Empik Jazz Club: The Best Of Bill Evans CD
muzyka
Wytwórnia Universal Music Polska |
Data wydania 2014 |
Nośnik CD |
- Dostępność niedostępny
Opis produktu:
Bill Evans - poeta fortepianu, romantyk jazzowej pianistyki, artysta który wirtuozerię improwizacji wyniósł na najwyższy poziom sztuki. Był pionierem całkowicie nowego - z punktu widzenia pianistyki jazzowej - stylu interpretacyjnego. Czyli takiego zachowania podstawowych składników akordu, by można je było swobodnie łączyć z innymi dźwiękami, często bardzo odległymi od zasadniczej linii melodycznej, z charakterystyczną melancholią - dominującym nastrojem w jego muzyce. Fenomen pianistyki Billa Evansa, jego samodzielnie wypracowany własny, liryczny styl w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju improwizacji modalnej i wskazał kierunek, w którym poszedł współczesny jazz pianistów: od Keitha Jarreta i Ahmada Jamala po Leszka Możdżera i Dollara Branda.Bill Evans był jednym z najważniejszych pianistów w całej historii nowoczesnego jazzu. Nagrywał i koncertował z najważniejszymi innowatorami jazzu (od Charlesa Mingusa i George`a Russella po Lee Konitza i Cannonballa Adderleya), ale dwa elementy zbudowały niejako potęgę jego muzyki: w 1958 roku do swojego zespołu zaprasza go Miles Davis, który ulegając pomysłom improwizacji modalnej pianisty realizuje przełomową w dziejach jazzu płytę `Kind Of Blue`. Evans współpracuje z Milesem zaledwie dziesięć miesięcy, dokumentując je wspaniałymi albumami, takimi jak `Miles & Monk at Newport` czy `Jazz At The Plaza`. Pianista skupia się jednak nad własną koncepcja autorskiego trio. Nagrania z kontrabasistą Scottem La Faro i perkusistą Paulem Motianem (m.in. `Portrait In Jazz`, `Explorations` oraz zapis koncertów z klubu Village Vanguard) są dzisiaj kwintesencją jazzu wykonywanego w trio. Bill Evans w swym standardowym trio (ze zmieniająca się przez lata sekcją rytmiczną) stał się wzorcem dla tysięcy innych pianistów, którzy przez kolejne dekady podążali tą drogą.
Format `trio` był bez wątpienia najsławniejszym zestawem w historii jazzu. Wyjątkowość ta polegała m.in. na odrzuceniu podziału na solistę i akompaniatorów. Ze swojej roli instrumentu sekcyjnego wyemancypował się kontrabas, który czasem przejmował rolę instrumentu melodycznego. Powstawała swoista improwizacja zbiorowa, pełna rytmicznych zależności, a pomiędzy muzykami zawiązywała się wręcz telepatyczna, niewidzialna więź. Bill Evans nagrywał też solo (często w nagraniach wykorzystując technikę wielośladową, wykonując dwie nakładające się na siebie partie), w duetach z Jimem Hallem, Bobem Brookmeyerem, Hellen Merril i Tonym Bennettem, a także w większych składach np. z Lee Konitzem, Zootem Simsem i Freddiem Hubbardem, z udziałem orkiestry symfonicznej. Pianista był także ciekawym kompozytorem (np. `Waltz For Debby`, `Blue In Green`), ale także niezwykle subtelnym interpretatorem jazzowych kompozycji, którym swoją interpretacją nadawał znamiona wielkich standardów (np. `Beautiful Love`, `Someday My Prince Will Come` czy `My Foolish Heart`).
Bill Evans był narkomanem, niezwykle mocno uzależnionym od nałogu. Choć starał się wielokrotnie wychodzić z uzależnienia, nigdy do końca nie rozstał się ze śmiercionośnymi używkami. Jego ostatni koncert odbył się w nowojorskim `Fat Tuesday`s`, w którym zasłabł i został taksówką odwieziony do szpitala. Uroczystości pogrzebowe w kościele St.Peters na Manhattanie zgromadziły najbliższych artysty oraz setki fanów oraz przyjaciół , wśród nich Ala Fostera, Chucka Israelsa, Jima Halla, Eddiego Gomeza oraz Lee Konitza, który zagrał nad trumną piękny temat Gordona Jenkinsa `Goodbye`.
- Dionizy Piątkowski
Szczegóły | |
Dział: | Muzyka |
Wytwórnia: | Universal Music Polska |
Rok publikacji: | 2014 |
Nośnik: | CD |
Wprowadzono: | 23.03.2015 |