925 (vinyl)

Opis produktu:

"925" grupy Sorry, to album, w którym można się zatracić. Najlepsi przyjaciele, Asha Lorenz i Louis O`Bryen, wspólnie tworzą senny krajobraz, w którym przenikają się sielankowe i piekielne sceny, zadając pytania o to, co jest rzeczywiste, a w co tylko wierzymy. Wyłoniony z kwitnącej sceny w Londynie, "925" jest debiutanckim albumem Sorry, ale w żadnym wypadku nie jest to jego pierwsza wypowiedź. Podąża za serią singli i mixtape`ów, wydawanych sporadycznie i wykorzystywanych jako sposób eksperymentowania z odmiennymi wpływami i dźwiękami, które nadają "925" jego wyraźnie nowoczesne i apokaliptyczne brzmienie. Jak ujmuje to O`Bryen: "Słuchanie muzyki jest przyjemne, gdy wszystko wokół wydaje się rozpadać". Po spotkaniu w szkole w Londynie Lorenz i O`Bryen stworzyli własny świat, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje. Jako Sorry tworzą muzykę gitarową, która jest jednocześnie znajoma, ale przy tym dziwna. Ich wysiłki wspomagają: perkusista Lincoln Barrett i Campbell Baum na basie.

Spokojne riffy ocierają się o rytmy inspirowane hip-hopem, a piosenki regularnie zmieniają się między nocnymi przygodami oświetlonymi neonami, a słodkimi piosenkami miłosnymi. Zainspirowany wszystkim, od Hermanna Hesse do Aphex Twin i oldschoolowego pieśniarza Tony`ego Bennetta, eksperymentalne i holistyczne podejście wyróżnia ich jako zespół na miarę XXI wieku; od otwartego podejścia do gatunku po kreatywność pozwalającą im na samodzielne tworzenie muzyki i bezpośrednie teledyski towarzyszące. "Po prostu lubimy wydawać dużo muzyki", mówi Lorenz o produktywnym wczesnym okresie, w którym dema albumów regularnie pojawiały się w Internecie. "Nie mamy zdefiniowanego stylu, więc łatwo nam się zmieniać i iść dalej". Zainspirowany podobnie kreatywnymi duszami, takimi jak (Sandy) Alex G, Frank Ocean i Earl Sweatshirt, Sorry znalazł swoją ścieżkę, którą zdecydował się podążać.

"Mixtape`y były znacznie mniej oparte na utworach" - dodaje. "Album jest znacznie bardziej skoncentrowany, ale w miarę ewolucji bardziej zainteresowaliśmy się mieszaniem rzeczy." Na "925" postacie pojawiają się i znikają, często działając jak naczynia dla myśli i uczuć Lorenza i O`Bryena. Niezależnie od tego, czy odnoszą się do show biznesu w "Starstruck", czy obiektu uczuć Lorenza w "Ode To Boy", każdy z nich dodaje światu głębi i tajemnicy. "Pisanie z własnej perspektywy jest tylko bazą" - mówi Lorenz o podejściu duetu do tekstów - "fajnie jest pisać z różnych perspektyw, jakbyś dzielił swoją duszę na mnóstwo różnych ludzi lub małe rozdziały swojego życia. Każda piosenka jest jak naczynie dla tego krótkiego fragmentu czasu, w którym można poczuć chwilę, która wydaje się zagmatwana". Jednak jak wszystkie wspaniałe historie, nie wszystko jest takie, jakie się wydaje w mrocznym, humorystycznym świecie Sorry. `Nasze piosenki na pewno są trochę zarozumiałe`, przyznaje O`Bryen. `Chcemy zobaczyć, co nam ujdzie na sucho.` Nie oznacza to, że "925" nie jest pozbawione zdrowej dawki sentymentalizmu.

Surowość młodej miłości "Ode To Boy" obnaża się z okrzykiem: "Chciałbym z tobą dorosnąć", podczas gdy "Heather" to urocze przyznanie, że miłość jest często kłopotliwym zagadką. Lorenz mówi: "Myślę, że ból i niepewność związane z niewiedzą o tym, co się dzieje, czasem ustępuje, gdy umieścisz je w piosence, a twoje pragnienia urzeczywistnią się w coś komicznego. Piosenka przypomina ci o czymś, co się nawet nie wydarzyło, ale uczucie, które sprawia, że czujesz się, jakbyś tego doświadczył. Uważam to za interesujące, gdy ludzie, którzy się nie zakochali lub nie poczuli czegoś, nadal czują się tak, jakby mieli to w swoich umysłach. Nadal mogą myśleć o osobie, którą kochają, poprzez pryzmat osoby, którą ty kochasz " To ujmujące podejście jest odzwierciedleniem różnorodności Sorry, zespołu, który jednym szybkim ruchem może przemknąć z rynsztoka do gwiazd. O Bryen dodaje: "Chcemy, aby ten album był dla naszych przyjaciół i rodziny, a kiedy fani będą do słuchać, docenią go w ten sam sposób, jak biżuterię podarowaną przez ukochaną osobę".