Wydana w 1889 roku nic nie straciła na aktualności. Tematy, które porusza nadal nam towarzyszą, a sposób w jaki są opisane bawi nas do łez. Z książki możemy się dowiedzieć między innymi jakim językiem porozumiewają się żeglarze oraz inni ludzie związani z pływaniem? Jak ugotować prawdziwy irlandzki stew? Jak obiera się ziemniaki? W jaki sposób najlepiej się spakować w podróż? Jak wbić gwóźdź? Jaki człowiek jest czynny? Na to ostatnie pytanie podpowiedzią będzie ten cytat: ?Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie ? na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu?. W jaki sposób radzono sobie niegdyś z kobietami: ?W kościele waltońskim można zobaczyć żelazną uzdę jędzy. Ongiś używało się tego do trzymania w karbach niewieścich języków. Dziś poniechano tych prób. O żelazo nie tak łatwo, a nic innego nie wytrzyma? oraz dlaczego kobiety nie powinny holować łódki? Język powieści bywa czasami trochę pokrętny, ale nie traci przy tym na zabawności. Przygody przeżyte podczas podróży łodzią są co najmniej intrygujące, a tematy rozmyślań, które nasunęły się autorowi przy okazji również dostarczą czytelnikowi rozrywki. A mottem niech będzie to zdanie: ?Kto potrafi przepłynąć prosto, bez żadnych zakrętasów, z Oksfordu do Iffley, bez trudu poradzi sobie mieszkając pod jednym dachem z żoną, teściową, swą najstarszą siostrą i gosposią, która już służyła u jego rodziców, gdy on, dziś głowa rodziny, był jeszcze w powijakach?.
audiobook cd 
