Złota kolekcja: Mówię Ci, że... - Tomasz Lipiński CD

Opis produktu:

Tomek Lipiński urodził się 21 sierpnia 1955 roku w Warszawie. Jest najmłodszym synem słynnego rysownika, Eryka Lipińskiego. Studiował na warszawskiej ASP, ale rzucił studia dla muzyki. Kolejnym przełomowym momentem okazał się dla młodego Lipińskiego występ brytyjskiego zespołu The Raincoats, pierwszy punkowy koncert w Polsce, który odbył się 1 kwietnia 1978 roku. Niedługo po nim Lipiński założył wraz z Jackiem `Luterem` Lenartowiczem Tilt, jedną z pierwszych grup punkrockowych w Polsce. Pierwsze piosenki Tiltu ukazały się na nieoficjalnie wydanej kasecie First Polish New Wave, obok nagrań m.in.: KSU czy Ataku. Jesienią 1980 r. Tilt przestał istnieć (w kolejnych latach Lipiński reaktywował go wielokrotnie i w różnych składach), a Lipiński wraz z Robertem Brylewskim utworzyli Brygadę Kryzys. Już pierwszy koncert w warszawskiej Rivierze został nagrany i nielegalnie wydany w Anglii. To jednak kolejna, tym razem oficjalnie wydana Brygada Kryzys (od koloru okładki zwanej `czarną Brygadą`) stała się manifestem rodzimej nowej fali. Po raz pierwszy w historii polskiego rocka przedstawiciele tego gatunku przemówili tak głośno i dobitnie. Mimo to zespół rozwiązał się pod koniec 1982 r. z braku perspektyw.

Wtedy Lipiński po raz pierwszy reaktywował Tilt. Debiutem płytowym zespołu był wydany w 84r. singel, na którym znalazły się piosenki Runął już ostatni mur i O jaki dziwny, dziwny, dziwny. W nagraniu uczestniczył basista Dariusz `Franz Dreadhunter` Adamczyk, fan Tiltu, a wcześniej muzyk legendarnej krakowskiej grupy Dűpą prowadzonej przez malarza Piotra Marka. Tilt w tym czasie stał się duetem zapraszającym do współpracy innych muzyków. Zmieniła się też muzyka zespołu - do punkowej zadziorności dodano popowej melodyki. I takie były też nowe piosenki - Mówię ci, że... (z udziałem debiutującej Kayah) i Rzeka miłości, morze radości, ocean szczęścia. Obie przyniosły Tiltowi popularność stając się jednymi z najpopularniejszych piosenek lat 80. Znalazły się też na płycie Tilt nagranej przez Lipińskiego i Dreadhuntera m.in. z klawiszowcem Wojciechem Konikiewiczem i ponownie z Kayah. Płyta pojawiła się... dwa lata po nagraniu (w Polsce szalał kryzys gospodarczy i brakowało wszystkiego, również papieru na okładki i granulatu do produkcji czarnych krążków), a wtedy zespół już nie istniał.

W tym czasie Lipiński grał już w kolejnej grupie - The Fotoness - z basistą Macinem Ciempielem (eks-Oddział Zamknięty) i perkusistą Jarosławem Szlagowskim (eks-Lady Pank). Zespół istniał krótko, zaledwie kilkanaście miesięcy, ale doczekał się płyty When I Die, na której widoczna jest zmiana postawy Lipińskiego - z bojownika przeciwko systemowi na buddystę zastanawiającego się nad losem człowieka.

Po rozpadzie The Fotoness w 1988r. Lipiński znów reaktywował Tilt, tym razem pod nazwą Czad Kommando Tilt. Grupa często występowała w ramach Krajowej Sceny Młodzieżowej i nagrała płytę Czad Kommando Tilt, na której znalazły się zarówno starsze piosenki (Nie wierzę politykom pochodziła jeszcze z repertuaru Brygady Kryzys), jak i nowe, z których największym powodzeniem cieszyła się ballada Jeszcze będzie przepięknie napisana przez Lipińskiego pod wpływem jego podróży do Moskwy, w czasie, gdy Związkiem Radzieckim rządził Michaił Gorbaczow. Zespół znów nie doczekał wydania płyty, która ukazała się niemal z dwuletnim opóźnieniem.

W 1991 r. doszło do reaktywacji Brygady Kryzys. Zespół został świetnie przyjęty podczas festiwalu w Jarocinie i nagrał płytę Cosmopolis, który wypełniły zarówno piosenki pamiętające początki Brygady (jak choćby To co czujesz czy Ty i tylko ty), jak i premierowe. Brygada Kryzys przetrwała trzy lata, a między 92 r. a 94 r. dawała w warszawskim klubie Remont specjalne koncerty zatytułowane Stanik i upamiętniające wprowadzenie stanu wojennego. Jeden z nich wydano później na kasecie Live In Remont 13 grudnia 93. Ponowna reaktywacja Brygady Kryzys miała miejsce w 2003 r., ale kolejne lata nie przyniosły oczekiwanej płyty. Dopiero w 2013 r. ukazał się zapis koncertu zagranego w studiu radiowej Trójki z okazji 30. rocznicy powstania zespołu.

Na początku lat 90. Lipiński zajął się też produkcją telewizyjną (np. programu 60/90) i pracą w koncernie fonograficznym BMG. Nagrał też płytę solową Nie pytaj mnie, a pochodząca z niej piosenka Nie pytaj mnie, co jest dobre a co złe znalazła się w głośnym filmie Władysława Pasikowskiego Psy 2 i stała się przebojem. W 95 r. nagrał piosenki do kolejnego filmu Pasikowskiego zatytułowanego Słodko-gorzki, za które otrzymał nagrodę na festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (zagrał w nim epizod; na dużym ekranie można go było też zobaczyć w filmie Beats of Freedom - Zew wolności). Rok później Lipiński znów zaczął współpracę z Dreadhunterem oraz z Piotrem Nagłowskim (dziennikarzem, a także menedżerem Tiltu). Razem, na potrzeby koncertu akustycznego, stworzyli projekt Tilt 2000. Występ miał miejsce w październiku 1996 r., a jego zapis ukazał się potem na płycie Rzeka miłości - koncert w Buffo. Kolejna przerwa w działalności Tiltu trwała trzy lata. W 2006 r. Tilt znów rozpoczął próby, a tym razem obok Lipińskiego w składzie pojawili się basista Piotr Leniewicz i perkusista Karol Ludew, a rok później Konikiewicz i saksofonista Alek Korecki. W tym składzie zespół wystąpił w Gdańsku podczas 20. rocznicy wolnych wyborów, świętował 30. urodziny w Jarocinie, a także zarejestrował DVD Najmniejszy koncert świata z kilkoma premierowymi piosenkami, m.in. Sześćdziesiąty ósmy. Na Mówię ci, że... znajdziecie Państwo nigdy wcześniej niepublikowany na kompakcie fragment tego występu w postaci piosenki Jakby nie stało się nic - live. W 2013 r. Tomek Lipiński znów zrezygnował z nazwy Tilt. Występuje pod swoim nazwiskiem dając zarówno koncerty solowe, jak i w trio z Leniewiczem i Ludewem.