Opis produktu:
Jerzy Fryderyk Haendel dołącza do listy kompozytorów takich jak: Purcell, Monteverdi i Cavalli - twórców, którzy stali się inspiracją Christiny Pluhar i jej zespołu L`Arpeggiata przy tworzeniu swoich albumów.
Wraz z projektem Händel Goes Wild Christina Pluhar i jej zespół L`Arpeggiata po raz kolejny rozpoczęli muzyczną podróż w czasie, tym razem w towarzystwie sopranistki - Nurii Rial, kontratenora - Valera Sabadusa i klarnecisty jazzowego - Gianluigi Trovesiego, aby ponownie odkrywać muzykę kosmopolitycznego kompozytora w swoim własnym, niepowtarzalnym i porywającym stylu. Estetykę zespołu L`Arpeggiata w 2012 roku podsumował The New York Times w najlepszy możliwy sposób: `Grupa wykorzystuje inspirowane współczesnym popem partie wokalne oraz zaczerpnięte z jazzu techniki improwizacyjne i używa ich do wykonywania muzyki dawnej. Te śmiałe pod względem stylistycznym muzyczne hybrydy napędzane są głównie poprzez fascynację muzyką barokową, a także chęcią odświeżenia jej przy jednoczesnym zachowaniu jej oryginalnych elementów - zwłaszcza ozdobników. W efekcie możemy sprawdzić jak współczesne style muzyczne sprawdzają się w wykonawstwie utworów historycznych`.
Muzyka Haendla jest tak wysublimowana, że łatwo zapominamy o tym, że był on mistrzem `show businessu` - nie tylko genialnym kompozytorem, ale także świetnym impresario. Doskonale rozumiał rynek muzyczny swoich czasów. W okresie 15 lat uruchomił i prowadził trzy firmy przynoszące zyski operowe w Londynie. Był także niezwykle płodnym kompozytorem - same jego kompozycje wokalne obejmują 42 oper, 29 oratoriów i ponad 120 kantat. Obecnie dzieła Haendla są najczęściej wykonywanymi utworami przedklasycznej epoki.
Tytuł nowego albumu Christiny Pluhar odnosi się przede wszystkim do pomysłowego i pełnego fantazji podejścia do muzyki zespołu L`Arpeggiata, a artystka przypomina nam, że `Haendel chyba był całkiem szalony` i przytacza znaną anegdotę: `Gdy podczas próby do jego opery Ottone, sławna sopranistka Francesca Cuzzoni odmówiła zaśpiewania arii Falsa imagine, tak się wściekł, że chwycił ją wpół i zagroził, że wyrzuci przez okno`.
Muzyka w Händel Goes Wild zachwyca stylem jak w Music For A While - Improvisations na temat Henry Purcella, wydanym przez zespół L`Arpeggiata w wytwórni Erato w 2014 roku. Chwaląc ten album, BBC Music Magazine napisał: `Widać długie doświadczenie w łączeniu wykonywania muzyki barokowej ze stylami inspirowanymi jazzem; podejście zespołu L`Arpeggiata daje nowe życie twórczości kompozytora, u którego linia basu przypomina gitarowe riffy, a jego quasi-folkowe melodie są surowe i proste. Instrumenty barokowe oraz skład jazzowego combo tworzą miksturę stanowiącą intrygujący efekt`.
Christina Pluhar przypomina nam, że Haendel był świetnym dramaturgiem, co można dostrzec w wybranych do albumu ariach scenicznych. Warto też zwrócić uwagę na uzupełnienia instrumentalne, m.in. radosne Arrival of the Queen of Sheba from Solomon czy wzruszająca Lascia ch`io pianga z opery Rinaldo, pełna ufności Whereer you walk z oratorium Semele, refleksyjna Ombra mai fu z opery Serse (znana jako Handels Largo) oraz lament Piangerò la sorte mia z opery Giulio Cesare. Haendel miał tendencję do pisania swoich arii w formie `da capo`, z wyraźnie skontrastowaną częścią środkową i charakterystycznym powtórzeniem pierwszej sekcji. `Wszyscy barokowi kompozytorzy stosowali ścisłe formy` - wyjaśnia Pluhar - `Lecz formy te pozwalały śpiewakom i muzykom improwizować oraz dowolnie stosować ozdobniki, zwłaszcza w powtórzeniach dzięki zastosowaniu formy ‘da capo`.
Z kolei Nurial Rial, której głos The Guardian opisał jako `dziewiczy, łagodny i lekki jak piórko` współpracowała z zespołem z L`Arpeggiata przy albumie z utworami Cavalliego i Monteverdiego. Natomiast zupełną nowością jest współpraca z Valerem Sabadusem, który śpiewa wspaniałym wysokim kontratenorem. `Kiedy pracuję ze śpiewakami, mówi Christina Pluhar, zawsze staram się dobrać właściwy utwór do ich głosów, tak aby mogli zabłysnąć i w najwyższym stopniu poruszyć słuchaczy. Ale wybieram też utwory, w których wyczuwam pewną harmoniczną i melodyczną dwuznaczność, która pozwala nam muzyczne podróżować między wiekami`.
Przykładem na to, że muzyczne podróże w czasie są możliwe, jest obecność na nagraniach wielkiego muzyka jazzowego i klarnecisty Gianluigi Trovesi, który już często występował z zespołem L`Arpeggiata i wniósł duży wkład do Music For A While - Improvisations, albumu inspirowanego twórczością Henry Purcella. Według słów Jazz Times jest on `wizjonerem i konceptualistą, który na nowo wymyśla jazz, ukazując go w żywych śródziemnomorskich barwach...`. Wbrew pozorom jego temperament idealnie pasuje do Haendla.