Heart`s Ease - Shirley Collins CD

Opis produktu:

"Heart`s Ease" pojawia się po "Lodestar" z 2016 roku, który wydawał się muzycznym cudem - fascynującym wydawnictwem kobiety, która jest powszechnie uznawana za najlepszą angielską folkową piosenkarkę ale która nie nagrywała albumów przez 38 lat. "Heart`s Ease" jest jeszcze mocniejszą płytą niż "Lodestar", całkowicie odzyskała tu pewność siebie i śpiewa tak dobrze, że aż trudno uwierzyć, że tak długo jej nie było. Jak to ujęła Shirley: ""Lodestar" nie był taki zły, prawda? Ale kiedy go słucham, czasem brzmi to raczej niepewnie. Musiałam nagrać go w domu, ponieważ byłam zbyt zdenerwowana, aby śpiewać przed kimś, kogo nie znałam. Tym razem byłam o wiele bardziej zrelaksowana - nawet jak byłam w studiu". "Heart`s Ease", nagrane w Metway w Brighton, jest równie fascynujący i oryginalny, jak wspaniałe albumy Shirley z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Są oczywiście tradycyjne piosenki z Anglii i USA, ale jest także więcej piosenek niż w przeszłości (cztery nietradycyjne utwory), a nawet wybuch eksperymentów wskazujących na możliwe nowe kierunki.

Pierwszą piosenką udostępnioną z "Heart`s Ease" była "Wondrous Love"; jej melodia pochodzi z XVIII-wiecznej angielskiej ballady o niesławnym kapitanie Williamie Kiddzie, który został powieszony za piractwo w 1701 roku. Collins po raz pierwszy usłyszała hymn na konwencji Sacred Harp w Alabamie (Collins i Alan Lomax grywali go w terenie, podczas swojej wyprawy w 1959 roku). Shirley postanowiła zaśpiewać go teraz. Jak mówi: "ponieważ piosenki są przechowywane w mojej pamięci przez wiele lat i nagle wydaje się, że to właściwy czas, aby je ponownie wydać. Teledysk, wyreżyserowany przez Granta Gee, został nakręcony podczas lockdownu". Gee mówi o tym procesie: "Spotkałem Shirley w jej domu, aby omówić pomysły. Miałem pewien pomysł, aby oprzeć teledysk na muralu Vanessy Bell w kościele Berwick, a Shirley miała pocztówkę z witrażem Johna Pipera z Firle Church, mieszczącego się zaledwie kilka kilometrów dalej. Potem nastąpił lockdown i nie mogłem podróżować do miejsca ani filmować Shirley, co było złe. Ale improwizowaliśmy i opracowaliśmy sposób, aby tak się stało, przy jednoczesnym przestrzeganiu wszystkich ograniczeń w czasie zarazy. Co było świetne."

Kiedy Shirley śpiewa "And through eternity/Ill sing on", nie masz co do tego wątpliwości. Jeden z nietradycyjnych utworów albumu, "Sweet Greens and Blues" przynosi tekst napisany przez pierwszego męża Shirley, Austina Johna Marshalla, grafika i poety, który wyprodukował kilka jej albumów i wpadł na pomysł, aby Shirley zaczęła pracować z muzykiem z kręgów blues/jazz/world, gitarzystą Davym Grahamem na niezwykłym albumie "Folk Roots, New Routes" z 1964 roku. Piosenka trafiła na "Hearts Ease" po tym, jak Collins natknęła się na nią na taśmie, których wiele posiadała: "To było nagrane, które zaśpiewałam w latach sześćdziesiątych, a Davy Graham grał na gitarze. To uroczo-dziwaczna piosenka o życiu Collins i Marshalla, która nie została wcześniej zarejestrowana, Shirley chciała ją nagrać dla swoich dzieci".

