Ballada o drobnym karciarzu (twarda)

4.4 5 ocen

książka

Wydawnictwo Znak

Oprawa twarda

Dostępność niedostępny

Opis produktu:

`Obrzydliwie dobre, perwersyjnie etyczne. Nie mam wątpliwości, że Osborne`a, obok Houellebecqa i Amisa (syna), można już zaliczyć do czołowych moralistów współczesnej prozy.`

Juliusz Kurkiewicz, krytyk literacki, `Gazeta Wyborcza`, `Książki. Magazyn do czytania`

`Piękno tej powieści kryje się w elegancji i precyzji jej prozy, która jaskrawy kicz Makau ukazuje w serii niezwykłych miniatur`.

The Guardian

Makau, miasto ekskluzywnych kasyn, zostało stworzone dla ludzi takich jak lord Doyle. Outsiderów, wyrzutków, utracjuszy w chińskiej stolicy hazardu poszukujących ucieczki i zapomnienia. Doyle noce spędza na grze w bakarat i piciu, dnie przesypia w eleganckim hotelu. Topniejąca gotówka ma dla niego coraz mniejsze znaczenie, liczy się jedynie gra, w której można się zatracić, szukając satysfakcji zarówno w zwycięstwie, jak i w gorzkiej przegranej.
Młoda call girl, zapoznana przypadkiem w jednym z kasyn, niespodziewanie dla samego Doyle`a stanie się osobą, z którą połączy go nić porozumienia i która jako pierwsza usłyszy prawdę o jego przeszłości. Prawdziwa relacja między nimi wyda się obojgu obietnicą odkupienia. Jednak w świecie pozorów i sztuczności zaufanie nie może być niczym trwałym.
Książka Osborne`a, podobnie jak pamiętne dzieła Dostojewskiego i Grahama Greena, wpisuje się w znakomitą tradycję powieści opowiadających o nałogu, a także o samotności oraz winie, która ciąży na całym życiu.

S Szczegóły
Dział:	Książki
Wydawnictwo:	Znak
Oprawa:	twarda
Okładka:	twarda
Wprowadzono:	14.04.2016

RECENZJE - książki - Ballada o drobnym karciarzu

4.4/5 ( 5 ocen )

5

3
4

1
3

1
2

0
1

0

Agnieszka

ilość recenzji:18

brak oceny 18-04-2016 15:37

Ballada o przegranym życiu
Z ciekawością sięgnęłam po kolejne dzieło Osborne?a, bo po pierwsze to Osborne, a po drugie ? intrygujące jest przywołanie ballady jako formy literackiej. Co prawda powieść o drobnym karciarzu czystą balladą nie jest, to rzeczywiście zdaje się być nią zainspirowana. Nastrój i emocjonalne opisy nasuwają na myśl lirykę, fabuła wskazuje na epikę, natomiast dialogi ? na dramat. Oprócz bohaterów z krwi i kości pojawia się postać fantastyczna, czyli duch rzekomo przynoszący szczęście głównemu bohaterowi. Lord Doyle jest wprawdzie Anglikiem, ale posługuje się nierzadko kantońską odmianą chińskiego. Kolejną cechą ballady obecną w utworze Osborne?a jest ludowość: obok gwaru Makau bohater spędza sielankowe chwile u boku Dao-Ming na chińskiej wsi. Robi wrażenie scenografia, w której porusza się bohater: odmalowany z dbałością o najmniejszy detal świat kasyn z ich mrokiem, reprodukcjami zachodnich dzieł sztuki, sztucznością dekoracji i uśmiechów obsługi. Wszystko to tworzy posępny nastrój, pełen grozy i tajemnicy. Balladowe jest też moralizatorstwo powieści: stawka w grze idzie o najwyższe wartości. Bohater, w którego myśli i uczucia czytelnik ma bezpośredni wgląd, nie stroni od wygłaszania złotych myśli. Wiele można znaleźć w tekście aforyzmów. Nie może być inaczej, skoro w tle rozgrywek karcianych toczy się gra o życie głównego bohatera, który tak naprawdę traci nie tyle pieniądze, ile dobre imię, kręgosłup moralny, resztki przyzwoitości. Stacza się po równi pochyłej i nie ratuje go nawet miłość (?) kobiety, która była jego ostatnią szansą na uczciwe życie.

Ciekawy, bo przewrotny wydaje się sam tytuł powieści. ?Drobny karciarz? sugeruje niewinne upodobanie do kart i grę o raczej niskie kwoty. Tymczasem bohater traci i zyskuje miliony, jego skłonności nie można także raczej nazwać niewinnymi.
Jednym z głównych bohaterów, oprócz scenografii, wydają się być cyfry: szczęśliwa dziewiątka przynosi fortunę Doyle?owi, numer telefonu zapisany na ręce lorda przez Dao-Ming, wartości kart, nominały banknotów, itp.
Konsekwentnie budowana przez autora jest też gra pozorów. Lord Doyle nie jest prawdziwym nazwiskiem bohatera, wystrój kasyn ma zadanie imitować świat Zachodu, relacje między ludźmi również oparte są na fałszu. Jedynie postać Dao-Ming wyłamuje się z tej zasady, ale jej naturalność nie znajduje przebicie w świecie wiecznej gry.

Osborne to świetny rzemieślnik słowa. Książkę warto przeczytać, ale chyba ? jeden raz.