Dziewczyna, która pływała z delfinami

Mnie najbardziej w tej niezwykłej opowieści podoba się wątek, w którym główna bohaterka wisi na haku, bądź na suficie w stroju nurka, do góry nogami, w ten sposób uspokajając się i oddzielając od świata zewnętrznego. Sądzę, że ten nietypowy rytuał, mówi nam wiele o niej i jej odmiennym postrzeganiu rzeczywistości. Dziewczynka wychowana przez ciotkę była z początku zupełnie nie obyta z kulturą, a w procesie wychowania, które odniosło w dużej mierze skutki, udało jej się zachować pewien pierwotny, czy też bardziej bezpośredni stosunek do przyrody, bliższy kontakt. O tytułowych delfinach nic w książce nie znajdziemy, jest jednak połów tuńczyka, który dzięki powolnym, ale rewolucyjnym koncepcjom dziewczyny staje się jak najmniej inwazyjny. To mądra i dobra książka, warta przeczytania, mimo zniechęcających chwytów marketingowych.

„Dziewczyna, która pływała z delfinami” to opowieść na miarę bestsellerowskiego Foresta Gumpa. Odziedziczony dom, dziwna dziewczyna, ryby... Książka jest prosta, lekka i opowiada całkiem ciekawą historię dziewczyny z autyzmem, którą opiekuje się ciotka i jak się później okazuje, między dwiema kobietami zawiązuje się wielka bliskość i prawdziwa przyjaźń. Karen jest niesamowitą dziewczyną z ciekawym spojrzeniem na świat. Zaskakuje wszystkich wokół. Mimo upośledzenia ma naprawdę ciekawe pomysły, jeśli chodzi o hodowle ryb. Jej spostrzeżenia i obserwacje naprawdę daje do myślenia. Książka warta przeczytania. Serdecznie polecam.

Zanim zacznę recenzować tę rewelacyjną książkę, muszę przyczepić się do jednego. Tytuł! Skąd ktoś wziął tytuł "Dziewczyna, która pływała z delfinami"? Ani to nie jest związane z treścią ani z oryginalnym tytułem, który brzmi "La mujer que buceo dentro del corazon del mundo"(Dziewczyna zanurzona w sercu/centrum świata).

W książce poznajemy Karen, dziewczynę, u której stwierdzono autyzm. Jako dziecko mieszka w piwnicy, żywi się piaskiem, jest dzika i nieokiełznana. Nie zna podstawowych słów i zwrotów. Dzięki ciotce, dziewczynka ma szanse na nowe życie i nauczenie się jego podstaw. Diagnostyka lekarzy jest skomplikowana- w 90% dziewczynka plasuje się pomiędzy "imbecylem a idiotą" a w 10% należy do elity społeczeństwa, charakteryzującego się niezwykłą pamięcią, koncentracją oraz przestrzennym myśleniem. Karen nie potrafi także kłamać.

Dziewczyna zaczyna pracę w przetwórni tuńczyków Pociecha. I odtąd każdy jej dzień wypełniają te ryby. Zresztą o samych tuńczykach w książce jest sporo. Dowiadujemy się jak migrują, rozmnażają się, jakie mają obyczaje. Jak cenione są przez smakoszy z całego świata, którzy gotowi są wydać fortunę za mały kęs najcenniejszych gatunków.

Karen jest z całą pewnością postacią interesującą. Uwielbia leżeć na dnie morza i przyglądać się wodnemu życiu. Spostrzegamy jak z dziecka zmienia się w kobietę. Nie jest to proces łatwy i często musi borykać się z okrucieństwem innych ludzi. Jej życie jest powolne, pozbawione trosk, z jakimi musi radzić sobie reszta społeczeństwa. Ma problemy, spotykają ją rozczarowania, ale wydaje się, że podchodzi do nich na swój odmienny sposób.

Zdecydowanie niezwykła książka. Nie sposób nie polubić głównej bohaterki. W tym przypadku polecam ją wszystkim i w każdym wieku. Cudowna lektura, przenosząca czytelnika w świat magiczny, odrealniony i bardzo specyficzny.

Porównania do Forresta Gumpa – nawet gdyby nie było to stwierdzone wprost, to okładka wręcz narzuca takie skojarzenie – trochę zniechęciły mnie do tej książki, bo przy całej swojej sympatii do Gumpa, nie lubię porównań w takim właśnie stylu: „nowy Forrest Gump”, „powieść na miarę czegośtam”. Na szczęście w trakcie czytania „Dziewczyny, która pływała z delfinami, można zapomnieć o wszelkich porównaniach, bo książka ta jest absolutnie wyjątkowa. W trakcie lektury zapomina się zresztą o całym świecie. Opowieść Karen, głównej bohaterki, to jedna z tych, które wszczepiają się w umysł i nie mogą z niego wyjść. Byłam bardzo poruszona tą powieścią, pomysł na to, by narratorem była autystyczna kobieta, jest naprawdę nowatorski i pozwala spojrzeć na świat zupełnie inaczej. Do tego całość napisana jest z humorem, czasem czarnym. Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w tym roku.