Jak pokochać freaka

Zander ma 16 lat i nie do końca radzi sobie z życiem. Najchętniej przebywa we własnej głowie, gdzie czuje się najlepiej. Zagorzale wyrywa sobie włosy i marzy tylko o tym, aby wszyscy zostawili ją w spokoju. Jej rodzice jednak się z tym nie zgadzają, pragną dla niej czegoś innego. Właśnie dlatego zmuszają ją do opuszczenia dobrze znanego i bezpiecznego miejsca w celu udania się na obóz dla zaburzonych nastolatków. Zander nie ma pojęcia, dlaczego się tam znalazła, uważa, że nie pasuje do młodzieży, która zmaga się z naprawdę poważnymi problemami, takimi jak: anoreksja, bulimia czy patologiczne kłamstwo. Na Campie Padua nastolatkowie pod opieką wyspecjalizowanych opiekunów mają nauczyć się radzić sobie z własnymi zaburzeniami. Czy Zander zdecyduje się zawalczyć o lepszą codzienność?

Zacznę od tego, że nie spodziewałam się, że ta cieniutka książka zaskoczy mnie w tak pozytywny sposób. Postanowiłam sięgnąć po nią ze względu na opis, który jest nieco zagmatwany, ale zaciekawił mnie do tego stopnia, że zdecydowałam dać szansę tej książce. Muszę jednak przyznać, że i tak byłam jednak do niej sceptycznie nastawiona. Spodziewałam się lekkiego romansu młodzieżowego, a otrzymałam historię, która wyróżnia się pod wieloma względami na tle innych.

Akcja rozgrywa się w nietypowym dla mnie miejscu, bo w obozie dla trudnej młodzieży. Nie przypominam sobie, żebym czytała jakąkolwiek książkę, której wydarzenia rozgrywały się na obozie, a co dopiero z zaburzonymi nastolatkami w roli bohaterów. W powieści widać przez to wyraźny kontrast pomiędzy otoczeniem, w jakim przebywają bohaterowie, a problemami, z jakimi muszą się zmagać. Autorka podeszła do tematu bardzo oryginalnie, pragnęła pokazać, że młodzież podobnie jak i dorośli musi mierzyć się z poważnymi problemami.

Rebekah Crane bardzo dobrze poradziła sobie z kreacją bohaterów. Stworzyła postacie głębokie i niezwykle dojrzałe jak na swój wiek. Każdy z bohaterów musi radzić sobie z innym zaburzeniem i choć na początku nie wiemy o nich nic ponadto, to jednak skutecznie rozbudza to naszą ciekawość i sprawia, że z jeszcze większym zaangażowaniem chcemy zagłębić się w ich losy. Okazuje się, że pod przeróżnymi maskami ukrywają się osoby doświadczone przez los, pełne cierpienia i niezrozumienia.

Książka jest bardzo krótka, gdyż ma mniej niż trzysta stron. Styl autorki jest lekki i przystępny, przez co powieść czyta się bardzo szybko. Są w niej poruszane tematy, przez które można ją po części uznać za powieść psychologiczną, jednak została napisana w taki sposób, że podczas czytania się tego nie odczuwa. Nie brak jednak w tej książce uczuć i silnych emocji, których przez całą historię mamy pod dostatkiem.

?Jak pokochać freaka? to jednocześnie lekka i przyjemna, ale poruszająca ważne tematy powieść. Choć jest krótka, to jednak zawiera w sobie treść o wiele bardziej wartościową, niż znajdziemy w niejednej bardziej rozbudowanej powieści. Nie dajcie się zwieść okładce, która według jest bez wyrazu i w najmniejszym stopniu nie pokazuje nawet zalążka tego, co znajduje się wewnątrz. Jeżeli szukacie ciekawej młodzieżówki, która umili wam czas, a jednocześnie ma do zaoferowania więcej niż tylko kolejny romans między nastolatkami, to ?Jak pokochać freaka? idealnie sprawdzi się w tej roli.

