Funeral CD

Opis produktu:

Jeśli poważny "The New York Times" poświęcił niedawno duży artykuł zespołowi Arcade Fire i całej nowej, rozkwitającej scenie rockowej z Montrealu - a wtóruje mu w tym brytyjski "The Observer" - to znaczy, że coś rzeczywiście jest na rzeczy. Nie od dziś wiadomo, że często na obrzeżach rockowego biznesu rodzą się najciekawsze zjawiska, dość wspomnieć takie miasta, jak Athens w stanie Georgia, Minneapolis czy Seattle. Wszystko wskazuje na to, że po miano nowej stolicy rocka pewnie sięga Montreal, gdzie anglojęzyczna mniejszość po prostu wypięła się na frankojęzyczną większość i zamiast się posłusznie asymiliować, stworzyła własną niszę kulturową. Arcade Fire po debiucie płytowym "Funeral" w pełni zasługuje na pozycję flagowego wykonawcy z Montrealu. A przy tym proponuje coś zupełnie innego od wszystkiego, co kojarzy się z tzw. nowym rockiem - od The Strokes i The White Stripes po Franza Ferdinanda. Wprawdzie można na "Funeral" wychwycić coś z Talking Heads, ale wyraźnie słychać, że pod względem śmiałości w aranżacjach na rockowe instrumentarium, smyczki, chóry, a tu i ówdzie fortepian czy akordeon - a także ze względu na wokal Wina Butlera (miks młodzieńczego Davida Bowiego, Davida Byrne`a i Thoma Yorke`a z Radiohead) - bliżej mu do wielkich, panoramicznych brzmień, kojarzących się z The Flaming Lips i Mercury Rev. I niech nikogo nie zwodzi pogrzebowy tytuł albumu. Owszem, zainspirowały go trzy pogrzeby w najbliższym otoczeniu rodzinnym członków zespołu. Ale był też jeden ślub - Wina Butlera z współwokalistką Regine Chassagne rodem z Haiti, która przepięknie wykonuje tu samodzielnie elegijno-nostalgiczny utwór "Haiti" i zamykający album, nawiązujący do barokowej kameralistyki utwór "Backseat". Być może z powodu właśnie tego ślubu trudno by wskazać dziś płytę zawierającą większą niż "Funeral" dawkę afirmacji życia. Mówiąc krótko, Arcade Fire to odkrycie roku 2005.