Samochody terenowe na ziemiach polskich

Opis produktu:

Samochód terenowy w dzisiejszym pojęciu to pojazd kołowy przystosowany do jazdy po bezdrożach o wzmocnionej budowie i napędzanych wszystkich kołach jezdnych. Samochody tego typu wyposażane są w reduktory przełożeń skrzyni biegów blokowane mechanizmy różnicowe mostów napędowych ogumienie o terenowym bieżniku często wyciągarkę linową i wodoszczelną instalację elektryczną a niekiedy system centralnego pompowania kół umożliwiający zmianę ciśnienia w ogumieniu w czasie jazdy. Niektóre modele przystosowane są też do przejazdów przez płytkie przeszkody wodne. W początkowym okresie odtwarzania po 123 latach rozbiorów polskiej państwowości a więc od końca 1918 roku bo właśnie od tych trudnych dni rozpoczyna się nasza książka pojęcie samochód terenowy było nieco rozszerzone. Oczywiście że odnosiło się ono w pierwszym rzędzie do pojazdów kołowych z klasycznym napędem na wszystkie osie ale obejmowało także samochody gąsienicowe i półgąsienicowe oraz pojazdy kołowe dwu i wieloosiowe z napędem na koła tylne lecz wyposażone w atrybuty dzisiejszego wozu terenowego reduktor blokadę mechanizmu różnicowego specjalne ogumienie i wyciągarkę linową często w wersji uproszczonej w postaci tzw. samowyciągaczy czyli bębnów osadzonych na tarczach kół tylnych z linami umożliwiającymi wyjazd z ciężkiego terenu. Godzi się też przypomnieć że w początkowym okresie istnienia Państwa Polskiego a szczególnie w czasie walk o granice w latach 1918-1921 panowało odczucie że nie specjalna konstrukcja ale mocna budowa pojazdu duży prześwit i ogólne zdolności do pokonywania złych dróg powodują przydatność określonego modelu do jazdy terenowej. Trzeba tu dodać że wobec fatalnego stanu dróg a często ich braku i złego zaopatrzenia w paliwo podstawowym środkiem wojskowego transportu w owym okresie była lekka ciężarówka lub o mocnej konstrukcji samochód osobowy wyposażone w liny łopaty podkłady pod koła oraz zapas paliwa i smarów.