http://someculturewithme.blogspot.com/2017/08/kazdy-kiedys-opada-na-dno.html

Każdy, kto choć raz był na wakacyjnym obozie dla młodzieży wie, jaki niesamowity klimat panuje w takim miejscu. Tyle tam przygód do przeżycia, zasad do złamania i przyjaciół do poznania. Rebekach Crane zabiera nas na właśnie taki, niesamowicie klimatyczny obóz, ale jednak? zupełnie odmienny, biorąc pod uwagę jego uczestników. Camp Padua to miejsce, gdzie zagubieni nastolatkowie mają odnaleźć siebie i nauczyć się radzić ze swoimi problemami. Jednym słowem- jak mówią sami uczestnicy- jest to obóz dla świrów. Każdy z obozowiczów jest w pewnym stopniu zaburzony. Nikt się z tym nie kryje, jedni bardziej, inni mniej odważnie opowiadają o swoich odchyleniach od normalności. Wyjątkiem jest Zander, która pragnie przede wszystkim udowodnić innym (a może samej sobie?), że jest całkowicie normalna i nie pasuje do tego miejsca.

Od pierwszej chwili, kiedy przekroczyłam bramę Campu Padua, urzekł mnie jego wakacyjny urok. Nic nie jest tu idealne, zaczynając od samych obozowiczów, poprzez kadrę opiekunów czy proponowane rozrywki, ale ta niedoskonałość właśnie oczarowuje. Utrzymanie opowieści w komediowym klimacie idealnie równoważy dramatyczne momenty, których w książce nie zabraknie.

Autorka dała popis swoich umiejętności kreując niesamowitych, boleśnie wręcz realnych bohaterów. Każdy z nich ma problemy i tajemnice, każdy jest inny, dziwny i nie daje się poznać od razu. Tego co naprawdę leży im na duszy i jakie dramatyczne historie skrywają dowiadujemy się stopniowo, kiedy powoli zaczynają się przed nami otwierać. Główna bohaterka i narratorka, Zander, choć obsesyjnie wyrywa sobie włosy, mówi sama do siebie i uwielbia popadać w odrętwienie nie ma zamiaru przyznawać, że dzieje się z nią coś złego. Co innego jej współlokatorka Cassie, która sama siebie diagnozuje jako ?maniakalno-depresyjną anorektyczkę z chorobą dwubiegunową?. Cass, to jedna z najbarwniejszych postaci, o najtrudniejszej i najbardziej złożonej osobowości, przyćmiewa ją chyba tylko niesamowity urok Grovera Clevelanda, absolutnie uroczego i słodkiego (prawie)schizofrenika, którego całkowicie absurdalne, ale jednocześnie trafiające w sedno spostrzeżenia doprowadzały mnie do łez śmiechu. Jest jeszcze Bek, ale nie powiem Wam o nim wiele, bo sama nie wiem co jest prawdą, a co zmyślił jego umysł patologicznego kłamcy.

Ta lekka opowieść, przez którą płynie się w błyskawicznym tempie, co chwila wybuchając śmiechem w gruncie rzeczy okazuje się mieć bardzo wzruszające i dramatyczne drugie oblicze. Problemy bohaterów są poważne, ale jednocześnie nieprzesadzone, dzięki czemu stają się bardzo realne. Nastolatkowie uczą się teorii wzajemnego zaufania i pracy zespołowej, ale zawierając przyjaźnie, próbując poznać siebie i będąc dla siebie wsparciem, odkrywają zastosowanie tej teorii w praktyce. Znalazło się tu również miejsce na wakacyjną miłość, przeuroczą i słodką, ale równocześnie zupełnie nietypową i zabawnie nieoczywistą.

O CZYM? ?Jak pokochać freaka?, to urocza i mocno zwariowana wakacyjna opowieść o obozie dla nastolatków z problemami. Dramaty, łzy i smutek równoważy duża dawka sarkazmu i zakręconego humoru, który spodoba się fanom ?Całkiem zabawnej historii?. Wielbiciele wartych zapisania cytatów również nie będą zawiedzeni, bo w książce aż roi się od krótkich ale bardzo mądrych i trafnych sentencji. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona opowieścią i z przyjemnością będę do niej wracać. Mogę szczerze powiedzieć, że pokochałam freaka, mam nadzieję, że Was również zauroczy.

