Gra Karciane Podziemia PHALANX

Karciane Podziemia to zamknięta w małym poręcznym pudełeczku gra karciano-kościana dla wszystkich tych, którzy lubią turlać kostki i za ich pomocą mierzyć się z niełatwymi zadaniami. Uprzedzam już na wstępie, że gra do łatwych nie należy i większość podejść do niej kończyć się będzie Waszą porażką. Ale za to zwycięstwo smakuje wówczas wyśmienicie.
Zadaniem gracza jest penetracja trzech poziomów lochów, gdzie musi on stawić czoła różnym stworom i pułapkom. Ponadto na samym dnie lochu czai się potężny Boss, z którym gracz stoczy ostateczną batalię i (być może, chociaż wątpię...) zwycięży i opuści loch w chwale. Mechanika gry oparta jest na kartach. Pełnią one jednocześnie rolę wyznacznika upływającego czasu, drzwi kolejnych lochów i spotkań z potworami, a po ich zdobyciu przez gracza są one dodawane do planszetki bohatera jako nowe umiejętności, przedmioty, mikstury lub zdobyte doświadczenie. Drugi element mechaniki to oczywiście kości. Dzięki nim gracz stara się zakryć jak najwięcej pól wyzwań na karcie spotkanego w lochach stwora lub pułapki i tym samym otrzymać jak najmniej ran podczas przedzierania się do legowiska Bossa.
Karciane Podziemia to planszowy odpowiednik gry typu RPG, podczas której wcielając się w rolę jednego z bohaterów staramy się przejść konkretny scenariusz (wybrany loch), pokonując po drodze różne zagrożenia, ulepszając swoją postać, zdobywając doświadczenie, powiększając ekwipunek, lecząc rany i przede wszystkim starając się przeżyć. Z początku gra może nieco odpychać, bo gdy już w pierwszych turach trafimy na trudne karty, to z bardzo skromną początkową pulą kości, z którymi tak naprawdę nie da się nic zrobić, możemy poczuć lekki niesmak. Nie zrażajcie się jednak, bo prawdziwy smaczek tej gry ukryty jest w kombosach zdobywanych żmudnie kości i umiejętności bohatera, które połączone razem uwalniają potencjał Karcianych Podziemi. Schematyczna tura (odrzuć karty czasu, otwórz drzwi, zdecyduj się na spotkanie, rzuć kośćmi, zdobądź kartę) zamienia się wówczas w nie lada łamigłówkę, okraszoną sporą dozą naprawdę fajnej zabawy. Im niżej schodzimy, tym jest trudniej, ale i fun z tworzenia kombosów, przydzielania kości i wykorzystywania zdobytych kart jest progresywnie wyższy. Losowość wynikająca z rzutów kośćmi, owszem, jest wyczuwalna, ale też tylko z początku, bo później, gdy kości mamy już pełną garść, wrażenie kontroli nad nimi rośnie.
Uważam, że Karciane Podziemia to świetna gra, idealna na samotne wieczory, fascynująca i frustrująca jednocześnie, mogąca trwać zaledwie parę minut, jak i ponad godzinę. Graficznie i jakościowo jest okej, jedynie o kilku błędach i nieścisłościach w instrukcji warto poczytać na forach. A cena? Chyba trochę za wysoka, ale jak tak przymierzyć do niej poziom dobrej zabawy i frajdę wynikającą z ciągłego turlania drobnych, milusich kosteczek, to zakup Karcianych Podziemi jest wart poważnego rozważenia. Ja kupiłem. I nie żałuję. I jeszcze dziś wieczorem ponownie dam się wciągnąć do lochów :)

?Karciane podziemia? to gra dla 1-2 osób w wieku od 14 lat, rozgrywka zajmuje ok 30 minut. W opakowaniu znajdziemy instrukcję, trochę obszerną, ale generalnie rozumnie napisaną i uporządkowaną tematycznie, standardowe karty, małe kości i miniaturowe znaczniki bez oczek, plansze wojowników rozmiarów pudełka, notes na zapiski z przygód.

