Empik Jazz Club: The Very Best Of Wes Montgomery CD

Opis produktu:

Wes Montgomery - wybitny gitarzysta, który wywarł ogromny wpływ na wielu jazzowych wirtuozów tego instrumentu. Styl jego gry i muzyka kształtowały się dekadami oraz inspiracjami czerpanymi ze współpracy z gigantami jazzu, od Lionela Hamptona i Theloniousa Monka, po Cannonballa Adderleya, Rona Cartera i Johna Coltrane`a. Choć jego charakterystyczny styl gry z całą świadomością wyprowadzony od Charliego Christiana, uległ modyfikacji i kreacji - głównie pod wpływem twórczości Django Reinhardta - to technika i brzmienie stworzyły w muzyce jazzowej absolutnie nową jakość. Wśród muzyków - nie zdobywając przecież wielkiej komercyjnej popularności - uchodzi za najważniejszego twórcę nowoczesnego, jazzowego stylu gitarowego.

Wes Montgomery miał 20 lat, kiedy zetknął się po raz pierwszy z nagraniami gitarzysty Charliego Christiana. Wydarzenie to sprawiło, że zainteresował się grą na tym instrumencie. Nie znając podstaw techniki gry, ani zasad muzyki, mozolnie dopasowywał do własnych możliwości technicznych to, co słyszał. Oryginalny, stonowany styl gry wynikał więc zarówno z inspiracji `christianowskich`, jak też z ograniczeń technicznych. Po latach, gdy pracował już z miejscowymi zespołami, miał ukształtowany autorski, charakterystyczny styl gry. Polegał na używaniu opuszka kciuka, zamiast palców lub kostki oraz na płynnym prowadzeniu linii melodycznych w oktawach. Nie zdobywając wtedy specjalnego uznania już w 1948 roku zaproszony został do big-bandu Lionela Hamptona, z którym sporo później nagrywał i koncertował. Na początku lat 50-tych powrócił do Indianapolis, gdzie grał z braćmi Buddym (wibrafonistą) i Monkiem (basistą) w Montgomery - Johnson Quintet. Po jednym z koncertów Cannonball Adderley zaproponował gitarzyście-naturszczykowi sesję nagraniową. Dzięki tej rekomendacji Montgomery nagrał w firmie Riverside Records serię albumów z - gościnnie towarzyszącymi gitarzyście - Hankiem Jonesem i Ronem Carterem. Albumy te zwróciły uwagę krytyków na zdolnego wirtuoza i niebawem Wes Montgomery stał się popularnym gitarzystą jazzowym. Do swoich zespołów zapraszał go Cannonball Adderley (album `Pollwinners`), Miles Davis i Jimmy Smith, grywał także w grupie Johna Coltrane`a. Kolejne nagrania, tym razem z dużą orkiestrą smyczkową, jeszcze bardziej rozszerzyły jego artystyczne ambicje i spodobały się szerszej publiczności. Jednak Montgomery, nie bacząc na komercyjny sukces albumów takich jak `Movin` Wes`, `Bumpin`, `Goin` Out Of My Head`, `California Dreamin`` i `A Day In The Life`), grał nadal w małych zespołach, zarówno ze swymi braćmi, jak też Wyntonem Kellym, Herbem Alpertem i Haroldem Mabernem.

Wes Montgomery był wybitnym muzykiem, który wywarł ogromny wpływ zarówno na współczesnych mu, jak i na dzisiejszych gitarzystów. Pat Metheny, Steve Ray Vaughan, Joe Satriani, Jimi Hendrix, Pat Martino, Joe Pass, Lee Ritenour, John Scofield - uznają go za jednego z najbardziej wpływowych gitarzystów wszechczasów. Legendarny gitarzysta-samouk otrzymał nominacje do nagrody Grammy za `Bumpin`, `Eleanor Rigby`, `Down Here on The Ground` i `Willow Weep For Me` a statuetkę Grammy za album `Going Out Of My Head`, który uznano za najlepszą płytą jazzową 1967 roku .

Dionizy Piątkowski
autor polskiej Encyklopedii Jazzu