,,Jak pokochać freaka to książka pełna prawdziwych emocji i codziennych problemów nastolatków, ubranych w dość ciekawe opakowanie. Autorka swoim stylem udowodniła, że wie o czym pisze i co chce przekazać. Jak najbardziej na plus! Bohaterów nie da się nie lubić, są tak inni i szaleni na swój własny sposób, że po prostu nie można o nich zapomnieć. Powieść jest niby psychologiczna, ale napisana tak prosto, że nie ma możliwości nie zrozumienia tego, co się w niej dzieje. Z oceną też mam problem, bo dla mnie jest to raczej książka na raz, ale z drugiej strony tak dobra, że szkoda nie dać najwyższej oceny. Gorąco ją polecam.

Fragment tekstu pochodzi z mojego bloga, po ciąg dalszy zapraszam tutaj:
https://jabluszkooo.blogspot.com/2017/08/101-rebekah-crane-jak-pokochac-freaka.html

Camp Padua to obóz dla trudnej młodzieży. Zander w wyniku pewnych wydarzeń, nie potrafi w pełni cieszyć się życiem, wegetuję i biernie poddaję się otoczeniu. Lato ma spędzić wśród obcych nastolatków wiele mil od domu. Dziewczyna nigdy nie przypuszczała, że jej życie całkowicie się odmieni. Zaprzyjaźnia się Cassie, kochającą tabletki odchudzające dziewczyną, Notorycznym kłamcą oraz Growerem, uroczym, nawet na moment nierozstającym się z notesem chłopakiem, który nazywa się jak jeden z prezydentów USA i wie, że kiedyś zwariuję.

Książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się lekkiego, letniego romansu, a dostałam coś znacznie lepszego. Tak naprawdę wszystko w tej książce mi się podobało i nie sądzę by była to lektura tylko dla młodzieży, ponieważ dorosły czytelnik również może docenić ten tytuł.

Na obozie przebywa spora grupa młodych ludzi, jednak przede wszystkim autorka skupiła się na Zander, dziewczynach, z którymi dzieli domek, oraz 2 chłopcach. Są to dzieciaki z problemami, więc nie oceniam ich, czasami irytują i popełniają błędy. Niemniej jednak ich sytuacja mocno oddziałuje na czytelnika i to jest największa zaleta tej powieści. Cassie jest drugoplanową postacią, a mimo to wzbudza największe zainteresowanie. Jest niestabilna emocjonalnie, wybuchowa i nie potrafi udźwignąć sytuacji, w której się znalazła. Romans również się pojawia, lecz nie dominuję i stanowi tylko mały dodatek, a ten wątek został bardzo dobrze poprowadzony. Temat przyjaźni jest szeroko rozwinięty i nie zawsze jest ona łatwa i piękna, często należy się najpierw sparzyć, by poznać tę prawdziwą i potrafiącą wszystko przetrzymać relację. Autorka świetnie oddała emocje młodych ludzi i to było piękne i poruszające.



Książa ma niespełna trzysta stron, a emocji w niej nie brak. Każda strona jest niczym terapia grupowa, w której uczestniczy czytelnik! Dialogi są wybuchowe, często padają ostre słowa i takie, które bezpowrotnie ranią, jednak są również szczere i wynikają z silnych, często nagromadzonych przez lata, emocji. Młodzież ma problemy, lecz poznając losy bohaterów łatwo można dostrzec, że wynikają z ich relacji rodzinnych, nękania w szkole, czy też z powodu utraty kogoś bliskiego. Powieść tę można analizować na wiele sposobów, lecz wyciągnięte wnioski są największą nagrodą z lektury! Okładka mnie nie zachwyca, jest wręcz nijaka a szkoda, bo wnętrze, jakie skrywa, jest piękne.


?Jak pokochać freaka? to piękna i pełna bólu powieść, która swoją wyrazistością poruszy wiele serc. Książka nie tylko o dorastaniu, ale o życiu, które może przytłoczyć każdego, dlatego tak ważne jest, by być blisko osób, które kochamy i nigdy, przenigdy nie należy się poddawać! Polecam 8/10!