Pozycja może gabarytowo niewielka, ale jedna z fajniejszych gier karcianych w jakie ostatnio graliśmy. Masa dobrej zabawy i ciągle dużo miejsca na półce dla kolejnych gier, dla nas super!

Najbardziej w tej grze podoba nam się dopasowanie do siebie kart i wielość ich wykorzystana. Tasujemy drzwi i nigdy nie wiemy, jak się ułożą na dzisiejszą rozgrywkę. Każdą z pokonanych przez nas pułapek czy potworów możemy odpowiednio dopasować, żeby pozyskać dodatkowe kostki, doświadczenie dla podnoszenia poziomu postaci lub, jako umiejętność, a nawet ? miejsce na kolejny eliksir. Wystarczy, że kartę ułożymy w wybranej pozycji: na dole postaci, z prawej strony symboli kostek, przy karcie poziomu w pionie lub pod kartą pomocy ? za każdym razem pomagać będzie w czymś innym! Znakomita mechanika i pomysł, a dla gracza wiele interesujących wyborów i wyzwań.

Mamy tutaj 5 oddzielnych wypraw i bossów do pokonania, a zatem: ?Smoczą norę?, ?Legowisko Yeti?, ?Rafę Hydry?, ?Grobowiec Licza?, ?Labirynt Minotaura?. Nasze potyczki mają zróżnicowany poziom trudności. Im głębiej schodzimy, tym kolejne warunki do spełnienia, a każde piętro podziemi to nowe przetasowanie dostępnej talii. Celem gry jest dotarcie na trzeci poziom i pokonanie mrocznego władcy.

Im wyższy poziom postaci, który wiąże się z doświadczeniem, tym więcej umiejętności do wykorzystania i przedmiotów do przenoszenia. Przedmioty, czyli łupy to kolejne kości do przerzucania, a więc większa szansa na pokonanie zagrożenia. Będziemy tworzyli postaci w oparciu o kości siły, zwinności, magii oraz bohaterskie czarne ? do heroicznych czynów, zastępujące dowolny kolor. Oddając dwie kości, zdobywamy jedną czarną o liczbie oczek równą niższej oddawanej wartości. Kości układamy na karcie wyzwania podziemi, kartach pułapek i walki zakrywając odpowiednie pola począwszy od zielonych tarcz. Jeśli pozostaną jakieś miejsca widoczne, otrzymujemy obrażenia lub tracimy czas ? tutaj mierzony kartami podziemi. W sumie słusznie, ponieważ posiadając go mniej, nie spenetrujemy każdej komnaty i nie zobaczymy wszystkiego, co ciekawe.

W trakcie gry, w każdej turze korzystamy z 4 kart podziemi. Te zakryte możemy otworzyć i ewentualnie uciec, decydując się na te widoczne ? musimy walczyć do końca. W trakcie walki rzucamy wszystkimi kostkami, w trakcie rozbrajania pułapki tylko wybranymi. Zagrożenia z symbolem sideł można pokonać na dwa sposoby i my wybieramy, z którego z nich skorzystamy zarządzając ryzykiem i dostępnymi kostkami. W czasie naszych przygód gromadzimy kolejne mikstury, kostki i umiejętności ? te ostatnie uruchamiamy również poświęcając kości.

O ?Karcianych podziemiach? można powiedzieć, że to mała wielka gra. Udane pomysły na rozwój postaci, powtarzające się losowo karty, ale im głębiej, tym cięższe do pokonania trudności, kilka podróży i postaci do wyboru. Każdy nasz wybór również oddziałuje na przebieg gry, czy to w formie doświadczenia, przedmiotu cy umiejętności lub sposobu pokonania zagrożenia. Gra była zasłużenie nominowana do Golden Geek, jako najlepsza gra solo, dla dwóch graczy i kooperacja.

Warto zwrócić uwagę przede wszystkim na tryb solówki. Gier dla dwóch osób jest całkiem sporo, ale sprawdzonych dla samotnych łowców przygód naprawdę niewiele. Cudownie, że teraz można bawić się nawet w pojedynkę i miło spędzać czas występując przeciwko grze.

http://mlodygiercownik.pl/2017/09/01/recenzja-gry-karciane-podziemia/