Solista DVD

Solista osoba działająca sama oraz dążąca do osiągnięcia wyznaczonego przez siebie celu. Po oglądnięciu tego filmu czułem, że błędnie interpretowałem powyższą frazę. Wg reżysera solista przedstawiony w filmie wyznacza sobie dość ambitny cel i dąży do niego sam. Napotyka na swojej drodze wiele przeciwności w końcu dochodzi do wniosku, że sam sobie nie poradzi. Fenomenem filmu jest czyn jaki wykonuje człowiek z osobowością autystyczną i schizofreniczną. Pedantyzm i silna wola zostały wystawione na próbę. Z wierzchu historia może wydawać się banalna. Muzyk spotyka pod pomnikiem pisarza gazety puszkującego tematu na artykuł. Po ukazaniu się historii opisanej przez reportera na odzew nie trzeba było długo czekać. Kolejne rozdziały z życia muzyka są przedstawione w filmie. Jednak dla każdego wniosek będzie inny. Trudno mówić tu o zaletach i o wadach w jednym słowie. Film jest ponadczasowy i fenomenalny. Serdecznie polecam.

Przepiękna opowieść o miłości do muzyki. Miłości ogromnej, uczuciu, które czuć, po prostu czuć z ekranu. Muzyka wypełnia cały ów film, można z powodzeniem zamknąć oczy i dać ponieść się tej magicznej muzyce. Fabuła w wielkim skrócie wygląda tak: dziennikarz szuka tematu na reportaż. Bezdomny, aczkolwiek niezwykle utalentowany wiolonczelista gra na ulicy. Dziennikarz spotyka muzyka. Powoli, powolutku zdobywa jego zaufanie. Tworzy nie reportaż, a cały cykl reportażowy, który przynosi mu zasłużoną popularność i pieniądze. Jednak tu, pomiędzy wersami, jest to coś, co czyni z filmu Joe’go Wright’a niepowtarzalną filmową opowieść, której nie można ot tak sobie, nagle przestać oglądać. Słuchać. Nagle wyrzucić z pamięci. „Solistę” pamięta się długo. Muzyka, ów żywy twór, bębni w naszych uszach jeszcze długo, długo po spotkaniu z Wright’em. To trzeba zobaczyć. To trzeba usłyszeć. Skoro nadarza się taka okazja, dobrze jest się zaopatrzyć w ów niezwykły film. Smacznego.