Babcia Gandzia DVD

Babcia Gandzia to zupełnie niestandardowa komedia, która wnosi świeży powiew do całkiem już oklepanego gatunku. Może wynika to z faktu, że pod pozorem prostego w odbiorze i nieco dziwacznego filmu, próbuje przemycić ważne, społeczne wątki, które łatwo pominąć podczas zagłębiania się z historię zwariowanej babci Paulette. Ale na początku warto opowiedzieć trochę o niej. Z pewnością nie należy do grona uprzejmych i kochanych, a często nieporadnych starszych pań. Śmiało można powiedzieć, że wręcz przeciwnie. Paulette nigdy nie zaproponowała swojemu wnukowi ciepłego obiadu ani pomocy w odrobieniu lekcji, bo zwyczajnie go nienawidzi. Nie chodzi bynajmniej o małe dzieci, bo chłopiec jest grzeczny i ułożony, a o kolor jego skóry, który dla kobiety jest zupełnie niedopuszczalny. Nie akceptuje ona nikogo, kto odbiega wyglądem od jasnoskórych europejczyków, a co najważniejsze dobitnie wszystkim o tym przypomina. Zasadniczo Paulette nikogo nie oszczędza, obdarzając wszystkich wokół goryczą i złośliwością. W jej opinii świat się na nią uwziął- nie dość, że zmarł jej mąż, to jeszcze córka obdarzyła ją tym dziwnym wnukiem, który tylko przynosił wstyd wśród przyjaciółek! A tu jeszcze ta wizyta komornika? Na swoje (nie)szczęście w ręce babci pewnego dnia wpada paczka z narkotykami, a sprytna Paulette szybko wietrzy w niej interes. Niedługo potem staje się znana na swojej dzielnicy, a sprzedawane przez nią ciasteczka z haszyszem podbijają serca mieszkańców i przyjezdnych. Czy rzeczywiście jednak to taka wesoła i kolorowa sytuacja? Babcia Gandzia to specyficzny film, który jednak zatrzymał mnie na dłużej. Wiele scen rzeczywiście mnie rozbawiło, bowiem w całej tej sytuacji odnalazłam powtarzające się w moim środowisku wzorce, znalazłam różnego rodzaju podobieństwa i odwołania. Poza tym trzeba pogratulować osobom odpowiedzialnym za całe tło, dialogi, oraz wybór postaci drugoplanowych, które także spisały się świetnie. W rzeczywistości twórcy proponują nam kompletne i przemyślane dzieło. Dla mnie ten utwór to swego rodzaju metafora smutnej rzeczywistości, która potrafi być zadziwiająco przewrotna i zaskakująca. Każdy z nas ma w swoim otoczeniu taką Paulette- może warto się zastanowić, dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej. Moim zdaniem film jest godny polecenia, dla widzów w różnym wieku.