Po niewątpliwym sukcesie jaki osiągnęła niskobudżetowa produkcja Ridleya Scotta, znana w Polsce jako Obcy: ósmy pasażer Nostromo, dla fanów tegoż filmu było tylko kwestią czasu, kiedy powstanie jego kontynuacja. A jednak mijały kolejne lata i na rynku kinematograficznym nie pojawiał się żaden tytuł, który zadowoliłby tę głęboką wiarę i nadzieję. Jednakże po 7 latach, w roku 1986, doczekano się takiego filmu! Był nim Aliens, czyli Obcy: decydujące starcie wg Jamesa Camerona. Jednak wraz z radością pojawiły się i pytania, pewne obawy... czy >>dwójka<< dorówna swej wspaniałej poprzedniczce? Cóż, tu zdania są mocno podzielone. Ja jednak zaliczam się do tych co... o tym może później. Oto po 57 latach kosmicznej tułaczki kapsuła ratunkowa wraz z żywą Elen Ripley zostaje odnaleziona przez ludzi. Jej opowieść o przerażających potworach z księżyca LV-426 staje się częścią zeznań, którą pracownicy Korporacji niekoniecznie biorą sobie do serca. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, jak mylna jest ich opinia. Jakie niebezpieczeństwo grozi koloni ludzkiej, którą założono na LV-426 w czasie, gdy Elen uwięziona była w kapsule. Sprawa Ripley zostaje zamknięta i milknie o niej wszelki głos. Do czasu, gdy z LV-426 dochodzą alarmujące sygnały. A właściwie nie dochodzą... gdyż utracono wszelki kontakt z kolonią. W tym celu zostaje skomponowany i wysłany na księżyc specjalny oddział Marines wraz z Elen Ripley i przedstawicielem Korporacji, by zbadać zaistniałą sytuację. Co tam zastaną? Czy poradzą sobie z rzeczywistością LV-426? Cóż, sam ten zarys fabuły sugeruje, że w drugiej części będzie się działo dużo. Oj, bardzo dużo. Bo tym razem bohaterowie filmu nie zmierzą się z pojedynczym Xenomorphem, który sieje śmiertelne spustoszenie w ludzkich szeregach. Tym razem przerażających, krwiożerczych, ale i inteligentnych bestii będą całe stada! Całe hordy! Szykuje się niesamowita jatka. Jednak wbrew konwencji science-fiction oddział dzielnych Marines nie będzie uzbrojony w niesamowite, futurystyczne, wymyślne bronie. Podstawą ich wyposażenia będą zwykłe karabiny z wyrzutniami granatów, miotacze ognia, shotguny, pistolety i wreszcie granaty ręczne. Zresztą ta skromność i prostota towarzyszy całemu filmowi od początku do końca. Brak tu super nanotechnologii, obłąkańczej elektroniki, wyfantazjowanych cudów techniki. Wszystko jest tak proste i naturalne, że aż niemal realne i namacalne. I to mi się podoba! Ta technologiczna skromność przyczynia się również do tego, że film staje się bardziej ponury, a poprzez to i jeszcze bardziej przerażający. Co ważne, scenarzyści nie przewidzieli w fabule również miejsca dla nadprzyrodzonych, wręcz nierealnych możliwości Marines, dla ich wymyślnych i fantastycznych umiejętności, czy wręcz >>superbohaterstwa<<. To są zwykli ludzie. I giną jak zwykli ludzie, jeden po drugim, w bólu i cierpieniu, czasem nieświadomi tego, że śmierć (nawet dosłownie) wisi nad ich głowami. Obcy: decydujące starcie, w moim mniemaniu, przerósł swego starszego o 7 lat poprzednika. Akcja jest znacznie żywsza, bardziej dynamiczna, znacznie agresywniejsza w swej treści i formie. Tutaj ludzie nie są skazani z góry na porażkę, tutaj ciągłe zawroty akcji miotają bohaterami pomiędzy pewną śmiercią a lichą nadzieją na przetrwanie. Zarazem twórcom filmu udało się zachować to, co w >>jedynce<< było doprowadzone niemal do perfekcji. Wspaniały, mroczny klimat, groza wywołana niepewnością sytuacji, skromność środków przekazu. Obcy: decydujące starcie to nie tyle godny następca-kontynuator, co uczeń przerastający mistrza! W moim przekonaniu najlepszy film całej serii. Kultowej serii.
