Les Miserables Nędznicy Blu-Ray

Zachwycona przedstawieniem w warszawskim Teatrze Roma, bardzo ucieszyłam się, że powstanie ekranizacja powieści Wiktora Hugo. Kiedy przedstawiono obsadę filmu, wiedziałam już, że będzie to "ekranizacja doskonała". Rusell Crowe, Hugh Jackman, Anne Hathaway i Sasha Baron Cohen - tak wiele znanych nazwisk w jednym filmie - nie było innego wyjścia, dzieło Toma Hoopera musiało stać się hitem! Nie pomyliłam się, film, oprócz licznych nominacji do nagród wszelakich, zdobył m.in. trzy Oscary (za dźwięk, charakteryzację i najlepszą rolę kobiecą) oraz trzy Złote Globy i zarobił przy tym 440 mln dolarów.

Reżyser starał się, aby nakręcony przez niego film nie był "przepuszczonym przez kalkę" odzwierciedleniem wystawianego musicalu, dodał zatem kilka scen oraz postaci, których w teatrze nie zobaczymy, a możemy wyczytać w powieści Hugo.

I tak oto mamy okazję poznać historię Jean Valjeana, skazańca zwolnionego z odbywania kary w galerach. Próby powrotu do normalnego życia okazują się bezskuteczne, gdyż wszędzie postrzegany jest jako złodziej i degenerat. Spotkany biskup, którego wściekły i bezradny Valjean okrada ze sreber, zobowiązuje go do zmiany swojego życia (ciekawostką jest, iż w filmie biskupa zagrał aktor, który w 1985 roku na londyńskiej premierze musicalu grał samego Valjeana). Nasz skazaniec znika nagle z powierzchni ziemi za sprawą zmiany nazwiska. W dalszych minutach filmu poznajemy go jako szanowanego i bogatego przemysłowca, dzięki któremu rozkwita Paryż. Jego tropem jednak od lat podąża Javert - uparty komendant policji (a jednocześnie mężczyzna, który zwolnił Valjeana z odbywania kary w galerach).

Klimat Les Miserables Hoopera oparty jest głównie na sławnym broadwayowskim musicalu, tak więc praktycznie w całości jest śpiewany. Nie usłyszymy tu wielu dialogów, którym nie towarzyszy muzyka. Jak to w życiu bywa - w filmie jednym aktorom śpiewanie wychodzi lepiej, drugim gorzej, ale komuś, kto tak jak ja kocha musicale, wcale to nie przeszkadza. Dodatkowo należałoby tu dodać, iż każdy z aktorów wykonywal swoje partie na żywo, na planie, bez żadnych podkładów muzycznych - muzykę dokładano dopiero później, na gotowych nagraniach.

Gra aktorska - no cóz, mogę napisać tylko - "cud, miód i orzeszki" - emocjonalna, obnażająca dusze bohaterów, zdradzająca lęki, pragnienia, gniew (przede wszystkim genialna scena z Anne Hathaway śpiewającą "Dream I dreamed" oraz scena, gdy umiera Eponine) wielu z nas wycisnęła łzy wzruszenia z oczu.

Niektórzy zarzucają filmowi, że jest za długi, miejscami nudny i przeciętny. Dzieło Hugo ma 5 części - jak zmieścić tak potężny materiał w powiedzmy 1,5h? Nie jest to raczej wykonalne. Jak dla mnie - każda ze scen, które możemy w filmie oglądać, jest w nim potrzebna i ma jakieś istotne znaczenie. A ich przesłanie możemy docenić dopiero
w scenie końcowej.

W tym filmie na naszą uwagę zasługuje dosłownie wszystko - od wspomnianej gry aktorskiej, po kostiumy, charakteryzację (mało jest filmów, w których aktorzy w make-upie wyglądają gorzej niż bez niego) i scenografię (staranne odzwierciedlenie Paryża z XIX wieku).

Zachęcam do obejrzenia każdego, kto jeszcze tego nie zrobił!