Gra Ślimaki to mięczaki Nasza Księgarnia

Będąc dzieckiem zawsze biegałam najwolniej... Tłum wysportowanych, a za nimi ja - czerwona i ledwo oddychająca. Dowiedziałam się, że bycie najwolniejszym czasem się opłaca! Czyżby w końcu uśmiechnęło się szczęście do leniuchów?

Tak! W ślimaczym wyścigu wygrywa ten, co jest najwolniejszy. W końcu sprawdza się zasada, że ostatni będą pierwszymi! Najzabawniejsze jest tu jednak to, że nie wiadomo, kto jest którym ślimakiem... Każdy z graczy na początku gry losuje kartę z kolorem ślimaka, który będzie mu... przynosił drogocenne śmieci. Po poznaniu koloru chowa kartonik z tą tajną informacją i musi pilnować przez całą grę, by się nie wydać. Trzeba bardzo panować nad mimiką i poruszać ślimakami tak, żeby współgracze się nie domyślili, który należy do nas. Wtedy mogą bowiem grać z nami złośliwie i robić wszystko, żeby to nasz ślimak dotarł do mety pierwszy i tym samym nie przyniósł nam punktów (w postaci śmieci).

Ślimakami poruszamy dzięki kostkom - każda ze ścian to jeden kolor. Możemy zdecydować, czy ruszamy ślimakiem o danym kolorze, czy ślimakiem, który jest na polu w danym kolorze. Każdy z graczy w swoim ruchu rzuca wszystkimi czterema kostkami i wszystkie cztery muszą posłużyć do wykonania ruchu którymś z ślimaków. Dzięki temu możemy planować swoje ruchy jak w szachach i wybrać taką kolejność ruchów, która pozwoli naszemu ślimakowi zostać daleko w tyle. Jeżeli tłumaczę nie do końca jasno, to na pewno od razu zrozumiecie zasady przeglądając instrukcję, która jak zwykle jest czytelna i pozwala na błyskawiczne rozpoczęcie gry.

Wbrew pozorom można tu trochę pomyśleć i pokombinować. Najważniejsze jest jednak to, że ten powolny wyścig niesie sporo emocji i mnóstwo dobrej zabawy! Trudno było mi panować nad mimiką i spontanicznymi reakcjami, żeby nie zdemontować się przed współgraczami...

Ćwiczymy tu umiejętność trzymania emocji na wodzy, pokerową twarz, logiczne myślenie i utrwalamy nazwy kolorów.

Śliczna plansza, porządne drewniane ślimaki, kolorowe kostki i proste zasady - dzięki temu wszystkiemu Ślimaki to mięczaki bardzo szybko zdobyło moje serce. Gra spodoba się zarówno małym (już od 5 lat) jak i dużym, choć dla dużych serdecznie polecam Nogi za Pas o nieco podobnych zasadach, ale znacznie większych możliwościach ruchów i taktyki. Gorąco polecam - w ślimaki gra się szybko i z wielkim uśmiechem na ustach. Idealne na rodzinne spotkania lub po prostu długie jesienne wieczory.

Bardzo fajna i ślicznie wydana gra z ciekawą mechaniką. Dzieci 3 i 5 lat chętnie grają. I choć 3-latka nie lubi, że nie wiadomo kto ma jakiego ślimaka a 5-latek gra, żeby być pierwszy, a nie ostatni, to i tak zabawa jest przednia.

Świetna gra dla całej rodziny! Różniąca się od wszystkich innych. Tu wygrywa ten, kto jest najdalej od mety!

Specyficzna gra, której jeszcze nie było. Zasady są proste, losujecie kolor ślimaka i go nie ujawniacie, rzucacie kośćmi i przesuwacie ślimaki ? nie tylko swoje a wszystkie. Wygrywa?. Oczywiście najwolniejszy ślimak! Wciągająca, polecam!

Super gra ! Kiedy odwiedzają mnie moje bratanice za każdym razem pytają się kiedy zagramy w Ślimaki ! Polecam !

Wspaniała gra dla całej rodziny. Dziadkowie, rodzice oraz dzieci mogą zmierzyć się w wyścigu ślimaków. Pięknie wykonana, kolorowa gra, w której wygrywa najwolniejszy ślimak. W czasie rozgrywek zawsze jest wesoło. Polecam.

Gra dzięki której moje dzieci z wielką chęcią sięgają po gry planszowe, nie zliczę pojedynków rozegranych z moimi dziećmi. Proste zasady i szybka rozgrywka to tylko nieliczne plusy tej planszówki. Gorąco polecam.

Gdy tylko zobaczyłam tę grę, musiała być moja. Świetna grafika, żywe kolory, wiele szczegółów i te dopracowane detale (wpleciony również aspekt edukacyjny, mianowicie autorzy zwracają uwagę na problem zanieczyszczenia środowiska). Więc gdy już się na nią napatrzyłam okazało się, że to bardzo przyjemna gra dla całej rodziny. Nie jest trudna ale wymaga od gracza trochę myślenia i kombinowania, przy planowaniu kolejnych ruchów. Moim zdaniem przy Ślimakach dobrze bawić się będą nie tylko dzieci ale również dorośli.

Super gra, proste zasady, świetne wykonanie (gruby karton, drewniane pionki). Krótka rozgrywka, a można grać godzinami. Dzieciaki uwielbiają kolorową planszę. Gra to wyścig, ale nie możemy być najszybsi! :)

Jeśli szukacie dobrej gry rodzinnej, prostej w tłumaczeniu, z bardzo fajną zasadą, że wcale nie warto być pierwszym na mecie, do tego solidne wykonanie elementów gry to obowiązkowo musicie poznać "Ślimaki to mięczaki"

Super wykonana ? twarda plansza, drewniane ślimaki i dobre kostki. Zasady banalne. Plansza jest super ilustracją, która sama w sobie wciąga. W grze trzeba odrobinę pogłówkować, jak nie być najszybszym i jednocześnie najwolniejszym. Możemy przesuwać wszystkie pionki na planszy co powoduje, że możemy popsuć plan innym graczom. Gra ma dodatkowy walor edukacyjny. Po zakończonej rozgrywce gracz dostają żetony oznaczające śmieci zebrane w lesie.

W tej grze pośpiech jest nie wskazany :) zwolnij i naciesz sie wspólną chwila w rodzinnym gronie ponieważ tym razem wygrywa osoba najwolniejsza. Polecam dla każdego fana planszówek

Gra zasadami przypomina nieco Pędzące żółwie, jednak w kilku kluczowych elementach się różni. W Pędzących żółwiach podstawą mechaniki są karty, dzięki którym ruszamy żółwiami, w takiej sytuacji może się okazać, że przez całą rozgrywkę nie dobieramy interesujących nas kart, tu mamy kostki, jednak kostki odpowiadają nie tylko kolorom ślimaków, ale także pól na których stoją, więc możliwości kombinowania ruchem pionków jest więcej i o wiele mniejsze prawdopodobieństwo, że nie podejdą nam ruchy. No i oczywiście największa różnica - tu ścigamy się o to, żeby być ostatnim, a nie pierwszym! Jeżeli zastanawiasz się, czy warto kupić "Ślimaki" mając już "Żółwie" to moja odpowiedź brzmi - zdecydowanie tak, gry, mimo, że wydają się podobne to dają inne odczucia podczas grania, mógłbym nawet powiedzieć, że dzięki kostkom "Ślimaki" są bardziej emocjonujące, i w sumie... fajniejsze :)