Gra Tikal Egmont

Są takie gry, które wypada mieć w domu, przykładowo z edukacyjnych będą to Scrabble i Rummikub, z klasycznych figurowych na pewno szachy, a z bardziej nowoczesnych, które zapoczątkowały wiele elementów występujących we współczesnych grach, jak chociażby charakterystyczny tor punktacji okrążający planszę, to ? Tikal. Grę nareszcie po latach, wydano i u nas, a my polecamy ją zakupić, bo to pozycja, która nie zestarzała się ? jest jak dobre wino, im dłużej ją masz, tym lepiej smakuje.

Pięknie wyglądające pudełko zachęca do zakupu, a zawartość jest równie przyjemna i bogata. Plansza przedstawia dżunglę, ze startowym obozowiskiem, z którego będą wyruszali nasi dzielni archeolodzy, albo szabrownicy ? dla tych preferujących ciemną stronę mocy. Początkowo wygląda to dość monotonnie, chociaż trzeba przyznać, że drzewa odwzorowano całkiem naturalnie, ale super jest to, że od razu pojawia się owo niesamowite odczucie, że właśnie teraz stajemy u progu wielkiej tajemnicy. Plansza nakręca wyobraźnię, że zaczynamy odkrywanie pradawnego świata, ukrytego przez wieki, gdzie dostęp jak w Tarzanie miały tylko małpy i drapieżniki, a teraz my ingerujemy w ich dzikie ostępy i zbieramy dary puszczy. Cieszy cała masa kafelków, które układamy w kolejności A-G, dzięki czemu wyższe świątynie i większe bogactwa będą pojawiały się później, a sama plansza zawsze będzie inna, bo to my wybieramy miejsca ich ułożenia na zakrytym terenie. Wygodnie gra się dużymi, drewnianymi pionkami ? 4 szefów wyprawy (dowódców), 76 archeologów (poszukiwaczy), 8 namiotów. Wszystko to dla 4 graczy w różnych kolorach. Artefakty to okrągłe żetony, które kładziemy na specjalnie oznaczone kafle, reprezentują odkrywane przez nas skarby, po 3 egzemplarze aż 8 różnych zdobyczy. 48 kwadratowych żetonów świątyń, które dostawiamy do niższych numerycznie poziomów budowli, gdy je odkopujemy ? w ogóle fajny pomysł, że nic nie stawiamy jak w grach ekonomicznych (no może poza namiotami), a zajmujemy się grzebaniem w ziemi niczym Indiana Jones i karczowaniem buszu. 4 kafelki szamanów używane są przy licytacji w grze zaawansowanej. 4 plansze pomocy zawierają logicznie rozpisany podział punktów akcji na poszczególne działania. Całość wygląda pięknie, a elementy wydają się trwałe.

Każdy z nas rozdziela wedle własnego widzimisię swoje akcje: lokujemy ludzi na stopniowo odkrywanej planszy, odkopujemy kolejne fundamenty odkrywanych świątyń, które staramy się kontrolować, zbieramy skarby, dokładamy nowe kafle, w taki sposób, żeby przeciwnikowi trudno było się dostać do kolejnych regionów (czytaj, żeby wydał wiele punktów akcji), zakładamy nowe obozowiska, żeby nie startować zawsze z rogu planszy, kradniemy pojedyncze wykopaliska przeciwnika tworząc dające punkty zestawy. Wspaniały jest tu ogrom tej swobody ? robimy naprawdę to, na co mamy ochotę, wszystko zależy od nas.

http://mlodygiercownik.pl/2016/05/22/recenzja-gry-planszowej-tikal/

Patrząc na to wydanie Tikala łatwo może umknąć fakt, że gra została zaprojektowana jeszcze w ubiegłym millenium. Oparta jest o mechanikę typu action point allowance system, obecnie coraz żadziej stosowaną. Nawet jeśli spora ilość graczy może patrzeć na Tikala z rozżewnieniem, sama nostalgia to zdecydowanie za mało, żeby wytłumaczyć jak gra z 1999 wciąż utrzymuje się w top 200 najlepszych gier (wg. bordgamegeek.com).
Powód, dla którego tak długo utrzymuje się (świetnie sobie radząc) na rynku jest prosty: ta gra łatwo się tłumaczy, daje sporo możliwości, a odkrywane świątynie po prostu przepięknie "wyrastają" nam z planszy.
Jeśli jesteś fanem nowoczesnych rozwiązań w grze, Tikal może być dla Ciebie zbyt archaiczny - jeśli jednak cenisz sobie ponadczasowy design - sprawdzoną grę która trwa dzięki czemuś więcej niż nakręcony hype - Tikal jest dla Ciebie.

Tikal to pierwsza gra planszowa, którą postanowiłam zakupić, jako wprowadzenie do świata nowoczesnych planszówek.

Po obejrzeniu i przeczytaniu wielu recenzji, gra zrobiła na mnie na tyle dobre wrażenie, że postanowiłam ją wypróbować.

Po kilku rozegranych partiach wreszcie sama mogę stanąć po drugiej stronie i pokusić się o recenzję.
I już na samym początku muszę przyznać, że gra nie zawiodła moich oczekiwań.

Zasady gry są dość proste i można je wytłumaczyć w kilka minut, co ułatwia wprowadzenie do gry nowych graczy.

Gra wciąga nas w głąb amazońskiej dżungli, gdzie jako archeologowie, tudzież poszukiwacze przygód, będziemy wydawać swoje punkty akcji na przemieszczanie się po kaflach dżungli, odkrywać skarby i starożytne świątynie.

Sama mechanika wydawania punktów akcji z przyznanej puli bardzo przypadła mi do gustu. Jest ona ułatwiona dzięki dołączonych do gry planszom pomocy gracza.

Aby wygrać należy oczywiście zdobyć jak największą ilość punktów, które zyskujemy za odkryte świątynie i skarby.
Do gry można również wprowadzić dla urozmaicenia odrobinę negatywnej interakcji, a mianowicie próbować podbić świątynie przeciwnika.

Dodatkowo dla graczy, którzy potrzebują więcej emocji dołączono wariant licytacyjny.
Wprowadza on do gry trochę inne zasady i wymaga więcej myślenia taktycznego.

Jeśli chodzi o wykonanie, to również należą się duże plusy dla wydawcy.
Gra ma ciekawą planszę, drewniane znaczniki i porządne, grube kafle i żetony.

Uważam, że jest to idealna pozycja nie tylko dla początkujących graczy.
Sama rozgrywka jest w pewien sposób uzależniająca i mam ochotę wracać do tej gry aby znów na chwilę poczuć się jak Indiana Jones.

Gra, która swoje lata świetności ma już dawno za sobą, ale zrobiona tak dobrze i mająca taki fantastyczny klimat, że kolejne tłuste lata ma również jeszcze przed sobą, bo jakby w ogóle się nie zestarzała i ciągle zachwyca. Moja recenzja na ... gdzie każdego dnia opisuję inną grę - zapraszam i polecam ten produkt!