Wersja z albumu "Sweet Greens and Blues" przynosi grę na gitarze Nathana Salsburga (kuratora Archiwum Alana Lomaxa w Association for Cultural Equity w Stanach Zjednoczonych). Piękną balladę "Barbara Allen" Shirley Collins. Po raz pierwszy usłyszała w szkole i nagrała ją już dwukrotnie, jedną wersję appalaską i jedną angielską, dla której napisała nową melodię. Na "Heart`s Ease" Collins powraca do tradycyjnej angielskiej aranżacji: "Oglądałam czarno-biały film "Scrooge" z 1951 roku i rozpłakałam się na scenie pod koniec filmu, gdzie zmieniony i skruszony Scrooge odwiedza swojego siostrzeńca Freda w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia, błagając o przebaczenie za przeszłe zachowanie. Fred wita go w środku i kiedy Scrooge wchodzi do pokoju, żona Freda siedzi przy klawiaturze i śpiewa "Barbara Allen" do melodii, której nauczyłam się w szkole.... To było zupełnie proste, absolutnie cudowne. Wiedziałam, że gdybym kiedykolwiek ponownie nagrała tę piosenkę, użyłabym tej wersji. W latach między "For As Many As Will" (1978) i wydaniem "Lodestar" Shirley cierpiała na formę dysfonii, straciła głos i nie spodziewano się, że kiedykolwiek zaśpiewa ponownie - z pewnością nie publicznie. "Lodestar" był cudowną niespodzianką dla wszystkich fanów i społeczności folkowej, a ponieważ Shirley znów zaczęła śpiewać, nie zamierza przestać. Ta muzyka mnie absolutnie pochłania" - mówi.

"Zawsze tak bardzo mi się podobało. Nadal uczę się piosenek i po prostu chcę się ich uczyć. Pomyślałam, że ktoś musi śpiewać te piosenki, więc równie dobrze mogę to być ja! Po "Lodestar" sprawy dla Collins potoczyły się z niezwykłą błyskawicznością jak dla kobiety po osiemdziesiątce. Był film i album ze ścieżką dźwiękową, "The Ballad of Shirley Collins". Pojawiła się nowa autobiografia "All in the Downs", która zdobyła nagrodę Penderyn Music Book Prize (pokonując Beastie Boys). I był powrót na scenę, w tym niezapomniany występ w londyńskim Barbican, podczas którego wspierała ją wyjątkowa grupa przyjaciół i muzyków The Lodestar Band. Mogłam się denerwować, gdy wróciła na scenę, ale czuję się mocno wspierana przez ten zespół. Każdą piosenkę, którą śpiewam, uwielbiam - nie jest trudno śpiewać piosenki! " .

Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w jej drugim albumie, "Heart`s Ease". Intrygujący wybór Collins obejmuje dwie piosenki z tekstami pierwszego męża Austina Johna Marshalla, grafika i poety, który wyprodukował kilka jej albumów i wpadł na pomysł, aby Shirley zaczęła pracować z muzykiem z kręgów blues/jazz/world, gitarzystą Davym Grahamem na niezwykłym albumie "Folk Roots, New Routes" z 1964 roku. Jest tu jednak więcej rodzinnych wspomnień. "Locked In Ice", był napisany przez syna Dolly, zmarłego Buza Collinsa, a najbardziej zaskakującym nowym utworem jest finałowy "Crowlink", który swój tytuł zawdzięcza ścieżce na South Downs z widokiem na kanał La Manche "gdzie kocha być", w którym Shirley śpiewa w kontrze do nastrojowej, atmosferycznej liry korbowej Ossiana Browna oraz elektronicznych i terenowych nagrań odgłosów fal i ptaków morskich przez Matthew Shawa. "Heart`s Ease" to chwalebne przypomnienie, że Shirley Collins nadal jest klasą dla siebie, zarówno jako piosenkarka folkowa o charakterystycznym stylu, który jest jej indywidualnym, jak i jako innowatorka. I z pewnością nie zamierza, by ten album był jej ostatnim. Mam tak wielką pamięć piosenek, z których wiele wciąż chcę śpiewać. Nie śpiewanie ich było wielką stratą czasu, więc teraz muszę trochę to nadrobić!