Życie Lui opiera się na trzech filarach ? Amie z którym mieszka, a dla którego to coś ?bardziej?, tatuażyście Shibie przejawiającemu skłonności sadystyczne i alkoholu który dziewczyna nieustannie pije. Tu nie ma miejsca dla miłości, współczucia czy wyrzutów sumienia. To nie miejsce dla wartości czy zwyczajów wyznawanych przez poprzednie pokolenia.
Bohaterka pragnąca zerwać z łatką ?lalki Barbie? (jedna z subkultur w Japonii) wkracza w świat skrajnie inny od tego w którym do tej pory żyła. Świat pełen bólu, pełen brutalnego seksu, perwersji i zbrodni. Towarzyszy jej w tym Ama ? chłopak poznany w jednym z barów, który zafascynował dziewczynę swoim rozdwojonym językiem. Od tego momentu, życie Lui przypomina równie pochyłą. Zamiast znaleźć tak poszukiwaną przez nią wolność, dziewczyna dąży do autodestrukcji. Czy jest dla niej nadzieja ?
Tuż za cukierkową fasadą Tokio
Hitomi Kanehara rocznik ?83 to przedstawicielka najmłodszego pokolenia japońskich pisarzy. Uderzająca jest jej biografia. W wieku jedenastu lat ucieka ze szkoły a wieku piętnastu porzuca dom. W tym czasie podejmuje również próby samobójcze. Te krótkie acz istotne fakty pozwalają lepiej zrozumieć jej prozę. W oparciu o biografię Hitomi Kanehar?y można przypuszczać, że historia Lui w jakimś stopniu oparta jest na przeżyciach autorki.
W ?Językach i kolczykach? piercing, tatuaże, przemoc to tylko fasada. Za nią kryje się emocje takie jak samotność, bezsilność i próba określenia dokąd zmierza życie. Główna bohaterka jest zagubiona, pragnie wiedzieć co ją czeka, miota się między pragnieniem wolności, strachem przed tym co nie znane, a skróceniem wegetacji jaką prowadzi.
Zastanawiałam się, czy to, co teraz robię ze swoim ciałem, jest bluźnierstwem, czy jedynie przejawem egoizmu. Obce mi były wszelkie dobra materialne, miłość i nienawiść. Mało tego ? podejrzewałam, że mój tatuaż, język węża i w ogóle cała przyszłość też nie mają żadnego znaczenia.[s. 70]
Książkowy debiut Hitomi Kanehar?y stał się w Japonii powieścią kultową. Sprzedano ponad milion egzemplarzy, a pisarkę nagrodzono prestiżową nagrodą im. Ryonosuke Akutagawy. To manifest młodego japońskiego pokolenia, które pragnąc swobody zerwało z tradycją rodziców. Oddaje to z czym przyszło im się zmierzyć ? z zagubieniem i poszukiwaniem sensu swojej egzystencji. To pragnienie życia ale i jednoczesne odbieranie mu większej wartości.
Należy też zadać sobie pytanie: Czy owa młodzież rezygnując ze sztywnych zasad przodków nie dała się uwięzić w kolejnych tym razem stworzonych przez siebie ?
Żegnaj cukierkowe Tokio
Czy polecam tę pozycję ? Tak, fascynatom kultury wschodu. Piszę to z tego względu, że w czasach obecnych nikogo to już nie gorszy, na nikim nie wywrze to takiego wrażenia jak dwadzieścia lat temu. ?Języki i kolczyki? mogą stanowić gratkę dla miłośników Japonii ale przeciętny czytelnik może być po prostu znudzony.
Język jest prosty ale mocny, chwilami brutalny, nie brak w nim też wulgaryzmów. Nie ma tu rozbudowanych dialogów ? Lui zdecydowanie bardziej żyje wewnątrz. Nie oczekujcie również bogatych opisów ? nie ma na nie czasu. Sama książka ma około 100 stron zapisanych dużą czcionką co sprawia, że czyta się ją szybko, ale momentami odnosi się wrażenie, że pewne wątki rozciągnięto ?na siłę?.
Więcej recenzji na stronie:
www.harudori.pl
