających niebywałej precyzji operacji mózgu, będących jednym z elementów terapii zaburzeń ruchowych i stymulacji pracy kory mózgowej. Spostrzegawcza i dociekliwa natura Carrier nie pozwala jej udawać, że nie dostrzega niepokojących symptomów, jakie pojawiają się u operowanych przez nią pacjentów, a także sygnałów, że nie wszystko w ośrodku funkcjonuje jak powinno. Zaczyna prowadzić prywatne śledztwo, lecz nie zdaje sobie sprawy, na jak wielkie niebezpieczeństwo się naraża i z czym przyjdzie jej stoczyć walkę.

bookendorfina.pl