King Is Dead - The Decemberists CD

Opis produktu:

Po flircie z dużą firmą płytową i dwóch ambitnych, artrockowych albumach, zespół z Portland powraca na łono indierocka i po raz pierwszy w swej karierze zanurza się bez reszty w amerykańskiej tradycji folk i country.

Wierzyć się nie chce, że zaledwie dwa lata temu Colin Meloy z zespołem nagrał coś na kształt rock-opery: opartą
luźno na EP pieśniarki Anne Briggs opowieść o miłości zwykłej dziewczyny do napotkanej w lesie tajemniczej, przybierającej różne kształty postaci. Na tej płycie (`The Hazards Of Love") i na wcześniejszej (`The Crane Wife") The Decemberists - całą swoją karierę mocno inspirowani muzyką brytyjską - otarli się wręcz o rock progresywny. Jednak powrót z potężnego Capitolu do niezależnej wytwórni nie stał się zarazem powrotem do dawnych inspiracji - w rodzaju choćby The Smiths, chyba że tytuł albumu uznamy za przewrotne puszczenie perskiego oka w stronę klasycznej płyty `The Queen Is Dead" z 1986 roku. Przewrotne, bowiem Meloy bynajmniej nie eksploruje jakichś zamorskich terytoriów lecz rodzime podwórko, a na swych przewodników wyznaczył R.E.M. i głęboko zanurzoną w folklor Appalachów pieśniarkę Gillian Welch, co podkreślił zaproszeniem do studia gitarzysty Petera Bucka i samej Welch. Ich udział z nagraniu `The King Is Dead" daleko wykracza poza kurtuazyjne sformułowanie `gościnny". Dzięki Buckowi kilka utworów rzeczywiście brzmi jak covery R.E.M., zwłaszcza `Down By The Water", który jest niezawoalowanym ukłonem w stronę `The One I Love", podczas gdy głos Welch aż siedmiu piosenkom z płyty wykonanym z Meloyem przydaje stylowej głębi. Bez jej udziału pastoralne ballady `January Hymn" i `June Hymn" czy odwołujący się do starych ludowych tańców `Rox In The Box" lub wyraźnie nawiązujący do `Honky Tonk Women" `All Arise!" brzmiałyby o wiele ubożej.
Nie ma większego znaczenia, czy The Decemberists wnoszą coś nowego do bogatej tradycji, przez długie dekady aktualizowanej i modyfikowanej przez artystów takich, jak Loretta Lynn, Bob Dylan, Gram Parsons, Emmylou Harris, R.E.M., Guadalcanal Diary, Camper Van Beethoven czy Wilco. Liczy się, że nagrali płytę bardzo dobrą, godną mistrzów, od których się uczyli.