Never Stop CD

Opis produktu:

The Bad Plus (Reid Anderson - kontrabas, Ethan Iverson - fortepian i David King - perkusja) od dziesięciu lat łamią muzyczne konwencje. Trudno zdefiniować czy jest to jazzowe trio, które chętnie gra utwory pop i muzykę rockową, czy raczej jest to rockowy ensemble, który postanowił grać jazz? Zadebiutowali w 2001 roku albumem "The Bad Plus" wydanym przez małą niezależną wytwórnię Fresh Sound. New York Times wybrał go najlepszym debiutem roku, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z Columbią, która wydała kolejne płyty. "These Are The Vistas" (2003) produkował, znany ze współpracy z Susanne Vegą i Peterem Gabrielem - Tchad Blake. Znakiem rozpoznawczym The Bad Plus stały się śmiałe przeróbki kompozycji zaczerpniętych z muzyki popowej, rockowej i klasycznej. Trio "zdekonstruowało" między innymi "Smells Like Teen Spirit" Nirvany (zanim ze swoim triem zrobił to Leszek Możdżer), "Heart Of Glass" Blondie, "Film" Aphex Twina, "Velourię" Pixies, "Iron Man" Black Sabbath, "Everybody Wants To Rule The World" Tears For Fears, "Life On Mars?" Davida Bowie oraz "Tom Sawyer" grupy Rush. Poprzedni album - "For All I Care" nagrany z rockową wokalistką Wendy Lewis - wypełniły własne wersje rockowych klasyków oraz interpretacje muzyki współczesnych kompozytorów muzyki poważnej - Ligetiego, Strawińskiego i Babbitta. Album "Never Stop" jest przeciwieństwem swojego poprzednika. Zawiera dziesięć autorskich kompozycji, co jest ewenementem w dyskografii zespołu. " Dziesięć wspólnie spędzonych lat to cała epoka. Postanowiliśmy to uczcić przygotowując płytę, którą wypełnią nasze własne kompozycje" - wyjaśnia Iverson. Płyta została zarejestrowana tak, jak nagrywało się w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. "Rozstawiłem perkusję w tym samym pomieszczeniu, co Ethan, by jak najbardziej ograniczyć separację instrumentów w studio. Udało nam się odtworzyć atmosferę swobody, tak jakbyśmy grali na żywo" - mówi King. Utwory wypełniające krążek są różnorodne, delikatne i gwałtowne, melodyjne i atonalne. Płytę rozpoczyna rozpędzony, brawurowy "The Radio Tower Has A Beating Heart". Utwór tytułowy nawiązuje do muzyki techno z lat 80-tych ("Jest pełen cukierkowej słodyczy. Granie takich kawałków jest dla nas równie naturalne jak wykonywanie kompozycji Strawińskiego" - wyjaśnia Anderson). "People Like You" jest romantyczną balladą zaś "Beryl Loves To Dance" jest jednocześnie atonalny i przystępny. "Bill Hickman At Home" to hołd Iversona złożony kaskaderowi występującemu w filmach zawierających sceny pościgów samochodowych (takich jak "Bullitt" czy "Francuski łącznik"). Muzyka stara się ilustrować spokojne, być może samotnicze życie, jakie kaskader taki jak Hickman mógł prowadzić poza ekranem. Zamykający płytę "Super America" został zaimprowizowany w studio nagraniowym. Ethan Iverson tak podsumowuje dziesięcioletnią historię grupy: "Zawsze wierzyliśmy we własne pomysły, zawsze wierzyliśmy w muzykę, którą graliśmy i zawsze wierzyliśmy, że znajdziemy dla niej odbiorców." zamknij pełny opisThe Bad Plus (Reid Anderson - kontrabas, Ethan Iverson - fortepian i David King - perkusja) od dziesięciu lat łamią muzyczne konwencje. Trudno zdefiniować czy jest to jazzowe trio, które chętnie gra utwory pop i muzykę rockową, czy raczej jest to rockowy ensemble, który postanowił grać jazz? Zadebiutowali w 2001 roku albumem "The Bad Plus" wydanym przez małą niezależną wytwórnię Fresh Sound. New York Times wybrał go najlepszym debiutem roku, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z Columbią, która wydała kolejne płyty. "These Are The Vistas" (2003) produkował, znany ze współpracy z Susanne Vegą i Peterem Gabrielem - Tchad Blake. Znakiem rozpoznawczym The Bad Plus stały się śmiałe przeróbki kompozycji zaczerpniętych z muzyki popowej, rockowej i klasycznej. Trio "zdekonstruowało" między innymi "Smells Like Teen Spirit" Nirvany (zanim ze swoim triem zrobił to Leszek Możdżer), "Heart Of Glass" Blondie, "Film" Aphex Twina, "Velourię" Pixies, "Iron Man" Black Sabbath, "Every"