Bossanova - Pixies CD

Moim zdaniem najlepsza płyta tej kultowej kapeli. Płyta, jak pozostałe wczesne płyty Pixies, stanowiąca fundament muzyki rockowej przełomu wieków.
Zespół, pomimo tego, że jest stosunkowo mało znany, wywarł ogromny wpływ na przemysł muzyczny związany z nurtem Seattle, a potem na wszystko, co nazwane zostało Indie Rock. Był moment, że prawie wszystkie zespoły rockowe grające nieortodoksyjny rock określano mianem Indie. A u podstaw była banda z Bostonu.
Bossanova to moja ukochana płyta, stanowiąca ukoronowanie ich stylu, charakterystycznej budowy albumu (pierwszy mocny kawałek, potem jeszcze szybciej, wolniej, piąty utwór najbardziej popowy, a potem na zmianę). Płyta nie tak odkrywcza, jak Surfer Rosa, ale przez to bardziej spójna. Gitara Joeya Santiago tak charakterystyczna, jak bas Kim Deal. Pamiętam, jak po pierwszych taktach poznawałem w radiu Arnet (tak, było coś takiego) Pixies - to był bas Kim.
Do tej pory koncerty zaczynają od Cecilia Ann (zresztą często go kaleczą, bo tempo jeszcze nie to, pałker się rozgrzewa, a akustyka jeszcze niedopasowana).
Frank Black stał się dla mnie symbolem nowoczesnego poety, czasami trudnego do zrozumienia, czasami bezpośredniego, nawet ordynarnego, ale na skróty określającego nasz skomplikowany świat.
Płyta znacznie wyprzedająca swój czas, ale dla zwolenników mocnego grania o korzeniach punkowych z pewnością lektura obowiązkowa. Zarówno płyta, jak i zespół z mocnymi papierami na legendę, bo i znakomita muzyka, ogromny wpływ na następców, a i undergroundowa tajemnica stojąca za całym przedsięwzięciem. Póki co przeszkodą może być tylko to, że wszyscy żyją.
Szkoda, że do dyspozycji tylko 5 gwiazdek. Dla mnie jedna z rockowych płyt wszech czasów (absolutnie pierwsza piątka).