Empik Jazz Club: The Very Best Of Chet Baker CD

Opis produktu:

Chet Baker - jeden z najbardziej lirycznych trębaczy jazzowych, subtelny wokalista, który brzmieniem swojego jazzu zjednał tej muzyce miliony entuzjastów na całym świecie. To jego wielki przebój `My Funny Valentine` stał się najlepszą rekomendacją dla nowoczesnego jazzu i na stałe wszedł do kanonu muzyki rozrywkowej. Brzmienie trąbki oraz sugestywnego śpiewu ukazuje całą ideę cool-jazzu Zachodniego Wybrzeża, który zdominował amerykańską scenę jazzową Ameryki w latach pięćdziesiątych. Wielką sławę przyniosła mu współpraca z Gerry`m Mulliganem w jego słynnym kwartecie oraz lata spędzone w zespołach Charliego Parkera i Jima Halla.

Zapowiadał się na charyzmatycznego wokalistę, choć przeznaczeniem okazała się gra na trąbce. Był zdolnym samoukiem, które edukację w szkole muzycznej porzucił dla lat spędzonych w orkiestrach wojskowych US Army w Stanach oraz w Berlinie. Być może wtedy rozkochał się Europie, do której często wracał, gdzie mieszkał i koncertował. Europejskie estrady były dla Ch. Bakera nie tylko miejscem budowanie kariery i prezentacji swojej `chodnej` muzyki, ale także miejscem, które pielęgnowało jego zgubne nałogi. Wielokrotnie karany, więziony i poddawany ekstradycji stawał się niewolnikiem swojej, uzależnionej od narkotyków, muzyki. W knajpach San Francisco grał i przyjaźnił się ze Stanem Getzem, który rekomendował go do zespołu Charliego Parkera. W 1953 roku, po kolejnym krótkim okresie współpracy z Parkerem, założył własny zespół, z którym odnosił znaczące sukcesy.

Trębacz utrzymywał zespół przez trzy lata, choć rola lidera go deprymowała. W blasku rosnącej popularności i kariery coraz mocniej popadał w uzależnienie od narkotyków. W 1960 roku został aresztowany w Europie i spędził prawie dwa lata w więzieniu: potem został deportowany z Anglii do Francji i Stanów Zjednoczonych. W Ameryce wrócił do koncertów, ale nie zerwał z nałogiem. Wielkim sukcesem był koncert z Gerrym Mulliganem w Carnegie Hall w 1974 roku oraz europejska trasa z autorskim trio. W latach osiemdziesiątych trębacz zapanował na uzależnieniem i był częstym gościem międzynarodowych estrad jazzowych, próbował sił w muzyce pop, realizując m.in. album `Shipbuilding` Elvisa Costello. Jednak nałóg narkotykowy pokonał Bakera i doprowadził do upadku jego kariery. 13 maja 1988 roku , na parę dni przed planowanym przyjazdem do Polski i występem na wrocławskim Jazz nad Odrą, Baker wypadł z okna hotelu w Amsterdamie.

W okresie największych osiągnięć jego srebrzyście brzmiące, delikatne frazy, emocjonalnie rozbudowane improwizacje oraz subtelny dobór dźwięków, nadały wielu nagraniom wyraźne piętno Chet Bakera. Brak pewności siebie (często `regulowany` dawkami narkotyku) rzadko pozwalał mu na pokazanie w pełni swej indywidualności. Pozostał lirycznym śpiewającym trębaczem, wielkim mentorem cool-jazzu.

- Dionizy Piątkowski
autor polskiej Encyklopedii Jazzu