Pewnego dnia

Emily Giffin to mistrzyni pozostawiania otwartych furtek. Po lekturze Pewnego dnia jestem niemal pewna, że powstanie druga część chociażby pod tytułem Tego dnia. Historia, jaka została zawarta w książce, z pozoru wydaje się być banalna. Jednak ma ona drugie dno, albowiem po głębszym namyśle da się dostrzec pewną życiową mądrość. Przeszłość nigdy do końca nie zniknie, nie da się jej wymazać niczym korektorem. To, co było, może w każdej chwili wrócić niczym bumerang. Tak właśnie jest w przypadku Marianne, która wiedzie z pozoru uporządkowane życie producentki seriali u boku szefa stacji Petera, z którym tworzą idealny duet. Jednak do pewnego dnia. Pamiętnego dnia, który otwiera kłótnia zakochanych, a kończy wizyta młodej dziewczyny, która niczym domek z kart burzy poukładane życie Marianne. To Kirby ? jej córka, którą oddała do adopcji, nie mówiąc o tym nikomu poza matką. Długo skrywana tajemnica powraca i trzeba stawić jej czoła. Jak się zachować, co powiedzieć? Zabrać na zakupy dziewczynę z prowincji, aby wynagrodzić jej 18 lat rozłąki? A Kirby, co spodziewa się zastać? Otwarte ramiona, podobieństwo fizyczne czy także psychologiczne? Kobiety po omacku próbują odnaleźć drogę do siebie. Wyjaśnić wszystkie tajemnice i przestać oszukiwać. Czas, aby Conrad dowiedział się, że Marianne była w ciąży i że urodziła mu córkę, którą potem oddała do adopcji. Powieści Giffin czyta się lekko i szybko. Podobnie jest w przypadku pewnego dnia. Ci, którzy znają twórczość tej powieściopisarki nie będą rozczarowani. Dostaną to, czego mogą się spodziewać. Jednak nie jest to skomplikowana i wielowątkowa story, a raczej historia rodziny, która choć nietypowa i nasiąknięta optymizmem zmusza do zastanowienia się, czy warto? Czy więzy krwi są ważniejsze od więzów przynależności i miłości? Kto jest matką dla Kirby? Kobieta, która ją wychowała czy ta, która dała jej życie? Te i wiele pytań stawia w powieści Giffin, która jednocześnie nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Ja trzeba znaleźć między rozdziałami.

Powieści kobiece najczęściej nie są uznawane przez krytyków i znawców literatury za lektury godne uwagi, jednak uwielbiają je kobiety na całym świecie. Każda z nas zmęczona nauką, lub pracą i codziennym tokiem życia lubi czasami oderwać się od rzeczywistości w towarzystwie niewymagającej, przyjemnej lektury. Literatura kobieca sprawdza się w takich momentach znakomicie - jest lekka, czyta się szybko i choć jej fabuła jest często przewidywalna; niezwykle nas intryguje. Emily Giffin już dawno wpisała się do grona jednych z najpoczytniejszych i najbardziej lubianych autorek książek skierowanych głównie do kobiet, a jej powieści stały się światowymi bestsellerami. Jednak wielu twierdzi, że jej największym dorobkiem jest niedawno wydana w Polsce i Stanach Zjednoczonych książka Pewnego dnia. "Pewnego dnia opowiada historie dwóch kobiet. Marianne jest niezależną kobietą sukcesu, znaną scenarzystką lubianego przez widzów serialu i szczęśliwą partnerką idealnego mężczyzny. Tak naprawdę niczego jej w życiu nie brakuje -ma dobrą pracę, kochającego partnera i już nie myśli codziennie o skrywanej tajemnicy.....no właśnie, to dość niewygodna i nieprzyjemna tajemnica z przeszłości jest jedynym mankamentem tak idealnej sylwetki jednej z głównych bohaterek. Kirby zaś jest osiemnastoletnią dziewczyną wychowywaną przez rodzinę zastępczą, która powoli wchodzi w świat dorosłości. Nieco zagubiona i buntowniczo nastawiona do otoczenia chce poznać swoich biologicznych rodziców. Pewnego dnia Kirby puka do drzwi pięknego apartamentu Marianne i w jednej chwili ich życia zostają wywrócone do góry nogami... Po tę powieść sięgnęłam chyba w najlepiej dobranym momencie - zmęczona ciągłym ględzeniem o maturze i patrzącymi na mnie z każdej strony silniami i bryłami sztywnymi liczyłam na opowieść, która choć na chwilę oderwie mnie od codziennej rzeczywistości i już po przeczytaniu kilku stron tej powieści wiedziałam, że mój wybór był w stu procentach trafny. Emily Giffin ma niezwykły talent do opisywania szarej codzienności i niecodziennych problemów dotykających na pozór zwykłych ludzi. Wiarygodne, przypominające nas samych postaci, nienaciągane dialogi i niezwykle intrygujące tajemnice skrywane przez bohaterów to niewątpliwie największe atuty tej powieści. Niestety nie można też ukrywać faktu, że nie jest to książka, którą można by postawić na górnej półce obok dzieł współczesnych, wybitnych pisarzy. Co prawda autorce udało się w zadziwiająco trafny sposób stworzyć kreacje bohaterek należących do dwóch różnych pokoleń , jednak trzeba też wspomnieć, że przewodni temat, który Giffin podejmuje w swojej najnowszej powieści nie należy do tych najświeższych i nieprzewidywalnych. Biorąc pod uwagę wszystkie minusy i plusy "Pewnego dnia" oraz fakt, że przez tę książkę się wyspałam xD ostatecznie uważam, że jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośniczek dobrych powieści obyczajowych. Gwarantuję wam, że mimo tego, iż po kilkudziesięciu stronach lektury będziecie się spodziewały zakończenia tej historii; nadal będziecie czytały tę powieść z zapartym tchem czekając na to co za chwilę wydarzy się w życiach głównych bohaterek. POLECAM