Złota Kolekcja: Musisz walczyć, musisz wierzyć (vinyl) - Tadeusz Nalepa

Opis produktu:

Ja jestem rockmanem. Typowym rockmanem. To mnie zawsze fascynowało. Jeżeli gram blues, to uważam, że właściwie gram rock z dużą dawką bluesa. Tak rozumiem blues, który mi zaszczepili Green, Mayall, Clapton...` To zwierzenie Tadeusza Nalepy z wywiadu rzeki, którego mi udzielił i który stał się główną częścią mojej książki `Tadeusz Nalepa. Breakout absolutnie`. Zwierzenie, jak sądzę, mogące stanowić świetny odautorski komentarz do tego longplaya ze `Złotej kolekcji`.

Tadeusz Nalepa (1943-2007), gitarzysta i wokalista, ujawnił swój talent kompozytora piosenek, gdy w drugiej połowie lat 60. prowadził bigbeatowy Blackout. Natomiast będąc szefem zespołu Breakout, powstałego na bazie tamtej grupy i wielokrotnie zmieniającego skład, w następnej dekadzie Nalepa wypracował własny, bluesowo-rockowy styl jako kompozytor i wykonawca. Zapewniło mu to wyjątkową pozycję na polskiej estradzie, pozycję jednego z klasyków rodzimego rocka, a także - zdaniem wielu - `ojca polskiego bluesa` . I zapewniło jeszcze większą popularność od tej z okresu Blackoutu. Od 1982 roku sygnował swoje poczynania po prostu `Tadeusz Nalepa`, dobierając sobie różne składy, przez które przewinęło się wielu utalentowanych muzyków. Do tych najdłużej u niego grających należał jego syn, Piotr - też gitarzysta. `Solowy` Nalepa artystycznie kontynuował i wzbogacał swój dorobek z czasów Breakoutu. Najpierw nadal współpracował z Bogdanem Loeblem jako autorem tekstów (tworzył z nim spółkę autorską już od początku Blackoutu), potem spróbował też współpracy z innymi tekściarzami. A co najważniejsze: sam też zaczął pisać teksty utworów, dzięki czemu powstało kilka całkowicie autorskich płyt, poczynając od `Najstarszego zawodu świata`.

Repertuar wybrany przez Piotra Nalepę na longplay `Musisz walczyć, musisz wierzyć` to utwory nagrane w latach 1982-2002, reprezentujące większość albumów, jakie opublikował Tadeusz Nalepa pod własnym nazwiskiem.

Ta winylowa płyta to frapujący wypad do krainy muzycznej Nalepy. Oczywiście nie zabrakło bluesowej kompozycji, bliskiej rocka z przełomu lat 60. i 70. (`Nauczyłem się niewiary`) czy numeru, w którym pobrzmiewają mayallowsko-greenowskie echa i który wypada jakby breakoutowo... choć akurat nagrany został z Dżemem (`Hołd`). Można posłuchać, jak nasz klasyk trochę bardziej cofa się w muzyczną przeszłość i robi się gitarowo-harmonijkowo w tradycji chicagowskiego bluesa (`Tak przez cały czas`), lecz też - jak próbuje być nowocześniejszy, przybliża się do funku i proponuje własny `niemal rap` (`Ćma`). Jest dynamiczna piosenka, oparta na powtarzaniu riffowego motywu (`Dlatego głupku jesteś sam`) i jest dowód na to, że Nalepa ma też swoje boogie (`Skąd takie sny`). A do tego wszystkiego dochodzi jego charakterystyczny głos i jego charakterystycznie brzmiące gitarowe zagrywki i solówki. I jeszcze w tytułowym utworze longplaya ten poruszający (jakże życiowy...) tekst jego autorstwa, który od razu zapada w pamięć. (Wiesław Królikowski)