Ogród księżycowy

Właśnie skończyłam czytać powieść Ogród księżycowy, więc postanowiłam opisać swoje wrażenia. Jednak wcale nie okazało się to łatwe. Z jednej strony, powieść utrzymana jest w tym samym klimacie, co wcześniejsze tomy sagi, więc wiedziałam, czego się spodziewać. Z drugiej strony, liczyłam na coś więcej. A z trzeciej, nie umiałam jednoznacznie określić, czy jestem na tak, czy na nie. Wchodząc w naszkicowany przez autorkę świat, doskonale znamy bohaterów. Jest Sabina, jest Mila, jest doktor Krzysztof i Julinka. I to właśnie wokół tych osób rozgrywać się będzie akcja utworu. To ich dotyczyć będzie tajemnicze zjawienie się nowego bohatera ? Loli ? szwagierki Krzysztofa. I to właśnie nowa postać namiesza i kolokwialnie rzecz ujmując narozrabia. Ale jak to w książkach dedykowanych kobietom, nawet w tej złej szwagierce, zaczną pojawiać się pozytywne cechy charakteru. No i wiadomo, że one wzięły górę. Głównym wątkiem trzeciego tomu przygód mieszkańców Idy jest przeszłość Krzysztofa. I szczerz mówiąc, a raczej pisząc, jest to przeszłość, którą autorka powieści wymyśliła chyba w pospiechu. Właśnie w odniesieniu do tej przeszłości liczyłam na coś więcej. Na coś, co byłoby bardziej zaskakująca, coś, co bardziej burzyłoby ideał tej postaci. Jednak Agnieszka Krawczyk miała na to inny pomysł. Sami musicie zdecydować, czy lepszy. Ogólnie książkę czyta się szybko i przyjemnie. Przemawia za tym dobre obeznanie z mieszkańcami Idy oraz z zakątkami tej wsi. Z lekkim zaciekawieniem sięgam po czwarty tom sagi ? zapewne przybędzie nowy bohater, wokół którego utkana zostanie kolejna historia mieszkańca Idy... Ciekawe na kogo wypadnie?

Czytałam już Dolinę mgieł i róż i rozkochałam się w Idzie na zabój. Mogłabym tam uciekać każdego dnia i w każdym gorszym momencie, gdy spada mi nastrój. Sama marzę o takim swoim małym zakątku na ziemi? Zastanawia mnie, co tym razem wydarzy się u Sabiny. Opis jest kuszący, szczególnie nowe postacie, które mam nadzieję, jak zwykle zamieszają w fabule. Nie mogę się doczekać! :)